سلام نو – سرویس بین الملل: به نظر می‌رسید بنیامین نتانیاهو بالاخره به ساحل آرامش نصفه و نیمه‌ای رسیده باشد. از یک طرف به کابینه ائتلاف رسیده بود و از طرف دیگر در یک ماه عسل خوب با دولت‌های عربی منطقه به سر می‌برد، اما طرح الحاق کرانه باختری به اسرائیل همه چیز را به هم ریخت.
محمود عباس گفت این کار قول و قرارها با صهیونیست‌ها را به هم می‌زند، اروپا مخالفت کرد، آلمان از تحریم‌های احتمالی گفت و حتی آمریکای ترامپ هم حاضر نشد به اسرائیل چراغ سبز نشان دهد.
با این همه نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در سخنانی در جریان نشست اعضای حزب لیکود با اشاره به طرح خود برای الحاق مناطقی از کرانه باختری به اراضی اشغالی، آن را ماموریت اصلی دولت خود دانست و گفت: اسرائیل فرصت تاریخی برای الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری را از دست نخواهد داد.
او همچنین تاکید کرد که "درصورت الحاق اراضی اشغالی در کرانه باختری و رود اردن فلسطینی‌های ساکن این مناطق حق شهروندی اسرائیل را نخواهند داشت و به عنوان فلسطینی باقی خواهند ماند" و فلسطینی‌ها تنها در صورتی نهاد مستقل وعده داده شده در معامله قرن ترامپ را خواهند داشت که با الحاق کامل کرانه باختری به اسرائیل موافقت کنند.
دنیس راس در مطلبی در واشنگتن اینستیتیوت مدل رفتار نتانیاهو را با بن گوریون مقایسه می‌کند و می‌نویسد: بن گوریون با وجود مخالفت امریکا و اطمینان از حمله کشورهای عربی، تشکیل دولت مستقل اسرائیل را اعلام کرد. او می دانست که هزینه گزافی برای این کار می پردازد اما این را فهمیده بود که اگر به محض پایان حضور نیروهای بریتانیایی، تشکیل کشور اسرائیل را اعلام نکند دیگر بهانه و مجوز برای این کار را نخواهد یافت.
کاری که بن گوریون انجام داد در آن زمان هزینه‌های گزافی برای رژیم صهیونیستی داشت از جمله از دست رفتن جان شش هزار یهودی که معادل یک صدم جمعیت یهودیان جهان در آن زمان بود، با این همه آن اقدام هدف اصلی اسرائیلی‌ها را محقق کرد.
به نظر می‌رسد نتانیاهو معتقد است با تصرف کرانه باختری سنگر جدیدی در هر مذاکره احتمالی با فلسطینی‌ها خواهد ساخت که از آن عقب نشینی نخواهد کرد و دست بالا را خواهد داشت.
با این همه نتانیاهو یک اشتباه محاسباتی ریز دارد و آن هم این که اگر آمریکا به هر دلیلی از این اقدام حمایت نکند احتمالا کشورهای منطقه و نهادهای بین المللی فشار بی‌سابقه‌ای به اسرئیل خواهند آورد و امکان شعله‌ور شدن نبردی دیگر با فلسطینیان وجود دارد، نبردی که این بار با حمایت جدی افکار عمومی و حتی احتمالا حمایت سیاسی مواجه می‌شود.
حتی امکان دارد برخی کشورهای عربی نیز بعد از مدت‌ها حمایت‌هایی از چنین خیزش‌هایی بکنند. از جمله عبدالله دوم، پادشاه اردن با تاکید بر اینکه اشغال کرانه باختری بی‌پاسخ نخواهد ماند گفت که این کشور در کنار ملت فلسطین خواهد ایستاد و از آن‌ها حمایت خواهد کرد. وی همچنین خاطرنشان کرد که با فلسطینی ها، کشورهای عربی و برخی کشورهای اروپایی در این خصوص در ارتباط است و حتی احتمال دارد صلح با اسرائیل را به حالت تعلیق در بیاورد.
حتی اروپا هم با اقدام اخیر اسرائیل به طور جدی مخالف است. وزیر امورخارجه آلمان در همین راستا سفری به سرزمین‌های اشغالی کرده و به رژیم صهیونیستی هشدار داد که در صورت اجرای طرح الحاق کرانه باختری به اسرائیل، کشورهای اروپایی بیشتری کشور فلسطین را به رسمیت خواهند شناخت.
هایکو ماس همچنین گفته که در صورت اجرای طرح اشغال کرانه باختری از سوی اسرائیل فروش سلاح‌های این رژیم در اروپا با مشکل مواجه می‌شود و احتمالا برخی کشورهای اروپایی اسرائیل را تحریم می‌کنند.
بنا بر اظهارات اخیر نتانیاهو به نظر می‌رسد که دولت ائتلافی او قصد دارد در ابتدا سه درصد اراضی کرانه باختری را به اسرائیل ملحق کند که شامل ۱۳۲ شهرک است که ۴۵۰ هزار ساکن دارد. بعدا ۳۰ درصد اراضی که طبق معامله قرن ترامپ به اسرائیل اختصاص یافته و بیشتر آن در غور اردن است به اراضی اشغالی ملحق خواهند شد.
اگر نتانیاهو بتواند با هر هزینه‌ای که شده به جای بخشی از کرانه باختری تمام آن را به سرزمین‌های اشغالی ملحق کند چند اتفاق می‌افتد که احتمالا مطلوب احزاب داخلی اسرائیل است.
نخست این که نتانیاهو به علت فشار نمی‌تواند دیگر نخست وزیر شود و از صحنه سیاسی کنار می‌رود. دوم این اقدام دست آورد به شدت خوشایند و فراتر از حد انتظاری برای اسرائیل خواهد بود که هزینه‌اش را چهره منفوری چون نتانیاهو می‌دهد و نخست وزیر بعد می‌تواند با چند حرکت نمایشی فشارها را کم کند. در واقع نتانیاهو قربانی مطلوبی برای توسعه‌طلبی‌های اسرائیل خواهد بود.
باید صبر کرد و دید نخست وزیر جنجالی رژیم صهیونیستی می‌تواند آن طور که خود تصور می‌کند به یک قهرمان تاریخی برای اسرائیل تبدیل شود یا اقدامات زیاده خواهانه‌اش در نهایت کار دست اسرائیل می‌دهد؟!
