سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر: سینمای ایران رویِ به تصویر کشیدن زحمات پزشکان و پرستاران تلاش زیادی نکرده است، درست است که فیلم‌هایی در سینما وجود دارد که نقش اصلی‌اش شخصی پزشک یا پرستار است اما حتی در این فیلم‌ها نیز خیلی به زحمات و تلاش‌های بی‌وقفه‌ی این قشر اشاره نشده است، این خود نشان دهنده‌ی جای خالی این قشر و کمبود نمایش هرچه بیشتر زحمات این قشر زحمت کش در سینمای ایران است.
با اینکه در سینمای ژانر دفاع مقدس گاهی اوقات این افراد چهره‌هایی زحمت کش بوده و هستند اما پزشکان و پرستاران نسل‌های بعد از جنگ نیز کم زحمت نکشیده‌اند، درست است که هرکس شغلی دارد و وظیفه‌ی افراد انجام کارشان به نحو احسن است اما ارزش و خطر کار یک پزشک و پرستار همیشه زیاد بوده و هست.
شاید برخی بگویند اندک نیست اما باید به این نکته دقت کرد که کاراکتری در فیلم پزشک یا پرستار است چقدر در فیلم به سخت بودن شغلش پرداخته شده، نکته‌ی مهم این است.
این مسائل همگی خواه یا ناخواه حقیقتی تلخ است. راستش، سینمای ما دچار فقر این مسئله هست ولی نمی‌شود نامش را قحطی گذاشت، در سینمای ما هم فیلم‌های موفقی نیز ساخته شده که شخصیت اصلی‌اش پزشک یا پرستار بوده و در فیلم به سختی شغل‌شان اشاره شده باشد، پس این یعنی مشکل ما، قحطی نیست؛ بلکه مسئله، مسئله‌ی فقر است که البته هر چه زودتر باید به آن پرداخت و حلش کرد.
فیلم‌هایی از جمله: طلا و مس اثر همایون اسعدیان، تنگه‌ی ابوقریب اثر بهرام توکلی، خفگی اثر فریدون جیرانی همگی آثاری هستند که به شخصیت پرستار و پزشک که در آن نقش اصلی یا مکمل بوده‌اند، کمک کند. حال می‌بایست بررسی شود که داستان این فیلم‌ها تا چه حد درست به این مسئله پرداخته است.
طلا و مس فیلمی از همایون اسعدیان است که سحر دولتشاهی در آن نقش پرستار را بازی می‌کند. در این فیلم بااینکه بازیگر نقش اصلی زن نگار جواهریان زنی بیمار است اما داستان هیچ اهمیتی به نقش دولتشاهی نداده است.
اما برعکس تنگه‌ی ابوقریب اثر زیبای بهرام توکلی که در آن جواد عزتی نقش پزشک را بازی می‌کند. بخش‌‌‌های زیادی از سختی‌هایی که یک پزشک در دوران جنگ تجربه می‌کند را نشان می‌دهد و از همه مهم‌تر نقش پزشک در پیشروی داستان تنگه ابوقریب تاثیر بسزایی دارد.
خفگی اثر فریدون جیرانی نیز روایت زندگی یک پرستار است که الناز شاکردوست نقشش را بازی می‌کند. در این فیلم به چالش‌‌های روانی و احساسی‌ای که یک پرستار ممکن است دچارش شود پرداخته شده که زیباست. به دلیل ملموس بودن داستان برای مخاطب واقعا میتوان گفت درک شخصیت پرستار در این فیلم خیلی سخت نیست. یکی از ویژگی‌های خفگی این است که پرستار بازیگر نقش اصلی است و کنش‌ها و واکنش‌های داستان رو رقم می‌زند که این یعنی نقش کلیدی. گفتنی است که الناز شاکردوست نیز در ایفای این نقش موفق ظاهر شده و در باور پذیری رفتار پرستار برای مخاطب موثر بود.
با بررسی چند فیلم برگزیده که شخصیت اصلی یا مکمل پرستار و پزشک است، میتوان این نتیجه را گرفت که کلمه فقر برای سنجش کیفیت حضور موثر پرستار و پزشک در سینمای ایران کاملا درست و به حق است، به نظر می‌رسد سینما باید کمی بیشتر روی این قشر مهم سرمایه گذاری کند و امید است که سینمای ما هر سال شاهد چند فیلم در این زمینه باشد.
