سلام نو – سرویس بین الملل: دونالد ترامپ هنوز که هنوز است شکست را نپذیرفته و با اینکه تنها دو ماه دیگر در کاخ سفید حضور خواهد داشت به گونهای عمل می‌کند که انگار قرار نیست از دفتر ریاست جمهوری خارج شود. ترامپ این روزها به جز پیگیری مسئله تقلب در انتخابات آمریکا به شدت سرگرم تغییر و تحول در وزارت دفاع است.
او نه تنها مارک اسپر، وزیر دفاع و معاونان او را تغییر داده بلکه برخی از ارشدترین مقامات پنتاگون را نیز جا به جا کرده، جا به جایی مهمی که بسیاری از تحلیلگران خاورمیانه را نگران کرده است.
ترامپیست‌ها، به خصوص ترامپیست‌های برانداز ایرانی، که حامی ایده تقلب در انتخابات آمریکا هستند معتقدند این رویکرد دونالد ترامپ نشانی از آینده نگری ترامپ برای دور دوم ریاست جمهوری و یک دست کردن وزارت دفاع برای روزهای پس از به نتیجه رسیدن شکایت است.
آن‌ها همچنین کریستوفر سی میلر، سرپرست جدید آمریکا را چهره‌ای متخصص در امور خاورمیانه و ایران می‌دانند و این جا به جایی را هشداری برای جمهوری اسلامی ارزیابی می‌کنند.
اما اگر تحلیل‌های ترامپیست‌های دو آتیشه ایرانی و آمریکایی را کنار بگذاریم و به اخبار جعلی تولیدی برآمده از دعوای انتخابات آمریکا توجه نکنیم، از تغییر و تحولات در وزارت دفاع آمریکا چه چیزی دستگیرمان می‌شود؟
تخلیه خاورمیانه؛ آخرین پروژه ترامپ
یکی از برنامه‌های مهم ترامپ در دوران ریاست جمهوری تخلیه خاورمیانه بود، برنامه‌ای که از دوران اوباما آغاز شد، اما در دوران ترامپ شتابی قابل توجه گرفت.
ترامپ و اسپر درباره سرعت تخلیه سربازان آمریکایی از عراق و به ویژه افغانستان، به خصوص در دو ماه پایانی ترامپ، اختلاف نظر جدی داشتند و اسپر برخلاف ترامپ معتقد بود سطح نیروهای آمریکایی در این دو کشور فعلا مناسب است.
مورد مهم دیگری که باعث اختلاف بین ترامپ و اسپر شده بود عوض کردن نام پایگاه های نظامی آمریکا بود که به نام ژنرال‌های ایالت‌های جنوبی دوران جنگ داخلی این کشور بودند. بعد از جنبش "جان سیاه پوستان اهمیت دارد" پنتاگون در برابر درخواست مردم برای حذف نام چهره‌های حامی برده برداری از روی پایگاه‌های خود قول داده بود که این اقدام را انجام دهد، اما ترامپ مخالف این اقدام است و معتقد است نباید بخشی از تاریخ آمریکا را تغییر داد.
اسپر و ترامپ البته دو اختلاف نظر جدی دیگر هم داشتند. یکی اختلاف نظر بر سر رویکرد آمریکا نسبت به ناتو بود و دیگری میل ترامپ به استفاده از ارتش برای سرکوب اعتراضات ضد نژادپرستانه که با مخالفت صریح و قاطع وزیر دفاع رو به رو شد و اسپر این کار را اقدامی غیر ضروری ارزیابی کرد، مخالفتی که باور بسیاری دلیل اصلی اختلاف بین رئیس جمهور و وزیر دفاع بود.
حالا ترامپ بخشی از این مشکلات را با تغییر وزیر دفاع حل کرده و به زودی نیروهای آمریکا در هر کدام از دو کشور افغانستان و عراق به ۲۵۰۰ نفر می‌رسد. اقدامی که به باور کارشناسان آمریکایی باعث ضعف آمریکا در عرصه بین الملل می‌شود.
خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان و عراق تا اینجا به جز مخالفت کارشناسان سیاسی آمریکایی، واکنش‌های منفی بسیار دیگری نیز در پی داشته است. متحدین آمریکا در ناتو از این کار رضایت ندارند. جمهوری خواهان معتقدند این کار به تضعیف آمریکا و تقویت دشمنانش در خاورمیانه منجر می‌شود و حتی برخی مقامات افغانستان خروج شتابزده آمریکا را اقدامی خطرناک برای امنیت آن کشور دانستند.
این مسئله به ویژه در مذاکرات بین دولت افغانستان و طالبان نیز می‌تواند موثر باشد و می‌تواند باعث شود تا با نصف شدن نیروهای آمریکا، قدرت طالبان نسبت به دولت باز هم افزایش پیدا کند و مذاکره با این گروه از قبل هم سخت‌تر شود.
درگیری با ایران؛ آخرین پروژه آمریکا قبل از خروج از خاورمیانه؟
اما یکی دیگر از وجوه مهم تغییر در وزارت دفاع آمریکا افزایش احتمال حمله به ایران بود. برخی روزنامه‌نگاران و تحلیلگران ایرانی این تغییرات را افزایش دهنده احتمال درگیری دو طرف دانستند و از ضرورت هوشیاری بیشتر ایران نسبت به وقایع منطقه در دو ماه آینده سخن گفتند.
بر اساس ادعای روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز نیز دونالد ترامپ هفته گذشته امکان حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران را بررسی کرده است اما معاون اول رئیس جمهور، رئیس ستاد مشترک ارتش، وزیر امور خارجه و حتی سرپرست جدید وزارت دفاع به شکل جدی با ترامپ مخالفت کردند و رئیس‌جمهوری آمریکا را از پیگیر شدن در این باره منع کردند و هشدار داده‌اند که چنین اقدامی می‌تواند به درگیری جدی بین دو طرف منجر شود.
این که ترامپ در دو ماه پایانی در فکر حمله به ایران باشد هرچند دور از ذهن است، اما محال نیست. با این همه با تغییر در وزارت دفاع تغییر جدی و مهمی در میزان احتمال به ایران اتفاق نمی‌افتد. وزیر دفاع پیشین و سرپرست فعلی وزارت دفاع آمریکا هر دو به یک اندازه ضد ایران هستند و این طور نیست که میلر در حوزه ایران شدت بیشتری از اسپر داشته باشد و برنامه خاصی برای حمله به ایران در آستین داشته باشد.
از سوی دیگر با این که ایران در سیاست خارجی آمریکا اهمیت دارد ولی واقعیت این است که اولویت اول آمریکا در دنیا ایران نیست و تغییرات در وزارت دفاع آمریکا به ایران وابسته نیست و به مسائلی مثل خروج از خارومیانه، تعامل با چین و روسیه، شیوه برخورد با معترضین یا شیوه تعامل با ناتو وابسته است.
در نتیجه میزان خطر حمله به ایران در دو ماه پایانی دونالد ترامپ هم‌چنان مانند قبل است و افزایش و کاهش قابل توجهی نداشته است. هرچند با توجه به سیاست‌های ترامپ در خاورمیانه بعید است که او بخواهد با ایران درگیر شود یا حتی در صورت خواست، بعیدتر به نظر می‌رسد که مشاورینش به سادگی در برابر او تسلیم شوند. با این همه ترامپ نشان داده که بازیگر خطرناکی است و باید انتظار هر اقدامی را از او داشت.
نظر شما