سلام نو – سرویس سیاسی: محمدباقر قالیباف این روزها از همیشه به ریاست مجلس نزدیکتر است و ظاهرا توانسته با مذاکرات گسترده و حامیانی که دارد حداقل بخشی از رقبای خود را از رقابت منصرف کند، با این همه باید دید آیا او میتواند سنتیها و احمدینژادیها را نیز به حمایت از خود تشویق کند یا خیر؟
تا اینجای کار محمدباقر قالیباف توانسته علیرضا زاکانی را به کنارهگیری از رقابت تشویق کند. زاکانی یکی از گزینههای جدی بخشی از نیروهای رادیکال اصولگرا از جمله جبهه پایداری بود و کنارهگیریاش دست آورد بزرگی برای حامیان قالیباف است. آن طور که از محافل اصولگرا به گوش میرسد ظاهرا زاکانی در برابر این کنارهگیری ریاست مرکز پژوهشهای مجلس را به عهده میگیرد.
زاکانی شب گذشته در توئیتی به کنارهگیری از رقابت ریاست مجلس اشاره کرد و نوشت:
ایجاد تحول و کارآمدسازی مجلس به نفع مردم، اهداف مهمی است که لزوما با ریاست مجلس به دست نمی آید. ضمن احترام به دعوت برخی همکاران، برای حفظ وحدت و انسجام نیروهای انقلاب در مجلس یازدهم، اجرای برنامه تحول را ان شاء الله در همکاری و هماهنگی با فرد فرد نمایندگان دنبال خواهم نمود.
اما زاکانی آخرین رقیب قالیباف نبود و در برخی از گمانهزنیها از رقابت ده چهره برای ریاست مجلس حرف زده میشد. اگر زاکانی با رضایت پایداریچیها انصراف داده باشد این به معنای این است که مرتضی آقاتهرانی نیز برای ریاست مجلس برنامهای ندارد، در غیر این صورت آقاتهرانی هنوز یکی از نامزدهای محتمل برای رقابت با قالیباف است.
برخی خبرها حاکی از پافشاری جدی صادق محصولی، وزیر کشور دولت احمدینژاد و پدرخوانده جبهه پایداری به رقابت با قالیباف است. آن طور که فرید مدرسی، روزنامهنگار، گفته او حتی در برخی محافل از بیش از صد رای خود در مجلس سخن گفته.
در طرف دیگر اما یاران احمدینژاد ایستادهاند که دو گزینه جدی یعنی علی نیکزاد و شمسالدین حسینی را روی میز دارند. دو سیاستمداری که سابقه وزارت در کارنامهشان به چشم میخورد.
احمدینژادیها از همین حال دنبال تشکیل فراکسیون هم رفتهاند. بیش از شصت نماینده، برای فراکسیونی به نام «جبهه خدمت» ثبتنام کردهاند که به گفته حسینی شامل افرادی از مدیران شاخص دولتهای نهم و دهم است؛ از استانداران گرفته تا برخی از معاونان وزیر، فرمانداران و مدیران دوره ریاست جمهوری احمدینژاد.
آنطور که محمد احمدی بیغش، نماینده مجلس هشتم و استاندار خراسان شمالی در دولت احمدینژاد خبر داده، جلسهای در همین خصوص در یازدهم فروردین، توسط افراد همفکر و نزدیک احمدینژاد تشکیل شده است که علی نیکزاد، هم در آن حاضر بوده.
اگر احمدینژادیها نیکزاد را نامزد کنند و بتوانند پتانسیل قوی او را نیز به خوبی فعال کنند آن وقت میتوانند چشم امیدی به رقابت با قالیباف داشته باشند وگرنه حتی به دست آوردن شصت رأی هم برای این جریان بیش از حد تصور است.
اما نام دیگری که میتواند برای قالیباف دردسرساز شود مصطفی میرسلیم است، عضو ارشد موتلفه و نامزد سابق انتخابات ریاست جمهوری که دلخوشی از قالیباف ندارد. او در زمان انتخابات ریاست جمهوری 96 عملکرد قالیباف در شهرداری را زیر سوال برد و در زمان بسته شدن لیست مجلس هم به شکلی صریح گفته که قرار نیست کسی که سر لیست تهران الزاماً رییس مجلس شود.
او که عزمی جدی و کم و بیش هوادارانی مشخص در مجلس دارد، برای رقابت با قالیباف در شرایط فعلی مشکلات بسیاری در پیش روی خود دارد که مهمترین آن فقدان حامیان قدرتمند و عدم توان لابیگری است.
در این فضا و بعد از کنارهگیری زاکانی شاید نتوان هیچ کدام از رقبای قالیباف را رقیبی چندان قدر ارزیابی کرد ولی مسئله قالیباف و البته بخشی از اصولگرایان رای یک دست و قوی به رئیس مجلس آینده است.
این رای برای قالیباف یک مانور قدرت و البته نشانی مثبت برای رقابت احتمالی او در انتخابات ریاست جمهوری 1400 است و برای اصولگرایان قدرتنمایی در برابر اصلاحطلبان.