بیشتر افراد طرفدار خواب مونوفیزیک هستند. الگوهای خواب مونوفیزیک تنها یک بخش از خواب را شامل می شود ، معمولاً در ساعات شب. تصور می شود که ممکن است عادت خواب برای یک زمان 6 تا 8 ساعته روز یا شب باشد .
خواب مونوفیزیک معمولاً در اکثر جمعیت است. با این حال ، الگوهای خواب دو فازی و حتی پلی فشاری شناخته شده است که به طور طبیعی در برخی از افراد آشکار می شود.
خواب Biphasic چه تفاوتی با خواب polyphasic دارد؟
اصطلاحات خواب تقسیم شده نیز می تواند به خواب چند دوره ای اشاره کند. خواب بای فسیک یک برنامه خواب را با دو بخش توصیف می کند. پلی فسیک الگویی با بیش از دو دوره خواب در طول روز است.
افراد ممکن است به طور جدی شیوه خواب دو فازی یا پلی فسیک را دنبال کنند ، زیرا آنها معتقدند که این باعث می شود آنها بیشتر زمان داشته باشند. این کار باعث می شود در طول روز زمان بیشتری را برای انجام کارها و فعالیت های خاص ایجاد کنید ، در حالی که همان مزایای خواب یکپارچه در شب را حفظ می کند.همچنین ممکن استزود تر و راحت تر بدن وارد مرحله REM بشود .
افراد ممکن است داوطلبانه یا به طور طبیعی برنامه های خواب دو فازی یا پلی فسیک را دنبال کنند. با این حال ، در برخی موارد ، خواب پلی فسیک نتیجه یک اختلال خواب یا ناتوانی است.
کسانی که این شرایط را دارند تمایل دارند در فواصل پراکنده و نامنظم به خواب بروند و از خواب بیدار شوند. آنها معمولاً احساس راحتی و بیداری دارند.
نمونه هایی از خواب دو فازی چیست؟
فرد می تواند از چند طریق برنامه خواب دو فازی داشته باشد. چرت زدن بعد از ظهر ، روشی سنتی برای توصیف خواب دوفازی است. اینها هنجارهای فرهنگی در مناطق خاصی از جهان مانند اسپانیا و یونان است.
چرت کوتاه
این شامل خوابیدن هر شب حدود 6 ساعت ، و 20 دقیقه خواب در وسط روز است.
چرت زدن طولانی
هر شب حدود 5 ساعت می خوابند و در وسط روز حدود 1 تا 1.5 ساعت چرت می زند.
در بسیاری از مقاله ها و جوامع آنلاین ، برخی افراد گزارش می دهند که برنامه خواب دو فاز واقعا برای آنها کار می کند. چرت زدن و تقسیم برنامه خواب آنها در طول روز به آنها کمک می کند هوشیاری بیشتری داشته باشند و کارهای بیشتری انجام دهند.
علم درباره خواب دو فازی چه می گوید؟
در حالی که بسیاری از افراد تجربیات شخصی مثبت را در مورد خواب دو فاز گزارش می دهند ، تحقیقات در مورد اینکه آیا مزایای سلامتی واقعی وجود دارد - یا مضرات - متفاوت است.
از سویی ، یک مقاله در سال 2016 در مورد الگوهای خواب تقسیم شده ، طرفداری جهانی از الگوی خواب را نشان می دهد.
در این مقاله همچنین آمده است که ظهور روز کار مدرن ، همراه با فناوری نورپردازی مصنوعی ، بیشتر فرهنگ های جهان در حال توسعه را به سمت برنامه 8 ساعته خواب مونوفیزیک در شب اختصاص می دهد. قبل از دوران صنعتی ، این بحث مطرح شد که الگوهای دو فازی و حتی پلی فسیک غیر عادی نیست .
برای حمایت بیشتر از این ، تحقیقات 2010 درباره مزایای چرتهای کوتاه و همچنین شیوع فرهنگی آنها بحث کرده است.
چرتهای کوتاه در حدود 5 تا 15 دقیقه به عنوان مفید و همراه با عملکرد شناختی بهتر مورد بررسی قرار گرفت ، همچنین چرت های طولانی تر از 30 دقیقه. با این حال ، این بررسی توجه داشت که مطالعات بیشتری در سطح عمیق تری مورد نیاز است.
در مقابل ، مطالعات دیگر (یکی در سال 2012 و یک مورد در سال 2014 ) نشان می دهد که چرت زدن (به خصوص در کودکان کوچکتر) ممکن است بهترین کیفیت برای استراحت یا رشد شناختی نباشد ، به خصوص اگر بر خواب شبانه تأثیر بگذارد.
در بزرگسالان ، چرت زدن می تواند با افزایش خطر الگوهای خواب یا کمبود خواب همراه باشد یا افزایش یابد.
کمبود خواب منظم این احتمالات را افزایش می دهد:
چاقی
بیماری قلب و عروقی
مشکلات شناختی
دیابت نوع 2
برنامه خواب Biphasic جایگزینی برای برنامه معمولی تک رنگ است. بسیاری از مردم گزارش می دهند که خواب قطعه قطعه واقعاً برای آنها شگفتی است.
علم ، همراه با نگاهی به الگوهای خواب تاریخی و اجدادی ، نشان می دهد که می تواند مزایایی داشته باشد. این می تواند به شما کمک کند در یک روز کاری بیشتری انجام دهید بدون اینکه به خاطر آرامش استراحت کنید. برای برخی ، حتی ممکن است هوشیاری و عملکرد شناختی را بهبود بخشد.
با این حال ، تحقیقات هنوز در این زمینه فاقد است. علاوه بر این ، تاکنون در مطالعات مشاهده شده است که همه افراد متفاوت هستند و برنامه های دو فازی ممکن است برای همه کار نکند.
اگر به خواب دو فازی علاقه دارید ، با تایید پزشک خود امتحان کنید. اگر احساس آرامش و بیداری را بهبود نبخشید ، هوشمندانه است که به برنامه معمولی مونوفیزیکی که برای اکثر مردم کار می کند ، پایبند باشید.
