سلام نو – سرویس سیاسی: مجلس یازدهم هرچند با سودای کردن تمام نکرده‌های مجلس دهم روی کارآمد و نمایندگان جوان، عموما اصولگرا و انقلابی آن به طور پیوسته از طرح نو خود برای جامعه سخن گفتند اما تا همین حالا با انتقادات بسیاری از سوی جریان‌ها مختلف مواجه شده و حتی در اولین دیدار با رهبری هم تذکری را از پشت بلندگو دریافت کرده.
شاید برای توصیف مجلس جدید بتوان گفت که مجلس یازدهم تا اینجا اندکی از هرچیزی داشت اما از خودش آن چه که باید را نداشت. اندکی تمایلات ضدفساد داشت اما در نهایت دلخوش را با اخذ تعهد در مجلس حفظ و تاجگردون را از مجلس حذف کرد. اندکی دنبال شفافیت بود اما در نهایت جلسه مرتبط با رد اعتبار نامه تاجگردون را به شکل غیرعلنی برگزار کرد.
این مجلس اندکی دغدغه تخصص‌گرایی داشت و پُز جوانان متخصصش را می‌داد اما در نهایت رئیس کمیسیون برنامه و بودجه‌اش وزیر سابق آموزش و پرورش شد و اعضای کمیسیون فرهنگی آن به زور عضو کمیسیون شدند و نسبتی با فرهنگ نداشتند.
رئیسش حرف از تعامل با دولت می‌زد اما نمایندگانش دنبال استیضاح رئیس جمهوری بودند و کار را به جایی رساندند که با نهی صریح رهبری مواجه شوند.
به تعبیر عباس عبدی "نمایندگان این مجلس همه چیزهای خوب را کنار یکدیگر می‌نویسند و اسم آن را می‌گذارند، بسته پیشنهادی! و طبیعی است که در نهایت نیز از آن هیچ چیزی دستگیر کسی نخواهد شد." اشاره و مصداق عبدی هم بسته اقتصادی است که مجلس تدوین کرده و معتقد است می‌تواند گره مشکلات اقتصادی کشور را باز کند.
به باور عبدی توضیحاتی که در مورد بسته اقتصادی مجلس شورای اسلامی گفته شده "همگی تکراری و کلی است که در قانون اساسی و سیاست‌های کلی نظام و مقدمه برنامه‌های ۵ ساله و... آمده است و برای دهمین و شاید صدمین بار است که تکرار می‌شود."
انتقاد عبدی چندان هم بی‌راه نیست. چه در بسته اقتصاد و چه در مسئله تشویق به فرزند آوری همه میدانند که به طور کلی چه کارهایی خوب است انجام شود، اما مسئله این جا است که آیا امکان آن کارهای خوب وجود دارد یا نه؟ مثلا در مسئله فرزند آوری صحبت از مشوق مالی می‌شود. به طور مشخص چنین چیزی در شرایط عادی مفید خواهد بود، اما آیا دولت امروز توان پرداخت مشوق مالی برای فرزند آوری را دارد و آیا مردم با مشوق مالی حاضر می‌شوند در چنین شرایط زیر بار پذیرش مسئولیت دو یا سه بچه بروند؟ آن هم در شرایطی که بسیاری با کمک مالی هم حاضر نیستند همان یک بچه را به دنیا بیاورند!
مسئله دیگر کم تجربگی نمایندگان مجلس و رهبران آنان و شناخت ضعیف عموم آنان از مناسبات سیاسی داخلی و خارجی است، این ضعف چنان شدید است که مجلس دهم در برابر این مجلس مُجرب و کارکشته به حساب می‌آمد.
نشان کم تجربگی در درک مناسبات سیاست داخلی را می‌توان در نسبت نمایندگان با مواضع رهبری با دولت دید. اگر علی مطهری اقدام به استیضاح دولت می‌کرد می‌دانستیم که او معتقد است تا رهبری درباره مسئله‌ای صریح دستور ندهند نیازی به انجام آن نیست. اما اصولگرایانی که می‌خواهند گام‌های خود را با رهبری تنظیم کنند چه؟ آنها یا نفهمیدند که موضع رهبری نسبت به دولت چیست یا مثل برخی از نمایندگان تندرو سابق معتقدند رهبری یک چیز می‌گویند و چیز دیگری اراده می‌کنند و آنها باید خواسته قلبی رهبری را عملی کنند، خواسته قلبی‌ای که این بار از پشت بلندگو مشخص شد چقدر با فهم نمایندگان از فضای واقعی در تضاد است.
مسئله دیگر اما واکنش‌های بین المللی نسبت به برخوردهای تند مجلس است. منصور حقیقت پور، از نمایندگان پیشین مجلس با اشاره برخوردها با جواد ظریف در این باره می‌گوید: نمایندگان مجلس به قدری افراط و تفریط می‌کنند که باعث خوشحالی دشمنان جمهوری اسلامی شده‌اند. در جایی خواندم، آمریکایی‌ها برخورد مجلسی‌ها با دکتر ظریف را به دودستگی‌ای ربط داده‌اند که به زعم آنها نتیجه تحریم‌هایی است که خودشان علیه جمهوری اسلامی اعمال کرده‌اند.
شاید برخی بگویند برداشت آمریکا اشتباه بود و نمایندگان کار درستی کردند. چنین پاسخی درباره مطهری یا اصلاح‌طلبان شاید صدق کند ولی اصولگرایانی که معتقدند هر جا دشمن از شما تعریف کرد و راضی بود کار شما ایراد دارد آیا می‌توانند از این رفتار مجلس دفاع کنند؟
یا در طرف دیگر وقتی عموم نمایندگان و وزیر خارجه می‌گویند که مسئله واگذاری جزایر ایران به چین صحت ندارد یک نماینده می‌گوید که " اعتقاد دارد" مسئله واگذاری اختیار جزایر صحت داشته که با فشار مردم و نمایندگان لغو شده! مگر چنین مسائلی اعتقادی است؟ یا چنین چیزی صحت داشته یا خیر که برای هر کدام هم باید مدارک محکمی باشد.
مجلس جدید هم در حوزه سیاسی تندرو است و هم در حوزه عملکرد! یعنی هم رادیکال است و هم عجله دارد، عجله‌ای که در نهایت منجر به هیچ نتیجه‌ای جز شلختگی نشده، شلختگی و بی‌نظمی‌ای که در بحث بین حاجی بابایی و هیئت رئیسه مجلس هم به چشم خورد و او چند بار گفت که ایرادات کار هئیت رئیسه بسیار است.
مجلس جدید با ادامه راه فعلی در نهایت نه تنها از مجلس پیشین بهتر نخواهد شد بلکه کاری خواهد کرد که در انتها مردم به مجلس قبلی و نمایندگانش سلام و درود بفرستند.
