سلام نو – سرویس اجتماعی: بار دیگر با فرا رسیدن فصل بارش‌های پاییزی استان‌های مختلف کشور از جمله خوزستان اسیر سیل شدند، سیلی که خانه و کاشانه مردم را زیر آب برد.
بر اساس اعلام جمعیت هلال احمر ایران در سه روز گذشته ۸ استان ایران دچار سیل و آبگرفتگی شده است. به گفته مهدی ولی‌پور، رییس هلال احمر، این سازمان تاکنون به ۵١ شهر، روستا و مناطق عشایر نشین در هشت استان ایلام، بوشهر، خوزستان، فارس، قزوین، کهگیلویه و بویراحمد، گلستان و لرستان امداد رسانی کرده است.
نکته تاسف بار اینجا است که بدانیم شهری مثل اهواز فقط بعد از ۳۰ میلی متر باران به زیر آب رفته و حالا خیلی از راه‌های ارتباطی بین شهرها و دیگر مناطق اطراف بسته شده است. تاسف‌بارتر اما اینجا است که این اتفاق در جنوب ایران برای بار نخست نیست که رخ می‌دهد و سال گذشته هم آش همین آش و کاسه همین کاسه بود و مناطقی مثل کوت عبدالله به زیر آب رفتند.
تنها چند ساعت باران کافی بود تا خوزستان غرق آب شود و آدم‌ها، ماشین‌ها، خانه‌ها و زندگی‌ها مثل آب خوردن به زیر آب بروند و هیچ کاری به جز گریه، گلایه و فغان از مردم عادی بر نیاید.
"تو آبیم. والا غیرت ندارین! دوباره بارون میاد، دوباره آواره می‌شیم. کجا بریم؟" این تنها یک جمله از گلایه‌های بر حق استان‌های جنوبی ایران است که به خاطر فقدان سیستم پیشرفته فاضلاب شهری با کم‌ترین میزان باران زندگی خود را بر دوش می‌گیرند و مدتی را خانه به دوش زندگی می‌کنند.
مدیر بنیاد مسکن خوزستان با تایید این مسئله مشکل اصلی در خوزستان را نبود شبکه سراسری فاضلاب عنوان کرد و گفت: نبود شبکه سراسری فاضلاب و ضعف و نقص و نبود جمع‌آوری آب‌های سحطی در استان است که مشکلاتی را برای استان ایجاد کرده است.
تنها رجوعی به تصاویر سیل سال گذشته نشان از وعده‌های بزرگ مسئولین می‌دهد، وعده‌هایی که برای بار چندم داده شده و عملیاتی نشدند، به خصوص وعده استاندار نه چندان محبوب خوزستان که انتقادات زیادی به عملکردش می‌شود.
حالا مثل سال پیش مجددا تصاویری از مدیران چپ و راست استان در میان سیل آب منتشر می‌شود، مدیرانی که چکمه پوشیده و آستین‌ها را بالازده‌اند تا کمک مردم باشند. اما این مدیران به این سوال پاسخ نمی‌دهند که چرا از سال پیش تا امروز کاری برای حل این مشکل نکردند که با چند ساعت بارش شهری مثل اهواز فلج نشود؟
چرا جنوب ایران تابستان باید اسیر طوفان غبار باشد و پاییز و بهار اسیر سیل؟ چرا برای ریزگردها فکری نشده؟ چرا اقدام موثری برای مهار سیل نشده و چرا برخی مدیران که وظیفه نقش آفرینی در دوران بحران را دارند درست در آستانه آغاز بحران‌ها از نظرها ناپدید می‌شوند؟
سال پیش دستیار ویژه مدیرعامل سازمان آب‌وبرق خوزستان گفت: حد پذیرش ظرفیت اهواز از بارش‌ها، ۲۰ میلی‌متر است که به‌طور خودکار جذب می‌شود، اما بیشتر از آن باعث آبگرفتگی می‌شود. حال پس از یک سال نه تنها ظرفیت پذیرش شهری مثل اهواز بیشتر نشده بلکه نقاط بیشتری درگیر سیلاب شدند.
شاید بحران در شهری مثل ماهشهر که رکورد بارش ۵۰ ساله خود را زده قابل پذیرش باشد ولی آیا در شهری مثل اهواز که نقطه ضعف و مشکل آن مشخص است باز هم باید دچار مشکلی مشابه شد؟ آیا نمی‌شد ظرفیت پذیرش شهر را در طول یک سال اینقدر بیشتر کرد که بعد از چند ساعت باران زندگی مردم غرق آب نشود؟ وعده‌های بعد از سیل ۹۷ چه شد؟ وعده‌های بعد از سیل ۹۸ به کجا رسید؟ یک دهه است که استان‌های جنوبی ایران درگیر سیل هستند و هیچ اقدام موثری در این زمینه نمی‌شود و تنها دلخوشی ما شده است اقدامات جهادی برای نجات مردم در هنگام سیل!
اصلاح‌طلب و اصولگرا ندارد. وضع استان‌های جنوبی ایران به خصوص خوزستان هم‌چنان نامناسب است، استان‌هایی که بار عمده بودجه نفتی را به دوش می‌کشند و چرخ اقتصاد را می‌چرخانند اما با نرخ بالای بیکاری، امکانت کم رفاهی، ریزگرد و حالا سیل رو به رو هستند و ظاهرا قرار نیست مسئولین اقدام جدی و موثری برای آن بکنند.
نظر شما