سلام نو – سرویس اجتماعی: از سیل تا زلزله، از احتمال جنگ با آمریکا تا شهادت حاج قاسم سلیمانی و سقوط بوئینگ اوکراینی، بحران‌هایی که در سال 1398 و قبل از آن با ترس از سر گذراندیم تا به امروز و کرونا رسیدیم.
حالا اما ایران و تمام جهان بحرانی را تجربه می‌کنند که از هر جهت کم نظیر است. بحران اپیدمی کرونا ویرویسِ جدید یا همان کووید 19 گسترده، سریع و البته کشنده است. بحرانی است که فقیر و ثروتمند، سیاستمدار و هنرمند و ورزشکار نمی‌شناسد و وزیر و وکیل و هنرمند و ورزشکار را در ایران و انگلیس و استرالیا و هر جای دیگر با خود درگیر کرده.
کرونا بورس کانادا، بورس آمریکا و دیگر بورس‌ها و چرخه تجارت در دنیا را زمین زده. کسب و کارهای کوچک و بزرگ مختل شده‌اند، بسیاری در آستانه ورشکستگی قرار دارند و بسیاری حتی به نان شب خود محتاج شده‌اند.
با این همه گام نخست و شاید مهم‌ترین گام در مقابله با کرونا خانه نشینی و قطع ارتباط حداکثری با مردم یا همان قرنطینه دو هفته‌ای یا حتی بیشتر است، چون در حال حاضر نه تنها اطلاعات دقیق درباره کرونا کم است بلکه هیچ درمانی برای آن وجود ندارد و به همین دلیل عقل سلیم حکم می‌کند انسان مالش را از دست دهد، اما جانش را نه!
اما این مسئله نه در ایران و نه در دیگر نقاط جهان به دلایل مختلف جدی گرفته نمی‌شود. در ایران کسانی ضریح لیس می‌زنند و در اروپا میله اتوبوس! در ایران در باغ‌ها مهمانی یواشکی می‌گیرند و در اروپا حاضر نیستند کلاب رفتن را تعطیل کنند. این جا هنرمندی تبلیغ داروی کرونا می‌کند و در آمریکا ورزشکاری وجود کرونا را انکار می‌کند!
واقعیت این است کرونا از چیزی که به نظر می‌رسد ترسناک‌تر است و برای اولین بار باید از بحرانی به طور جدی ترسید، البته باهم!
این با هم بودن و اتحاد این بار باید در باهم نبودن، عدم رفت و آمد و ارتباط حداقلی با محیط بیرون از خانه تجلی یابد.
برای ضرورت ترسیدن از کرونا تنها نگاهی به تحلیل سیستم داینامیک شیوع کرونا توسط دکتر علی‌نقی مشایخی، استاد برجسته دانشگاه شریف کافی است. در تحلیل دکتر مشایخی اگر ارتباط بین مردم کاهش نیابد چیزی بیش از شش میلیون نفر به کرونا مبتلا می‌شود و چیزی بیش از 40 هزار بیمار در ماه کشته می‌شوند.
چنین آماری نه تنها از نظر انسانی فاجعه بار است بلکه آثار بلند مدت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی برای ایران در پی خواهد داشت، آن هم در دورانی که وضع اقتصادی کشور اصلا مساعد نیست.
علیرضا زالی، رئیس ستاد مقابله با کرونا تهران از جمله کسانی است که معتقد است تنها باید مشاغلی اجازه فعالیت در شهر تهران داشته باشند که کارکرد خدمات‌رسانی و امدادی دارند. او در گفت‌وگو با امتداد تاکید می‌کند:
اگر مردم، سطح بهداشت فردی و خانگی خود را بالا نبرده و با بی‌اعتنایی به توصیه‌های موکد بهداشتی ستاد، ارتباط بین فردی و اجتماعی خود را کاهش ندهند، تمام تلاش ما، ابتر خواهد ماند.
شاید حالا با خودتا بگویید که " من جوان هستم، بیماری زمینه‌ای ندارم، موارد بهداشتی را رعایت می‌کنم و اگر هم مبتلا شوم به سرعت بهبود پیدا می‌کنم." اما باید گفت این جا دو مسئله مطرح است. اول اینکه ابتلا شما به بیماری، دیگران را معرض خطر قرار می‌دهد و شما در این شرایط تنها اختیار جان خود را دارید نه دیگران. دوم هم اینکه شما از کجا مطمئن هستید بیماری زمینه‌ای ندارید؟ از کجا مطمئن هستید سیستم ایمنی بدن شما ضعیف نیست؟
کرونا بحرانی است که مسئولیت پذیری و وجدان ما را در معرض آزمون اخلاقی جدی‌ای قرار می‌دهد، آزمونی که سربلند خارج شدن از آن سخت و طاقت فرساست، اما ممکن است. این بار باید جدی بود و برای جان خود و دیگران ارزش جدی قائل شویم و در راستای حفظ آن گام برداریم، چون این بار مرگ تنها برای همسایه نیست.
