سلام نو – سرویس سیاسی: وزیر کشور بعد از گذشت بیش از شش ماه از اعتراضات آبان ماه در یک گفت‌وگوی تلویزیونی آمار کشته شدگان را به صورت تقریبی اعلام کرد و با صراحت مسئولیت قطع اینترنت را پذیرفت.
رحمانی فضلی با اشاره به آمادگی دشمنان ایران برای به هم ریختن وضع کشور از افزایش ورود سلاح به کشور و آموزش نظامی برای راه انداختن جنگ داخلی سخن گفته و با دفاع از قطع کردن اینترنت می‌گوید: می‌گویند رحمانی اینترنت را در اعتراض‌ها قطع کرد. وقتی از طریق اینترنت آموزش نظامی می‌دهند، باید اینترنت قطع شود.
او با اشاره به عدم مقابله مسلحانه با مردم می‌گوید: اعتراضات آبان هیچ مقابله مسلحانه‌ای با مردم نشد و به خویشتن داری و مراعات توصیه می‌شد و اسناد آن هم موجود است.
اما در ادامه می‌افزاید: حدود ۴۰ یا ۴۵ نفر یعنی حدود ۲۰ درصد کشته‌شدگان، افرادی بودند که با سلاح‌هایی کشته شدند که سلاح سازمانی نبود و آن‌ها شهید شدند.
سخنان وزیر کشور به شفافیت بیشتر رخدادهای فاجعه بار آبان ماه کمک می‌کند و یک بار دیگر آینه‌ای تمام نما از بی‌کفایتی او در مدیریت طرح افزایش قیمت بنزین جلوی همه می‌گذارد.
اگر وزیر کشور به عنوان رئیس شورای امنیت و دیگر مسئولین امنیتی کشور می‌دانستند که دشمن در حال آموزش نظامی دادن و ورود سلاح به کشور برای جنگ خیابانی است چرا برای جلوگیری از آن کاری نکردند؟ اگر توان جلوگیری از این کار را نداشتند چرا چنان آتشی در انبار کاه انداختند و در ماجرای افزایش قیمت بنزین چنین غیرمسئولانه برخورد کردند؟
در کجای دنیا و با کدام استاندارد، کشته شدن 200 نفر برای افزایش قیمت بنزین منطقی و انسانی است؟ آیا مدیرانِ چنین پروژه‌ای باید همچنان در قدرت باشند یا باید در دادگاه حاضر شوند و برای خون‌های ریخته شده جواب پس دهند؟
رحمانی فضلی گفته 40 یا 45 نفر با سلاح غیرسازمانی کشته شدند و شهید حساب می‌شوند. این به چه معنا است؟ یعنی 160 نفر دیگر با سلاح سازمانی کشته شدند؟ از مردم عادی بودند یا از نیروهای سازمان یافته دشمن؟ آن طور که رحمانی فضلی و برخی مقامات ارشد پلیس گفتند نیروی انتظامی هیچ مقابله مسلحانه‌ای با مردم نکرده، پس آن 160 نفر چطور کشته شدند؟ نیروی دیگری به جز نیروی انتظامی آن‌ها را هدف قرار داده؟
اگر به جز آن 40 یا 45 نفر، دیگر کشته شدگان از مردم نبودند و آموزش نظامی دیده بودند وزیر کشور و روسای سازمان‌های اطلاعاتی باید پاسخ دهند چگونه دشمن می‌تواند نزدیک دویست نفر نیروی نظامی و شبه نظامی را به شکل سازمان دهی شده وارد کشور کند و کسی هم متوجه نشود؟ آیا بابت چنین فاجعه‌ای در مدیریت امنیتی کشور نباید مسئولین مرتبط را برکنار و دادگاهی کرد؟
وزیر کشور در بخشی دیگر از سخنانش از قطع کردن اینترنت دفاع می‌کند و می‌گوید وقتی دشمن دنبال جنگ داخلی است او حق دارد اینترنت را قطع کند و مسئولیت این کار را می‌پذیرد. آیا همین وزیر کشور مسئولیت ویرانی کسب و کارها برای قطع چند روزه اینترنت را نیز می‌پذیرد؟ آیا نباید چنین وزیر کشوری را که برای سامان دادن اوضاع به ده روز قطعی اینترنت نیاز دارد استیضاح و از کار برکنار کرد؟
اگر آمار رحمانی فضلی را بپذیریم و او را صادق بدانیم و ادعای او درباره ساماندهی نظامی دشمنان ایران را درست بدانیم باز هم شیوه مدیریت او در ماجرای افزایش قیمت بنزین و کنترل عواقبش فاجعه بار بوده و بر اساس گزارش او بیش از 200 نفر را به کشتن داده، میلیون‌ها دلار به کشور صدمه مالی زده و کسب و کارهای بسیاری را زمین گیر کرده.
این که وزیر کشور برای دفاع از عملکرد خود به برخورد ترامپ با اعتراضات آمریکا استناد کند و بگوید کسی که چنان می‌کند نمی‌تواند من را به خاطر قطع اینترنت تحریم کند، بدترین دفاع ممکن است. اگر متر و معیار برخورد با تظاهرکنندگان آمریکا است یک بار برای همیشه وضعیت را روشن کنیم تا حداقل بدانیم خود را در تمامی موارد با آن قیاس کنیم نه تنها در موردی که به نفع وزیر کشور و مسئولین دیگر است.
