به گزارش سلام نو، "زنان آسایشگر" لقبی بود که ژاپنی‌ها به دختران جوانی داده بودند که از کره و چین ربوده شده و به عنوان برده جنسی به خدمت سربازان ژاپنی در می‌آمدند. اگر زنی از تن دادن به بردگی جنسی خودداری می‌ورزید مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار می‌گرفت و تهدید به قتل و یا تماشای قتل فرد دیگری می‌شد.
این زن مسن می‌گوید در ۱۵ سالگی ربوده شد، مورد شکنجه قرار گرفت و توسط ۵۰ سرباز ژاپنی در یک روز مورد تجاوز قرار گرفت. او می‌گوید داستان زندگی‌اش تنها روایت یکی از ۲۰۰ هزار زنی است که ژاپنی‌ها به آنان لقب "زنان آسایشگر" را دادند و آن‌ها را مورد بهره‌کشی جنسی قرار داده بودند.
به گزارش آفتاب‌نیوز؛ "لی اوکی سئون" به یاد می‌آورد در سن ۱۵ سالگی در جولای سال ۱۹۴۲ میلادی زمانی که به سوی خانه‌اش در شهر "اولسان" در کره جنوبی حرکت می‌کرد، ربوده شد و به صدها مایل دورتر در چین برده شد و در یک "ایستگاه آسایش" قرار گرفت؛ جایی که مجبور بود روزانه با بیش از ۵۰ سرباز ژاپنی رابطه جنسی داشته باشد.
"زنان آسایشگر" لقبی بود که ژاپنی‌ها به دختران جوانی داده بودند که از کره و چین ربوده شده و به عنوان برده جنسی به خدمت سربازان ژاپنی در می‌آمدند. اگر زنی از تن دادن به بردگی جنسی خودداری می‌ورزید مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار می‌گرفت و تهدید به قتل و یا تماشای قتل فرد دیگری می‌شد.
داستان زندگی "لی اوکی سئون" روایت‌گر سالهای ۱۹۳۲ تا ۱۹۴۵ میلادی است؛ زمانی که بین ۵۰ تا ۲۰۰ هزار زن مجبور شدند در روسپی‌خانه‌های نظامی در ژاپن و در منطقه اشغال شده توسط سربازان ژاپنی زندگی کنند و به عنوان برده جنسی با آنان رفتار می‌شد.
برخی از زنان آسایشگر دخترانی ۱۴ ساله و عمدتا کره‌ای بودند، اما در میان آنان دختران چینی، دخترانی از جنوب شرقی آسیا و گروه کوچکی از دختران اروپایی نیز دیده می‌شدند. این دختران معمولا با روش‌هایی وحشیانه با استفاده از میله آهنی نازا می‌شدند تا قدرت باروری‌شان را از دست دهند. دخترانی که برای فرار تلاش می‌کردند در مقابل چشم دیگر دختران کشته می‌شدند. سپس با فرمان فرماندهان، دختران بازمانده مجبور بودند گوشت پخته شده دختران کشته شده را بخورند.
بسیاری از زنان آسایشگر از شرم آنچه بر آنان گذشته تا لحظه مرگ سکوت کردند. با این حال، در سال ۱۹۹۱ میلادی "کیم هاک سون" از کره جنوبی نخستین فردی بود که درباره آن چه بر او گذشته با شهامت صحبت کرد و گفت که این جنایات باید در تاریخ ثبت شوند.
اکنون "لی اوکی سئون" ۹۳ ساله است. او ۵۵ سال در تبعید و دور از خانه‌اش در کره جنوبی زندگی کرده بود، اما اکنون به زادگاه‌اش بازگشته و با پنج بازمانده دیگر از آن روزهای تلخ در خانه سالمندانی اشتراکی زندگی می‌کند. اکنون که هفتاد و پنج سال از پیروزی نیروهای متفقین بر ژاپن و آزاد شدن زنان اسیر می‌گذرد "لی" درباره زندگی‌اش با روزنامه بریتانیایی "سان" صحبت کرده است.
او می‌گوید دولت ژاپن هنوز به طور رسمی این جنایات را برسمیت نشناخته و نه عذرخواهی کرده و نه حاضر به پرداخت غرامت شده است. او می‌گوید: "شینزو آبه" نخست وزیر ژاپن اساسا جنگ ژاپن و جنایات جنگی رخ داده توسط سربازان ژاپنی را انکار می‌کند. او به بردگی جنسی کشیده‌شدن ما را انکار می‌کند".
او می‌گوید زمانی که در بردگی ژاپن بود، ژاپنی‌ها برنج سفید و گوشت می‌خوردند اما کره ای‌های برده تنها می‌توانستند علف و گیاهان را بخورند. او می‌گوید زندگی در خانه‌های آسایش به قدری غیرقابل تحمل بود که برخی از زنان دست به خودکشی و حلق‌آویز کردن خود می‌زدند.
ژاپن از سال ۱۹۱۰ میلادی خاک کره را ضمیمه سرزمین‌های خود کرده بود و با پیوستن به ارتش آلمان و ایتالیا در جریان جنگ جهانی علیه نیروهای بریتانیا و امریکا جنگید و در نهایت شکست خورد.
نظر شما