سلام نو – سرویس سیاسی: با انصراف علیرضا زاکانی از رقابت برای ریاست مجلس هرچند یک رقیب از رقیبان محمدباقر قالیباف کم شد، اما هنوز راه زیادی مانده تا او بتواند بدون رقیب به ریاست مجلس برسد.
یکی از گزینه‌هایی که تا اینجا کار جدیت قابل توجهی در رقابت با قالیباف نشان داده سید مصطفی میرسلیم است، مردی که با انتخابات ریاست جمهوری سال 96 بعد از سال‌ها گوشه نشینی به صحنه سیاست ایران بازگشت و حالا قصد دارد برای ریاست مجلس خیز بردارد.
میرسلیم که امروز رئیس شورای مرکزی حزب موتلفه است از اعضای حزب جمهوری اسلامی بود که به پیشنهاد بنی‌صدر برای نخست‌وزیری به مجلس معرفی شد، اما مجلس اول شورای اسلامی با نخست‌وزیری او موافقت نکرد. او در ادامه در دروان ریاست جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای سرپرست نهاد ریاست جمهوری و مشاور عالی رئیس‌جمهور و در دولت دوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی وزیر ارشاد بود.
بعد از دوران وزارت ارشاد او حضور کمرنگ‌تری در سیاست داشت و تنها به عنوان عضو مجمع تشخیص در عرصه عمومی سیاست حضور داشت. با این همه در سال 96 به عنوان نامزد اختصاصی حزب موتلفه وارد رقابت شد و در نهایت هم به نفع هیچ کس از انتخابات کنار نکشید.
حالا میرسلیم قصد دارد برای ریاست مجلس هم وارد رقابت با محمدباقر قالیباف شود و ظاهرا احتمال دارد این بار هم به نفع کسی انصراف ندهد و تا آخر در رقابت بماند به خصوص بعد از واکنش اخیر حزب موتلفه به اخباری که در حمایت از قالیباف منتشر شده.
اسدالله بادامچیان دبیرکل حزب موتلفه به تازگی با حمایت از رئیس شورای مرکزی حزبش گفت: حزب موتلفه اسلامی در جمع‌بندی به این نتیجه رسیده که گزینه اصلح و ارجح، برای ریاست مجلس یازدهم، آقای مهندس سیدمصطفی میرسلیم است.
صحبت‌های دبیرکل حزب موتلفه در واقع واکنشی به حمایت رسانه‌های اصولگرا از قالیباف و نادیده گرفتن میرسلیم در رقابت برای ریاست مجلس شورای اسلامی است.
با توجه به بدهی اصولگرایان به قالیباف به خاطر کنار کشیدنش در انتخابات ریاست جمهوری سال 96، رسانه‌ها و البته عموم فعالین اصولگرا به این نتیجه رسیده‌اند که تصمیم سازان اصولگرا برای ریاست مجلس از قالیباف حمایت می‌کنند.
در کنار این رسانه‌های اصولگرا با توجه به سکوت دو دهه‌ای میرسلیم در سیاست ایران نه شخص او و نه حزبش را صاحب پایگاه رای جدی در مجلس نمی‌دانند و چهره‌هایی مثل حاجی بابایی یا نیکزاد را به خاطر حمایت مخالفان قالیباف و احمدی‌نژادی‌ها گزینه‌های جدی‌تری ارزیابی می‌کنند.
عباس سلیمی نمین معتقد است این اصلاح‌طلبان هستند که در حال بزرگ کردن میرسلیم و حمایت از او برای ریاست مجلس هستند. او می‌گوید: رسانه‌های اصلاح‌طلب با هدف اختلاف‌افکنی با جوسازی‌هایی آقای میرسلیم را گزینه‌ای مناسب برای ریاست مجلس مطرح می‌کنند. این نوع رفتارها در حالی از سوی عده‌ای سر می‌زند که معلوم است میرسلیم جایگاهی برای ریاست مجلس ندارد.
با وجود تحلیل سلیمی نمین به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان صرفا بازتاب دهنده نظرات میرسلیم باشند، نه حامی او! چناچه برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب نیز به صراحت قالیباف را شانس اول و آخر ریاست دانسته‌اند.
در واقع این خود میرسلیم است که با توجه به اختلاف نظر جدی با قالیباف که ریشه در دوران انتخابات ریاست جمهوری دارد اصرار به رقابت برای ریاست مجلس دارد.
او با اشاره به حضور در انتخابات ریاست مجلس می‌گوید: جایی برای کنار رفتن و کنار گذاشتن نیست بلکه نمایندگان محترم باید بهترین چینش عقلایی را برای سازماندهی مجلس به منظور فائق آمدن بر مشکلات کشور و گره‌گشایی از مردم بیابند.
به نظر می‌رسد میرسلیم امیدوار است حمایت اصولگرایان سنتی و مخالفان قالیباف را جلب کند و برای خود پایگاهی جدی درست کند، اما مشکل اینجا است که نه موتلفه جایگاه سابق را دارد و نه میرسلیم بعد از بیست سال حضور در سایه این قدر وزن سیاسی شخصی دارد که بتواند حاجی بابایی یا نیکزاد را به سادگی کنار بزند.
با این همه حضور میرسلیم می‌تواند فرصتی برای رقبای قالیباف باشد. میرسلیم و موتلفه با تمام ضعفی که دارند شاید بتوانند بخشی از نیروهای سنتی را از سبد رای قالیباف خارج کنند. نیروهایی که نسبت به پرونده‌های قالیباف بدبین هستند ولی میل ندارند به نیروهای نزدیک به احمدی‌نژاد هم رای دهند. این نیروهای سنتی هرچند اندک خواهند بود اما در صورت رقابت شانه به شانه قالیباف و رقیبش رای بسیار تعیین کننده‌ای خواهند داشت.
