سلام نو – سرویس سیاسی: رو به روی دوربین مینشیند و چشم در چشم خبرنگار میدوزد و از علاقهاش به ستار و داریوش میگوید و تفنگت را زمین بگذار شجریان را آرمان خود میداند.
این حرفهای یک چهره لیبرال یا حتی اصلاحطلب نیست، این لیست علایق محمود احمدینژاد رئیس جمهور سابق ایران است که کم و بیش با ممنوعیت خواندن زنان هم مخالف است.
او چنان صدای شجریان را صدای خاطرات میگوید و نسبت به بازگشت معین ابراز خشنوی میکند که انگار نه انگار هشت سال ریاست جمهوری او و وزارت فرهنگ صفار هرندی و حسینی از سیاهترین دورههای فرهنگ و هنر ایران بود. انگار ممنوعیت شجریان در دولت او کلید نخورد و انگار دولت او نبود که نفس هنرمندان را به شماره انداخت.
این مصاحبه در بین کاربران فضای مجازی با موجی از واکنش منفی رو به رو شد. بسیاری این حرفها را در مسیر عوام فریبیهای پیشین احمدینژاد دانستند و برخی گفتند که او روی ضعف حافظه تاریخی مردم حساب کرده و این گونه میخواهد به خصوص برای دهه هفتاد و هشتادیها جلب توجه کند.
احسان کرمی مجری، بازیگر و خواننده نیز به مصاحبه اخیر احمدینژاد با بهمن بابازاده، خبرنگار حوزه موسیقی و اظهارنظر عجیب وی درباره برخی هنرمندان واکنش کنایهآمیزی نشان داد. او در صفحه توییترش نوشت: «آقای احمدی نژاد نمیخوای بی خیال ما شی ...نه؟»
روزنامه صبح نو که از حامیان رویکرد سیاسی قالیباف است سخنان احمدینژاد را انتخاباتی میداند و مینویسد: این مقدار، روشن است که احمدینژاد برای بازسازی وجهه فرهنگی و اجتماعی خودش سخت تلاش میکند. اما آیا این تلاش او بهطور ضمنی حاوی برخی اطلاعات درباره واقعیتهای مدیریت حوزه فرهنگ کشور و کارشکنیهای مرموز در دستگاه فرهنگی هم هست؟ یا او صرفاً قصد دارد شائبههایی را از خود بزداید که مقبولیت او را خصوصاً در دوره دوم ریاستجمهوریاش مورد حمله قرار داده بودند؟
فردا نیز مصاحبه جدید احمدینژاد را گام تازه او برای جذب طبقه متوسط میداند و مینویسد: در مجموع بهنظرمیرسد این مصاحبه احمدینژاد بیشتر برای نزدیک شدن او به گفتمان آزادی بیان شده باشد و نوعی ساختارشکنی برای کسب نظر طبقه متوسط قلمداد میشود.
اما آیا مصاحبه جدید احمدینژاد گامی تازه در پروژه او برای انتخابات ریاست جمهوری است؟ او پیش از این اعلام کرده بود درباره انتخابات فکر نکرده اما آماده فداکاری برای ایران است! این یعنی او فکرهایی برای انتخابات دارد.
با این همه کیهان معتقد است دوران احمدینژاد گذشته است و با کنایه به چهرههایی مثل مازنی و زیباکلام مینویسد: افراطیون مدعی اصلاحات بهتر از هر کس میدانند که امکان بازگشت احمدینژاد به عرصه سیاست وجود ندارد، به همان دلایلی که امکان بازگشت امثال خاتمی نیست. اما عمدا اصرار دارند کشور را مجبور به انتخاب میان روحانی و احمدینژاد کنند. کیهان تاکید میکند که کشور برای آینده درگیر انتخاب بین روحانی و احمدینژاد نخواهد بود.
احمدینژاد در چند سال اخیر تابو شکنی کم نداشته است. از تمجیدش از سرنا ویلیامز تا یاد کردنش از توپاک و توییتهای عجیب و غریب انگلیساش تا حالا که به آغاسی ابراز علاقه کرده. به نظر میرسد رئیس جمهور سابق در حال "ری برند" کردن یا باز آفرینی برند خود برای انتخابات آینده یا روزهای بعد از آن است وگرنه آن چنان تغییر شاخصی نکرده است.
با این همه او بهتر از هر کسی میداند نظام بعید است دیگر به او اجازه نقش آفرینی جدی در انتخابات ریاست جمهوری را بدهد، آن هم با توجه به نهی رهبری از نامزد شدن در انتخابات و سرپیچی او در سال 96.
نکته دیگری که باید مدنظر قرار داد پخش شدن مصاحبه احمدینژاد از شبکه ایران اینترنشنال است. این شبکه این مصاحبه مستقل را کامل بازپخش کرد تا این پرسش را به وجود بیاورد که رسانهای که در آرزوی عوض شدن حکومت ایران است چرا به یکی از روسای جمهورش چنین تریبونی را میدهد؟