سلام نو – سرویس سیاسی: روز گذشته خبری در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها دست به دست می‌شد مبنی بر اینکه حبیب فرج‌الله چعب ملقب به حبیب اسیود در ترکیه دستگیر و به ایران تحویل داده شده است.
او از از سرکردههای گروهک تروریستی حرکت الانفصال (جدایی طلبان اهواز) است. حرکت نضال یا همان «جنبش عربی آزادی بخش الاحواز» یکی از گروه‌های تروریستی «مقاومت ملی احواز» است. این گروه جدایی طلب که از سال ۱۳۸۴ تشکیل شده سابقه چند بار عملیات مسلحانه تروریستی در کشور را داشته است، از جمله حمله ۳۱ شهریور سال ۹۷ به رژه نیروهای مسلح در اهواز که باعث شهادت ۲۵ نفر شد.
به نوشته شرق، عامل انفجار دو بمب در روز بیست و سوم مهر ماه سال ۱۳۸۳ در خیابان نادری و جان باختن شش شهروند اهوازی همین گروه بوده است. این گروه تروریستی جدایی طلب به جز این اقدامات، چندین و چند مورد اقدام خرابکارانه دیگر نیز داشته که باعث به خاک و خون کشیده شدن شهروندان بی‌گناه شده است.
این که این تروریست شناخته شده چگونه به ایران بازگرداننده شده، به جز ترکیه چه کشوری در دستگیری او نقش داشت و این که او از طراحان عملیاتی تروریستی رژه اهواز است یا خیر مسائل مهمی است، اما مسئله مهم دیگر واکنش برخی رسانه‌های فارسی زبان به بازداشت این تروریست شناخته شده است.
بی بی سی در خبری که درباره این ماجرا منتشر کرد تیتر زد: «بازداشت یکی از رهبران 'مقاومت ملی احواز'؛ حبیب اسیود کیست و چگونه ناپدید شد؟» این رسانه با سابقه فارسی زبان در حالی از تروریستی آدمکش به عنوان رهبر مقاومت نام می‌برد که رهبران این گروه به صراحت و روی آنتن زنده ایران اینترنشنال-دیگر رسانه فارسی زبان خارج از ایران- مسئولیت اقدام تروریستی در رژه اهواز را پذیرفتند.
البته این نخستین بار نیست که رسانه‌های فارسی زبان، رهبران گروه‌های جدایی طلب تروریست را رهبر مقاومت می‌نامند. صدای آمریکا سال‌ها پیش در گفت‌وگو با ریگی از او به عنوان رهبر مقاومت مردمی ایران نام برد و در چند سال اخیر نیز ایران اینترنشنال به تریبون رسمی تروریست‌هایی همچون الاحواز و البته مجاهدین خلق بدل شده.
آش حمایت ایران اینترنشنال از مجاهدین خلق چنان شور شده که به جز کارمندان آن کمتر کسی توان دفاع از تریبون دادن به گروهی را دارد که نه تنها لیست بلند بالا از اقدامات تروریستی علیه مردم ایران را دارد بلکه عملا به خاک ایران نیز لشکرکشی کرد و مردم را به خاک و خون کشید.
شاید پاسخ این رسانه‌ها این باشد که در استاندارد رسانه‌ای آن، به هر جدایی طلبی رهبر مقاومت گفته می‌شود و هر تروریستی تریبونی برای سخن گفتن دارد، اما تنها با یک جست‌وجوی ساده مشخص می‌شود جدایی‌طلبان باسک برای بی بی سی و صدای آمریکا همیشه جدایی طلب بودن و هیچ وقت بدل به گروه مقاومت نشدند.
اقدامات تروریستی در اروپا برای بی بی سی و دیگر رسانه‌های فارسی زبان همیشه تروریستی بودند نه اقداماتی از سر خشونت یا جنون آنی و استرداد مجرمان همیشه استرداد مجرمان بوده و نه آدم ربایی، اما درباره مسلمانان و ایران همیشه فرق داشته، چرا؟ چون برای مخالفت با نظام ایران یا انزوای مسلمانان دست بردن به هر روش و وسیله‌ای موجه است.
کسی از رسانه‌ای که منابع مالی آن دولت بریتانیا، آمریکا یا شاهزاده‌های عربستان است انتظار جانبداری از دولت یا حتی مردم ایران را ندارد، اما حداقلِ انتظار این است که این رسانه‌ها حرمت رسانه بودن را حفظ کنند و ضمن دشمنی با نظام و حتی مردم حداقل استنانداردی در ظاهر یگانه در برابر تروریسم، قتل و غارت داشته باشند.
نظر شما