به گزارش سلام نو به نقل از ایرنا، رئیس کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی ایران گفت: تنوع صنایع دستی ایران بالغ بر ۲۹۹ مورد است و ایران رتبه نخست دنیا را در این حوزه به خود اختصاص داده است.
علی اکبرعبدالملکی گفت: صنایع دستی یکی از عوامل پیونددهنده میان فرهنگ، اقتصاد و هنر است و بی توجهی به این بخش و نبود سیاست های حمایتی از آن پیامدهای منفی زیادی از جمله؛ کم رونق شدن کیفیت آثار هنری، عدم ثبات شغلی، رکود بازار و از دست رفتن جایگاه هنر در اقتصاد کشور را به دنبال دارد.
عبدالملکی اضافه کرد: صنایع دستی می تواند زمینه ساز معرفی بهتر فرهنگ و هنر کشور نزد سایر ملل باشد و از سوی دیگر نوعی فعالیت مولد اقتصادی در توسعه صنعت گردشگری و رشد منابع درآمدی پایدار قلمداد گردد.
برترین صنایع دستی ایران در جهان
از نظر سازمان صنایع دستی در ایران ۳۷۰ رشته صنایع دستی وجود دارد که در ۲۴ دسته قرار می‌گیرند. از جمله صنایع دستی برتر کشور که در سطح بین المللی مورد توجه قرار گرفتهاند می توان به فرش‌های دستباف اشاره کرد که معرف بنیه فرهنگی و هنری ایران در جهان است. در حقیقت فرش دستباف و گلیم نمادی است که از دوران باستان تا به امروز نماد اقوام ایران و ایرانیان بوده است و این محبوبیت به صورت بین‌المللی با پذیرش فرش ایرانی به عنوان زیباترین و بالاترین کیفیت در این زمینه از صنایع دستی مورد پذیرش قرار گرفته است.
فرش‌های دستباف ایرانی با طراحی منحصر بفرد و با تکیه بر سنت طرح‌های جلوه‌نگر و بعضا قومی و ملی در سده ۱۷ به اوج شکوفایی خود دست یافت و این امر تا به امروز فرش‌های دستباف ایرانی همچون گلیم، زیلو، قالی و قالیچه‌ها را در زمره یکی از محبوب‌ترین آثار صنایع دستی جهان قرار داده است. از دیگر آثار هنری ایرانیان ظروف مسی و شیشه ای است که ایرانیان از پیشروان این علم بودند و آثار ظروف شیشه در مقیاس جهانی نیز به نام ایرانیان ثبت شده است اما دوران اوج این صنعت در دوره سلجوقیان است در این دوره ایرانیان با ایجاد فناوری برای شکل‌دهی و ایجاد نقش‌های برجسته روی شیشه، این صنعت را تبدیل به یک فناوری با قابلیت بالا کردند.
همچنین می‌توان نخستین فلزکاران و بالاخص مسگران را ایرانیان دانست. علاوه بر موارد بالا سفال و سرامیک جزو کهن‌ترین هنری‌های طراحی در ایران محسوب می‌شود و استفاده در آثار تاریخی و فرهنگی مختلف و همچنین نقش این صنعت در ساخت ابزار دکوری و کاربردی سبب محبوبیت این صنعت در سراسر جهان شده که ایران سهم قابل توجهی در این بازار را به خود اختصاص داده است. علم سفال و سفالگری با ساختن ظروف گلی بوجود آمده است که می‌توان در این میان پیاله‌ها و کوزه‌های سفالی را که از اعصار گذشته مورد استفاده بوده، نام برد. این علم با قدمتی ۱۰ هزار ساله یکی از صنایع پیشرفته بالقوه باستانی بوده و قدیمی‌ترین کارگاه‌های سفالگری جهان نیز در شوش قرار دارد. همچنین معرق‌کاری کاشی که با استفاده از سرامیک و کاشی‌ها صورت می‌گرفته و با طراحی و رنگ‌بندی بسیار دقیق بکار می‌رفته است از دیگر هنرهای دستی ایرانیان است. یکی دیگر از صنایع دستی ایران که به کشورهای دیگر صادر می شود، میناکاری و چوب‌های طراحی‌شده با طراحی معرق است.
قلاب‌دوزی از دیگر هنرهای دستی ایرانیان به شمار می رود. این هنر به ۵۵۰ سال قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد و در تاریخ ایران با توجه به قدمت خود تبدیل به یکی از ارکان اصلی هنرهای دستی ایرانیان شده و جهانیان را با این هنر خود از طریق صادرات آشنا کرده و مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. این هنر با ابزاری بسیار ساده و با استفاده از نخ‌های ابریشمی و رنگ‌های متنوع روی پارچه‌ها خلق می‌شود که معمولاً این نوع پارچه‌ها در حالت کیفیت عالی خود از جنس ماهوت مورد استفاده قرار می‌گرفته و در انواع مختلف تزئینی مانند لباس، دامن، پرده و … کاربرد داشته است.
آبراهام پوپ، تاریخ‌نویس آمریکایی، درباره صنایع دستی ایران می‌گوید: صنایع دستی ایران، هنرمندانه خلق شده‌اند و هر یک از آن‌ها پیام‌آور عقیده‌ها، سلیقه‌ها، روش‌های زندگی و شخصیت نیاکان مردم این کشور است. صنایع دستی، زبان گویا و روشن تاریخ، تمدن، هویت و هنر ایرانی‌هاست. وقتی قرار است که درباره صنایع دستی ایران صحبت کنیم نمی‌دانیم به کدام‌یک از آن‌ها اشاره کنیم. به هر گوشه از ایران که نگاه کنیم مردمی را می‌بینیم که مطابق با فرهنگ و تاریخشان از نسل‌های پیشین خود هنری را به ارث برده‌اند و هنوز ادامه‌دهنده این راه و صنعت‌اند و چرخه اقتصاد را می‌چرخانند.
ویژگی‌های صنایع دستی
هر اثر یا صنعتی را به راحتی نمی توان در زمره صنایع دستی قرار داد. برای آنکه محصولی را جزو صنایع دستی قلمداد کنیم، باید ویژگی هایی داشته باشد، از جمله این ویژگی های می توان به نقش فرهنگی و هویت بخشی به یک ملت (داشتن بار فرهنگی)، عدم نیاز به سرمایه گذاری کلان در مقایسه با دیگر رشته های صنعتی، قابلیت ایجاد و توسعه در مناطق مختلف (شهر، روستا و جوامع عشایری)، سهولت در ایجاد مراکز تولید، دارا بودن ارزش افزوده زیاد در مقایسه با صنایع دیگر، خودکفا و متکی به مواد اولیه داخلی، کمک به رشد و توسعه اقتصادی و داشتن زمینه های مناسب جهت صادرات اشاره کرد.
نظر شما