براساس دست آوردهای اخیر، بینی و مغز می توانند بوهای زیادی را تشخیص دهند، چیزی در حدود یک تریلیون. اما بسیاری از بوها نسبتاً سریع از بین می روند. اما دیگر بوها مدت طولانی تری روی سطوح باقی می مانند.
حس بویایی چگونه فعال می شود؟
حس بویایی هنگامی فعال می شود که سلول های حسی ویژه در بینی، به نام نورون های گیرنده بویایی، به مولکول های خاصی واکنش نشان داده و سیگنالی به مغز ارسال کنند. گیرنده های مختلف بر اساس شکل مولکول ها و پیکربندی اتم ها روی سطوح آن ها، مولکول های مختلف را تشخیص می دهند.
تعدادی از نشانه های شیمیایی به عنوان بوی دلپذیر تعبیر می شوند، در حالی که سایر تنظیمات مولکولی باعث انزجار می شوند. به گفته انجمن سرطان آمریکا، دود تنباکو نوعی بوی پیچیده است که شامل هزاران ماده شیمیایی است که توسط برگ و مواد افزودنی سوزاننده توتون تولید می شود. مواد شیمیایی که هنگام دود ایجاد می شوند، می توانند لباس، پارچه، فرش و مبلمان را اشباع کنند.
یکی از بدنام ترین بوها در طبیعت، اسپری پوستی است که حیوانات هنگام احساس تهدید از خود خارج می کنند. به گزارش نشنال جئوگرافیک، مواد شیمیایی موجود در اسپری پوستی حیوانات معروف به تیول ها مشابه الکل اما با یک تم بوی گوگرد باعث بوجود آمدن بوی بد فوق العاده ای می شوند.
ماندگاری رایحه نا خوشایند به چه عاملی بستگی دارد؟
اینکه رایحه ناخوشایند باقی بماند یا نه، به عوامل زیادی بستگی دارد. یک مورد، نوسانات ماده یا چگونگی تبدیل آن از مایع به گاز است. هرچه یک مایع فرارتر باشد، بیشتر از طریق هوا وارد بینی می شود.
همچنین حساسیت به عطرهای معطر خاص از حساسیت گیرنده ها ناشی می شود و این می تواند بر روی مدتی که قادر به تشخیص بو هستیم تاثیر گذارد. به عنوان مثال، اگر یک مولکول به آرامی وارد فاز گاز شود اما فرد نسبت به آن بسیار حساس باشد، مدت زیادی طول خواهد کشید تا پراکنده شود.
