سلام نو – سرویس بین الملل: در حالی که یک سال از استعفای حریری از نخست وزیری لبنان می‌گذرد، او بار دیگر مامور تشکیل کابینه شد و در ششمین دهه زندگی خود تکاپو و تلاش برای استقرار مجدد در کاخ نخست وزیری را آغاز کرد، آن هم در حالی که لبنان شرایطی غیرعادی‌تر از همیشه دارد.
حریری امروز در حالی دوباره برای تشکیل کابینه مامور شده که یک سال پیش، پس از فراز و نشیب‌های بسیار و اعتراضات مردمی از مقام خود استعفا کرد و جای خود را به حسان دیاب داد، اما ناکارآمدی گسترده در سیستم سیاسی لبنان و انفجار بندر بیروت باعث شد دولت دیاب هم سقوط کند و مصطفی ادیب نامزد تشکیل کابینه شود.
ادیب با وجود حمایت چهار نخست وزیر پر نفوذ سابق، از جمله سعد حریری و حمایت مستقیم فرانسه در تشکیل دولت ناکام ماند تا بیروت هم‌چنان در بن بست اسیر باشد.
در نهایت سعد حریری بار دیگر مامور تشکیل دولت شد، آن هم در حالی که قول دولتی غیرسیاسی را داده، باید با فشار عربستان و آمریکا کنار بیاید، اعتراضات مردم را مدیریت کند، برای تحریم‌های آمریکا چاره اندیشی کند و راهی برای کسب رضایت طیف‌های سیاسی مختلف لبنان نیز بیابد.
وضعیت فعلی لبنان اعتراض صریح رئیس جمهور را هم در پی داشته. میشل عونر روز چهارشنبه در یک سخنرانی تلویزیونی به عملکرد مجلس و مقامات رسمی این کشور اعتراض کرد و گفت که آنها راه‌هایی را که قبلا بر سر آن توافق شده بود، مسدود کرده‌اند.
او تاکید کرد که "سکوت هر مقام و عدم همکاری در حسابرسی بانک مرکزی ثابت می‌کند که آن شخص در فساد و ناکارآمدی شریک است".
اعتراضات رئیس جمهور لبنان اعتراضی به حق است و نشان از وضع وخیم عروس خاورمیانه دارد. حریری ۹ ماه پیش کابینه لبنان را با رقمی حدود ۱۰۰ میلیارد دلار بدهی خارجی ترک کرد و حالا در حالی به صندلی نسخت وزیری بازگشته که ۱۵ میلیارد دلار هزینه بازسازی بندر بیروت نیز به این رقم اضافه شده و او به عنوان رئیس دولت باید فکری به حال ساماندهی آسیب دیدگان این انفجار نیز بکند.
چرا حریری نخست وزیری را پذیرفت؟
مهم‌ترین سوال امروز بسیاری این است که چه چیزی در کمتر از یک سال تغییر کرده که حریری به کاخ نخست وزیری بازگشته؟ چرا پیش از مصطفی ادیب خودش نامزد نشد تا زمان هدر نرود؟ او که با بدهی پیشین لبنان زمین خورد چطور می‌خواهد باری سنگین‌تر را از زمین بردارد؟
ساده‌ترین پاسخ به تمام این پرسش‌ها این است که سعد حریری مجبور شد نخست وزیری را بپذیرد چون سیستم سیاسی لبنان به بن بست خورده و در نهایت جز او و یکی دو نفر دیگر کسی در این سیستم توان نخست وزیر شدن را ندارد.
عدم نامزدی او پیش از مصطفی ادیب هم دو دلیل ساده دارد. نخست مخالفان داخلی و خارجی او که شامل متحدان مسیحی خاندان حریری و عربستان می‌شود و دیگری مشکلاتی که کمتر کسی میل دارد با آنها درگیر شود.
حالا با شکست مصطفی ادیب، حریری امیدوار است گروه‌های مختلف سیاسی به کوتاه آمدن به نفع لبنان رضایت دهند تا او با پشتیبانی عربستان و فرانسه لبنان را بازسازی کند. مهم‌ترین امید حریری در این زمینه همکاری حزب الله است. هرچند فرانسه با حزب الله همکاری می‌کند و حضور آن در صحنه سیاسی را پذیرفته ولی عربستان با صراحت خواستار حذف این نیروی موثر سیاسی از کابینه لبنان است.
با این همه تا این لحظه به نظر می‌رسد حریری حمایت عمومی نیروهای سیاسی را به خود جلب کرده. سعد حریری نه تنها از سوی نمایندگان حزب خود با عنوان «جریان مستقبل» حمایت می‌شد، بلکه حمایت ولید جنبلاط، رهبر دروزی‌های لبنان و تأیید جنبش شیعی امل به رهبری نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان را هم به همراه داشت و محمد رعد، رئیس فراکسیون حزب‌الله در پارلمان هم تایید کرد که اعضای این فراکسیون در حفظ فضای مثبت فعلی مشارکت خواهند کرد.
آن طور که گفته شده حریری وعده تشکیل فوری کابینه را داده، کابینه‌ای که قرار است غیرسیاسی و "کارشناس" باشد. اما پرسش این جا است که آیا خود حریری غیر سیاسی است که دنبال کابینه غیرسیاسی است؟ آیا کابینه غیرسیاسی به معنای حذف چهره‌های سیاسی حامی حزب الله از دولت است؟
پاسخ به این سوال‌ها چندان روشن نیست. سعد حریری دیگر جوان تاجر دو دهه پیش نیست که بعد از کشته شدن پدرش ناگهان سر از دنیای سیاست برآورده باشد و بار غیبت پدر را به دوش بکشد، او امروز از سیاستمداران کلاسیک و کهنه‌کار لبنان است، سیاستمداری که باید دید می‌تواند لبنان را به سوی آینده هدایت کند یا نه.
نظر شما