ایسنا/خراسان رضوی گلیکوزآمینوگلیکان‌ها قابلیت مهار تهاجم سلولی کووید-19 و دیگر کروناویروس‌ها را دارند.
به گزارش مدیکال نیوز، همزمان با تلاش جهان برای مقابله با بیماری همه گیر کووید-19 از طریق واکسن، قابلیت استفاده از برخی داروهای پیشین برای مقابله با این بیماری سوال‌برانگیز شده است.
گلیکوزامینوگلیکان‌ها گروهی از محصولات طبیعی پلی دیسپرس و ناهمگن هستند که در حال حاضر مصرف دارویی و استفاده در مواد ضدعفونی‌کننده دارند. در میان آنها هپارین‌ها غیرفراکشنه، هپارین‌ها با وزن مولکولی کم و هپارینوئیدها ازنظر بالینی به‌عنوان داروهای ضد انعقاد خون باقابلیت دسترسی، پایداری و پروفایل فارماکوکینتیک (بررسی تاثیر دارو بر بدن) بسیار عالی تایید شده هستند.
نکته مهم این است که گلیکوزآمینوگلیکان‌ها و مشتقات آنها (برخی از آنها فاقد فعالیت ضد انعقادی قابل‌توجهی هستند)، در برابر تعداد بی‌شماری از ویروس‌های مختلف کارایی دارند و تحقیقات پیشین خواص ضدویروسی آنها را در برابر ویروس تبخال، فلاوی ویروس‌ها، ویروس آنفلوانزا و ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) نشان دادند. آنچه برای وضعیت فعلی ما مهم است این است که آنها در برابر کل خانواده کروناویروس‌ها ازجمله ویروس‌های مرتبط با سارس نیز موثر هستند.
در تحقیق کنونی عملکرد گلیکوزآمینوگلیکان‌ها در مقابل کروناویروس جدید بررسی‌شده است. در این روش توانایی تعامل دامنه مهار اتصال‌دهنده پروتئین کووید-19 با گلیکوزآمینوگلیکان‌ها و تحریک خاص تغییرات سازگاری آن تحلیل‌شده است.
این بدان معنی است که دامنه اتصال گیرنده S1 کووید-19 نه‌تنها با هپارین غیرفراکشنه و هپارین با وزن مولکولی کم بلکه با سایر اعضاء خانواده گلیکوزآمینوگلیکان در تعامل است.
محققان اظهار کردند: نتایج این تحقیق روشی در تحقیقات آینده در مورد عوامل ضدویروسی مبتنی بر گلیکوزامینوگلیکان در کووید-19 و سایر کروناویروس‌ها خواهد بود.
به عقیده محققان استفاده از برخی داروهای کنونی تا زمان ساخت واکسن برای مقابله با این ویروس کمک‌کننده خواهد بود.
نتایج اولیه این بررسی در bioRxiv منتشرشده است.
انتهای پیام
