چند روز است که نکته ای ذهن مرا مشغول کرده است، وآن نکته این است که در آغاز شیوع بیماری کرونا در ایران ، بنا بر فتوای مراجع ، پیکر درگذشتگان با ویروس کرونا را بدون غسل وتنها با تیمم ، به خاک می سپردند.
اما هفته ای نگذشت که تعدادی از روحانیون با عنوان تلاشگران حوزوی ، لباس محافظت از درگیری با کرونا را به تن نموده ودر مراکز قبرستانها وآرامستانها وبخش تغسیل پیکر جان باختگان حاضر شده وبه غسل دادن پیکر این عزیزان پرداختند که البته کار وتلاش آنان بدون تردید ، مورد تقدیر است. اما نکته ای که دغدغه فکری برای اینجانب گردیده، این است که با مشورت با برخی از همکاران ودست اندرکاران ستاد کرونا ، به این نتیجه رسیدیم که آیا این آبی که در نتیجه غسل درگذشتگان کرونایی ،به چاهها وسفره های زیرزمینی فرو می رود ، چه مقدار می تواند در نقل وانتقال این ویروس موثر باشد؟
بسیاری از این پسآب ها ، به مزارع وجز اینها در جنوب شهر می رود. اگر هم چنین نباشد، راه به سفره های آب زیر زمینی پیدا می کند. مراجع بزرگوار ما فتوا داده اند که اگر غسل موجب شیوع بیماری ویا ضرری در جامعه می گردد ، تیمم پیکر بجای غسل با آب ، کفایت شرعی می نماید.
آیا بهتر این نیست که ما به تیمم پیکر این درگذشتگان اکتفا کنیم و از زیانهای حتی احتمالی که متاسفانه در این کوران بیماری ، بدان توجهی نشده واندیشه ای نکرده اند ، جلوگیری نماییم؟ این نکته ای است که چند روز است موجب دغدغه فکری من گردیده ، که مباد با این اقدام ، واین حرکت ،ونفوذ آب های آلوده به چاهها ، وسپس سفره های آب های زیر زمینی ، در آینده ای نزدیک یا دور ، چه عواقب ودستآوردهای خطرناکی را برای ما در پیش داشته باشد! امیدوارم که این نکته من ، مورد توجه دست اندرکاران این بحران قرار گیرد!
مراجع بزرگوار در این راستا فرموده اند: اگر غسل میت مذکور به دلیل خوف از انتقال ویروس امکان‌پذیر نباشد، باید با دستان انسانی دیگر و حتی با پوشیدن دستکش، تیمم داد و اگر این کار هم میسر نبود یا اینکه مقامات ذیربط مانع از آن شدند، بدون غسل و یا تیمم دفن شود.
* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۱۲ فروردین ۱۳۹۹
/خبرآنلاین
