سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : محسن تنابنده بازیگر ، نویسنده و کارگردان ایرانی که طراح ، سرپرست نویسنده ، مشاور کارگردان ، بازیگردان و بازیگر سریال محبوب پایتخت است، این روزها خیلی مورد حمله قرار گرفته است.
محسن تنابنده کسی است که از سال ۹۰ به بعد بیشتر وقتش را صرف تولید سریال «پایتخت» کرده، پایتختی که از سریال‌های سودآور و خیلی محبوب تلویزیون در دهه ۹۰ محسوب می شود، دهه‌ای که برخلاف دهه هشتاد و هفتاد سریال پرمخاطب و خیلی محبوب کم دارد.
حال به بهانه‌‌های مختلف عده‌ای در صدد تخریب وی و پایتخت هستند که این خیلی عجیب نیست چون پایتخت از سریال‌های خیلی محبوب مردم و تنابنده کلیدی‌ترین مهره گروه سازنده این اثر است، ولی اینکه سازمان صداوسیما به این حرف‌های از سر بخل و کینه واکنش مثبت نشان می‌دهد جای بسی تعجب و سوال است، سازمانی که از صدق سری تولید سریال «پایتخت» درآمد زیادی را کسب کرده است.
با واکنش‌هایی که صورت گرفته، گویا پروژه حذف تنابنده از تلویزیون کلید خورده است؛ ولی سوال اینجاست که اگر تنابنده برود، متضرر کیست؟ تلویزیون یا محسن تنابنده؟
اگر پایتخت در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شد، قطعاً سود بیشتری نصیب گروه سازنده می‌شد، این یعنی اگر تلویزیون بدخلقی کند وی می‌تواند در مدیوم‌های دیگری همانند شبکه نمایش خانگی یا سینما تولید اثر کند و این معامله قاعدتاً به ضرر صدا و سیما خواهد بود تا محسن تنابنده. تنابنده اگر از تلویزیون حذف شود از جامعه هنری حذف نمی‌شود.
این ستاره سوزی تلویزیون ریشه طولانی دارد و با حذف یکی دیگر از ستاره هایش همانند محسن تنابنده، طبیعتاً او می‌تواند راهش را در سینما و شبکه نمایش خانگی ادامه دهد، زیرا تنابنده از بازیگران مطرح سینماست، وی در اواسط دهه هشتاد برای بازی در فیلم «استشهادی برای خدا» به کارگردانی علیرضا امینی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را دریافت کرده است.
وی با بازی در سریال «شاهگوش» به کارگردانی داوود میرباقری که از شبکه نمایش خانگی منتشر شده، نیز مخاطبین را به حیرت در‌آورد، تنابنده هم گویا قرار است به سرنوشت عطاران و قاسخانی‌ها دچار شود، زیرا سازمان صدا و سیما با مدیران مختلف، سناریو حذف ستاره های خود را کلید زده اند و این مهم در دراز مدت طبیعتاً خودش را نشان خواهد داد، همانطور که امروز غیبت عطاران، قاسم خانی و ... در تلویزیون شدیداً حس می شود.
ولی این سازمان صدا و سیماست که در این قضیه متضرر می‌شود؛ زیرا در تلویزیون افرادی مثل تنابنده که رگ خواب مخاطب را خوب بشناسد، کم پیدا می‌شود و تلویزیون باید قدر محسن تنابنده و امثال تنابنده ها را بیشتر بداند و با رفتن تنابنده نباید امیدوار بود که مسئولین درس بگیرند، زیرا ستاره سوزی در تلویزیون پیشینه‌ای دراز دارد.
چرا نباید در تلویزیون شخصی محبوب به کارش ادامه دهد؟ چرا قاسمخانی‌ها ، عطاران ، عادل فردوسی پور و ... بعد از کسب محبوبیت در میان مخاطبین، توسط خودِ تلویزیون کم فروغ می‌شوند؟ چرا باید تلویزیون از بزرگ شدن این افراد بترسد؟ درحالی که می‌تواند با استفاده از آنها آثار عالی بسازد و پول خوبی هم کسب کند، این‌ها سوالاتی است که مدت‌هاست در ذهن مخاطبین تلویزیون نقش بسته است.
محسن تنابنده در فصل ششم سریال «پایتخت» نیز مثل همیشه بازی درجه یکی ارائه داد و توانست رضایت مخاطبین را جلب کند، پایتخت تنابنده امسال محکوم شده است به ضدخانواده بودن، تنابنده محکوم شده است به اینکه چون طبق گفته‌اش قرار نیست دیگر برای تلویزیون کار کند؛ می‌خواسته زهر خودش را بریزد، اما اصلاً این گونه نیست، زیرا همین تنابنده‌ای که عده‌ای می‌گویند قصد زهر ریختن در فصل ششم سریال «پایتخت» را داشته است، سودی که برای تلویزیون در هر شب داشته رقمی نزدیک به ۲۱میلیارد تومان است.
عده‌ای پایتخت و تنابنده را از زاویه‌‌ای که به سودشان است نقد کرده و می‌کنند که از قرار معلوم جواب هم داده است، امیدوارم این دوستان به این نکته توجه نمایند که با رفتن محسن تنابنده از تلویزیون جا برای آنها باز نخواهد شد و به قول چارلی چاپلین اسطوره بازیگری هرکسی در جهان جایگاهی دارد، جای دیگران را نگیر، بگرد جای خودت را پیدا کن.
