سلام نو - سرویس سیاسی: چندی پیش بود که اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس جمهور، پس از پنج سال در نهایت گفت که اختیار تعویض یک منشی را هم ندارد.
این حرف جهانگیری برای بسیاری به معنای پایان دوران اتحاد استراتژیک روحانی و اصلاح طلبان بود. این پایان هرچند به معنای عبور از روحانی نیست، اما حتما به معنای فاصله جدی گرفتن از او است.
خداحافظی با لیبرال‌ها؟
در دیگر سو عباس آخوندی هم پس از چند بار درخواست استعفا در نهایت از وزارت راه و شهرسازی خارج شد، خروج که با انتقادات جدی به رییس جمهور همراه بود.
عباس آخوندی نه تنها در استعفای خود سه دلیل اساسی برای استعفا بر شمرد بلکه در اولین مصاحبه تفصیلی پس از استعفا با دنیای اقتصاد انتقادات جدی‌ای را متوجه دولت روحانی کرد.
عباس آخوندی از جدی‌ترین مدافعان بازار آزاد در ایران است و عضو شورای سیاستگذاری هفته‌‍نامه تجارت فردا است، جایی که با امثال مسعود نیلی همکاری نظری نزدیکی دارد.
خروج آخوندی از دولت، کمرنگ شدن هر روز مسعود نیلی در کنار روحانی و البته مخالفت روحانی و تیم او با اقتصاد آزاد نشانه‌ای جدی از فاصله گرفتن حسن روحانی از تیم اقتصادی است که با کمک آن کم و بیش توانسته بود برای دولت خود چهارچوبی نظری مهیا کند.
حسن روحانی هرچند با لیبرال‌ها خداحافظی کرد، اما نگفت به کدام اندیشه سلام کرده؟ به نهادگراها یا چپ‌ها؟ چپ‌ها که سال‌ها است در هیچ کجا نظام رسمی کشور جایی ندارند و عموم نهادگراها هم حاضر با همکاری نزدیک با دولت در چنین وضعیتی نیستند.
اگر سخنان روحانی در مجلس درباره امتیازات زندگی در ایران را در کنار حرف‌های علی ربیعی، مشاور و یار نزدیک روحانی، بگذاریم به این نتیجه می‌رسیم که دولت در پی حفظ ثبات با اقتصاد یارانه‌ای سال‌های قبل است.
فاصله انتقادی لاریجانی از روحانی!
علی لاریجانی دیگر متحد روحانی است که این روزها او را تنها گذاشته، البته این تنها گذاشتن به معنای جدایی از روحانی نیست بلکه به معنای حفظ نوعی از فاصله انتقادی است! ظاهرا لاریجانی مایل نیست هزینه تصمیم‌های روحانی را بدهد.
علی لاریجانی هرچند از کمک به دولت خود داری نمی‌کند ولی دیگر مثل سابق برای دولت فعالیت مثبت نمی‌کند و به طور مشخص از استیضاح وزار جلوگیری نمی‌کند.
صبح نو، روزنامه اصولگرا، درباره فاصله بین لاریجانی و روحانی در زمان سوال از رییس جمهور نوشته بود: گفته می‌شد آقای علی لاریجانی مانع سوال از رییس‌جمهور است؛ می‌گفتند یک‌تنه در برابر طرح سوال از رییس‌جمهور ایستاده و اجازه نمی‌دهد طرح سوال از آقای روحانی به صحن علنی مجلس شورای اسلامی برسد و حتی اجازه نمی‌دهد این سوال‌ها به کمیسیون‌های تخصصی برود اما حالا او چند روز قبل از پشت تریبون مجلس گفت که کسی مانع طرح سوال از رییس‌جمهور نیست. موضوعی که به نظر می‌رسد نشانه‌هایی از جدایی مجلس یا بهتر بگوییم طیف علی لاریجانی از دولت و رییس‌جمهور روحانی باشد.
به نظر می‌رسد سیاستمدار کهنه کار اصولگرا نیم نگاهی به انتخابات ریاست جمهوری 1400 دارد و نمی‌خواهد در آن زمان امکان انتقاد از دولت را از دست بدهد.
تنهایی؛ انتخاب روحانی
اما چرا چنین شده است؟ نه تنها امروز بلکه در زمان انتخابات هم به جز جهانگیری و دو سه نفر دیگر هیچ کدام از اعضای دولت حاضر به هزینه دادن برای حسن روحانی و دولتش نبوده و حالا هم نیستند و این تنها و تنها خود حسن روحانی است که در میانه میدان ایستاده!
پاسخ این سوال را شاید بتواند در بخشی از مصاحبه عباس آخوندی با دنیای اقتصاد باز یافت. جایی که وزیر سابق به فقدان گفتمان روحانی اشاره می‌کند و می‌گوید: {در سال 92} آقای روحانی فاقد هرگونه گفتمانی بود. اینکه می‌فرمایید فقدان گفتمان؛ قبول دارم که اصلا «اعتدال» یک روش است. اعتدال اصلا «گفتمان» نیست. گفتمان یک نظام معرفتی سامان‌یافته است و باید ظرفیت آن را داشته باشد تا هدف مشخصی را تعقیب و مشکلی را حل کند و بتواند یک نظریه‌ای را در حوزه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی پیاده سازد. اما صحبت در بحث اعتدال بر سر روش است که ما روشمان افراط و تفریط نیست.
واقعیت این است که حسن روحانی در تمام پنج سال گذشته در خلق یک طبقه، حزب یا جریان وفادار به خود ناکام بوده است، خواسته‌ای که بسیار مشتاق آن نیز بود.
حسن روحانی نتوانست مثل هاشمی و خاتمی، هاشمی چی و خاتمی چی خلق کند یا مثل احمدی نژاد، احمدی‌نژادی درست کند! او حتی از خلق مدیران خود هم عاجز بود. ما اکنون در کشور مدیرانی داریم که به مدیران هاشمی، خاتمی یا احمدی‌نژاد مشهورند ولی روحانی یا مجبور به کار با این گروه‌ها شد یا مجبور به کار با کاسبین سیاسی و دلالی که ذره‌ای به او وفادار نبودند.
هر چند حسن روحانی همچنان دو سال دیگر وقت دارد ولی با انتخاب‌هایی که در کابینه و کنش‌های سیاسی خود کرده اینطور به نظر می‌رسد که در این دو سال هم از تنهایی در نیاید. او تنها و تنها نوبخت و واعظی را دارد و عملا کابینه‌اش را از اکثر ژنرال‌ها خالی کرده و خود می‌خواهد یک نفره جلوی همه چیز را بگیرد.
