سلام نو – سرویس اجتماعی: روز پرستار امسال در حالی فرا رسید که هیچ شباهتی به روزهای پرستار قبل از خود ندارد. یک سال است که در ایران و در تمام دنیا پرستاران در خط اول مبارزه با کرونا هستند و چهره‌های خسته، مصمم و فداکارشان مهم‌ترین قاب‌هایی است که به چشم مردم می‌خورد.
پزشکان و پرستاران پیش از این، یک بار دیگر و در سال ۲۰۱۴ با فداکاری به نبرد با ابولا پرداختند و از گسترش آن جلوگیری کردند، اما درگیری با کرونا با هیچ‌کدام از خطرات قبلی دنیای پرستاران قابل مقایسه نیست. هیچ خطری مثل کرونا گسترده، جهان‌شمول و مداوم نبوده است.
این گستردگی و البته تداوم بحران باعث آسیب‌های بسیاری به پزشکان و به‌ویژه پرستاران شد. عمق این آسیب در کشوری مثل ایران که با کمبود امکانات، تحریم و مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند، به‌مراتب بیشتر و شدیدتر بود. بر اساس اعلام محمد میرزابیگی، رئیس سازمان نظام پرستاری، تعداد پرستاران مبتلا به کرونا در ایران از زمان شیوع این بیماری بیش از ۶۰ هزار نفر و تعداد پرستاران جان‌باخته بر اثر کرونا حدود ۱۰۰ نفر است. پیش از این مریم حضرتی، معاون پرستاری وزیر بهداشت ایران تعداد پرستاران مبتلا به کرونا را ۴۵ هزار نفر و تعداد جان باختگان را نامشخص دانست.
به گفته رئیس سازمان نظام پرستاری به شکل استاندارد باید به ازای هر تخت بیمارستانی ۲.۵ پرستار به کار گرفته شوند، اما اکنون این رقم در کشور حدوداً ۰.۹ است.
اوضاع وقتی بغرنج‌تر می‌شود که اثر تحریم‌ها بر کادر درمان ایران را در نظر بگیریم. سی ان ان در گزارشی که به تازگی از روند مبارزه کادر درمان ایران با کرونا منتشر کرده با اشاره به این مسئله گفته است: هیچ کشور دیگری در جهان با این ویروس در کنار تحریم‌های «فشار حداکثری» دولت «دونالد ترامپ» روبه‌رو نشده است و مقامات و پزشکان ایرانی تاکید می‌کنند این تحریم‌ها به مبارزه آن‌ها با کرونا ضربه زده است.
خبرنگار سی‌ان‌ان در گزارش خود به فضای متفاوت کادر درمان ایران با دیگر نقاط جهان اشاره کرد و گفت: جهان خارج احتمالاً هیچ‌وقت تصویر کاملی از نبرد ایران با دشمن مشترکی که همه با آن روبه‌رو هستند را مشاهده نکند و نداند که تا چه حد تشدید عامدانه تحریم‌های آمریکا علیه ایران، مبارزه این کشور با کرونا را سخت کرده است.
تبریک‌های قطاری، همدردی‌های به درد نخور
در ساعت اولیه صبح لیست بلند بالایی از تبریک‌های مرسوم چنین روزهایی منتشر شد. از روسای قوا تا یک بخشدار ساده و از فرماندهان نظامی تا چهره‌های اینستاگرامی همه و همه روز پرستار را تبریک گفتند و شجاعت و از خود گذشتگی پرستاران را ستودند.
با این همه عموم مسئولانی که روز پرستار را گرامی داشتند، حتی یک گام مفید در جهت حل مشکلات آنان برنداشتند. البته وقتی وزارت بهداشت به عنوان متولی امور پرستاران، برای همدلی با آنان پیشنهاد بلند شدن سوت قطارها را می‌دهد، از دیگران نمی‌توان انتظار چندان بیشتری داشت. این اقدام البته از نظر نمادین اقدام بدی نیست، ولی وقتی پرستاران با مطالبات عقب افتاده، کمبود امکانات و فرسودگی نیروهای کار مواجه هستند چنین اقداماتی نباید اولویت مقام‌های ارشد وزارت بهداشت باشد.
آموزش و پرورش هم در اقدامی کم و بیش مشابه، روغن ریخته را نذر امامزاده کرد. مسعود ثقفی سخنگوی آموزش و پرورش شهر تهران اعلام کرد که در راستای فرهنگ‌سازی و صیانت از سلامت جسمی و روانی معلمان و دانش آموزان در برابر آسیب‌های فضای مجازی و تحکیم روابط خانوادگی در ایام کرونا و تقارن شب یلدا با ولادت حضرت زینب (س) و روز پرستار، روزهای یکشنبه ۳۰ آذر و دوشنبه یکم دی ماه به عنوان روزهای بدون تلفن همراه و تبلت و رایانه و همیاری با پرستاران در نظر گرفتیم.
اقدام آموزش و پرورش بیشتر رویکردی خانواده دوستانه داشت و قصد داشت فشار معلمان را در این روزها کاهش دهد، ولی تقارن روز پرستار با شب یلدا باعث شد تا به شکل کاملاً بی‌ربطی این اقدام همیاری با پرستاران فرض شود.
به جای اقدام نمادین اقدام عملی کنید!
کاش مقامات ارشد وزارت بهداشت به جای پیگیری سوت زنی، دنبال پیگیری مطالبات زمین مانده پرستاران بودند. «قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری» مصوب سال ۱۳۸۶ است، اما هنوز ابلاغ نشده. قانون «ارتقای بهره‌وری» که ابلاغ شده و هدفش کاهش میزان کار پرستاران بوده اما به دلیل کمبود نیرو و شرایط کرونا عملاً به کار نیامده است. با وجود سخت و زیان‌آور بودن شغل پرستاری همچنان خبری از مزایای آن برای پرستاران نیست.
مشکل بعدی کمبود پرستار و مشکل در جذب آنان است. به شکل استاندارد ۲.۵ پرستار در هر ۲۴ ساعت باید به هر تخت رسیدگی کند. این آمار در بعضی از مناطق ایران بین ۰.۶ تا ۰.۸ است. در آخرین جذب وزارت بهداشت از ۳۰ هزار ظرفیت جذب تنها حدود ۳۸ درصد آن پرستار بودند، آن هم در شرایطی که کشور از میانگین‌های جهانی عقب‌تر بود.
به نظر می‌رسد بهتر است از مسئولان وزارت بهداشت تا آموزش پرورش و خانواده‌ها، حداقل امسال در اقدامی عملی به یاری پرستاران بروند. وزارت بهداشت به جای سوت دنبال وصول حجم بیشتری از مطالبات پرستاران و اجرای مصوبات بر زمین مانده باشد. آموزش و پرورش به جای همیاری الکی و شعار، دانش آموزان را در خانه ماندن تشویق کند. در نهایت هم همه ما این شب یلدای کرونایی را در خانه بمانیم و به مهمانی نرویم تا بلندترین شب سال پرستاران تبدیل به پرفشارترین آن نشود.
نظر شما