اهالی روستای بشیر آباد تربت جام از درد بی آبی گلایه دارند. مشکلی که بواسطه آن زنان باردار روستا ناگزیرند پیاده و یا با فرغون روزانه مسیر 2 کیلومتری را طی کنند تا آب را به محل زندگی‌شان برسانند و در این میان برخی از زنان روستا به دلیل فشار و دشواری حمل روزانه آب دچار سقط جنین شدند. اکنون آمار این مادران به ۲۰ نفر رسیده است. آنها از دردهایشان می‌گویند؛ دردی به نام سقط جنین.
به گزارش خبرنگار ایلنا، روستای بشیرآباد در ۲۷ کیلومتری شهرستان تربت جام در استان خراسان رضوی است که مردمان آن از اول انقلاب فقط یک بار طعم آب لوله کشی را چشیده‌اند و اکنون سالهاست که زنان روستا دبه‌های آب را بر دوششان یا به وسیله فرغون حمل می‌کنند و خطر سقط جنین را از سر ناچاری به جان خریده‌اند، کار سختی که به دلیل عدم وجود آب و کشاورزی و اینکه مردان روستا مجبور به کار کردن در شهرهای اطراف از جمله مشهد هستند بر دوش بانوان بشیرآبادی است.
پس از درج اخبار مبنی بر بی آبی و سقط جنین بانوان در روستای بشیرآباد تربت جام، مسئولان این شهرستان اظهارات اهالی روستا را تکذیب و اذعان داشتند از دو سال گذشته تاکنون هیچ موردی مبنی بر سقط جنین در این روستا وجود نداشته و ما کاملا از این موضوع بی‌اطلاع هستیم.
اما پس از مراجعه دوباره خبرنگار ایلنا به روستا و گفت‌وگو با اهالی بشیرآباد، مستنداتی اعم از اسامی افراد و مدارک پزشکی از سوی اهالی ارائه شد که نشان می‌دهد در طول سال‌های گذشته حداقل ۲۰ نفر از بانوان بشیرآبادی به دلیل حمل آب آشامیدنی دچار سقط جنین شدند و آخرین مورد نیز حدود یک هفته قبل، از بیمارستان سجادیه تربت جام مرخص شده است.
برخی از این بانوان نیز اذعان داشتند با توجه به عدم استقرار خانه بهداشت در روستای بشیرآباد، پس از بیماری و سقط جنین به دلیل برخی مشکلات از جمله ناتوانی مالی، در منزل و توسط افراد محلی درمان شده و به بیمارستان مراجعه نکرده‌اند.
گلبخت یکی از زنان روستا که به تازگی جنین‌اش را از دست داده و چند روز قبل از بیمارستان مرخص شده است به ایلنا می‌گوید: به خاطر حمل دبه‌های آب، جنین‌اش بی حرکت شده و به بیمارستان مراجعه کرده و مجبور به سزارین شده و فرزندش در ماه آخر بارداری مرده به دنیا آمده است.
فرد دیگری از اهالی بشیرآباد گفت: بیشتر جوانان روستا از بس کار بنایی کردند و به مشهد و شمال کشور رفتند، کمر درد گرفته یا فلج شدند. آب نیست و متاسفانه کشت دیم هم نیست، اکنون این وضعیت ماست، از شما می‌خواهیم صدای ما را حداقل به کسی برسانید که دست ما را بگیرد، به خدا مرگ از زندگی در این روستا بهتر است.
یکی دیگر از زنان روستا از سقط سه قلویش در سال‌های گذشته می‌گوید که جنین هایش هفت ماهه بوده ولی به خاطر حمل آب با فرغون دچار سقط جنین شده است.
یکی دیگر از اهالی روستا گفت: سه ماه است در خانه افتاده‌ام و پاهایم ورم کرده. دکتر گفته عمل کن؛ هم پول عمل ندارم و هم اینکه نمی‌توانم در خانه بمانم چرا که مدام برای تامین آب باید بیایم، بیش از سه ماه است که به دلیل بیماری و کمبود آب، لباس‌هایم را نشسته‌ام.
یکی دیگر از مادران باردار که او نیز دو جنین اش را از دست داده است، می‌گوید: ما هر روز مجبوریم که صبح و ظهر دبه‌های آب را داخل فرغون گذاشته و این مسیر یک کیلومتری را طی کنیم که این کار باعث درد شدید گردن و کمر تمام زنان روستا شده است.
مادران بارداری که جنین های‌شان را طی این ۱۷ سال به خاطر حمل آب از دست داده‌اند اکنون آمارشان به ۲۰ نفر رسیده و چندی پیش در مسجد روستا جمع شدند تا از دردهایشان بگویند؛ درد بی آبی که درد دیگری را به نام سقط جنین برای‌شان رقم زده است.
درد مشترک همه این مادران بی آبی است و هر کدام به طریقی زبان گلایه می گشایند و از مسئولان درخواست رسیدگی و لوله کشی آب را دارند صدایی که انتظار و امید دارند به گوش مسئولان برسد.
امام جماعت روستا یکی دیگر از این داغدیدگان است که می‌گوید ۲۰ سال است در این روستا سکونت دارم. موضوع سقط جنین و مشکل بی آبی کاملا واقعیت دارد و متاسفانه خانم خودم دو بار به سقط جنین دچار شده است.
رئیس شورای اسلامی روستای بشیرآباد نیز با تایید موضوع سقط جنین گفت: زنان این روستا به خاطر اینکه شوهرانشان به کارگری مشغولند به ناچار مجبورند دبه‌های آب را از سر قنات تا خانه‌هایشان که حدودا ۷۰۰ متر است حمل کنند.
خسرو سرداری در گفت وگو با خبرنگار ایلنا می‌گوید: این روستا مشکلات زیادی دارد، خانه بهداشت ندارد، جاده خاکی دارد، گاز نداریم و از همه مهمتر آب نداریم و آب قنات هم بهداشتی نیست.
وی ادامه داد: مهم‌ترین مشکل روستای ما بحث آب هست و درست هست مشکلاتی دیگری هم داریم اما از مسئولان خواهشمندیم بیایند وضعیت مردم روستا را ببینند و فکری به حال مردم کنند.
سرداری ادامه داد: مسئولان می‌گویند لوله کشی آب به روستای بشیرآباد ۱۰ میلیارد تومان هزینه دارد تا این اعتبار تخصیص پیدا کند و پیمانکار مشخص شود و آب به روستا برسد حداقل ۳ سال طول می کشد مردم تا آن وقت چه کار کنند؟
رئیس شورای اسلامی بشیرآباد گفت: ما مردم بشیرآباد حاضریم نفری یک گوسفند بدهیم و پول لوله کشی را هم خودمان می‌دهیم و از محل چشمه تاریک دره تا روستا لوله کشی شود و هر وقت آن اعتبار ۱۰ میلیارد تومان اختصاص یافت و روستا لوله کشی شد ما نیز لوله کشی از چشمه تاریک دره را قطع می کنیم.
حبیب قادری نایب رئیس شورای اسلامی بشیرآباد نیز با اشاره به مشکلات ناشی از بی آبی گفت: سقط جنین به خاطر حمل آب در این روستا اتفاق افتاده است و هم اکنون ۲۰ مورد فقط ما لیست داریم و تمامی این افراد با مدارک پزشکی خود حاضر و ساکن روستا هستند.
رئیس دانشکده علوم پزشکی تربت جام نیز درباره صحبت‌های مردم و اعضای شورای اسلامی بشیرآباد مبنی بر ۲۰ مورد سقط جنین در این روستا گفت: کارگروهی از دانشکده علوم پزشکی تربت جام برای بررسی این موضوع به روستای بشیرآباد عازم شدند و نتیجه گزارش را به زودی در اختیار رسانه ها قرار خواهیم داد.
اکنون مردم این روستای محروم، چشم انتظار همت مسئولان استانی و خصوصا استاندار خراسان رضوی برای حل معضل آبرسانی به این روستا هستند تا فرزندان‌شان به سرنوشت تلخ مادران خود دچار نشوند.
