سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : سینما که به هنر هفتم مشهور است، در اواخر قرن۱۹ توسط برادران لومیر در فرانسه اختراع شد و برادران لومیر به پدر سینمای مستند نیز شهرت دارند، کم‌کم سینما رونق پیدا کرد و در قرن ۲۱سینما به جادویی وصف ناپذیر تبدیل شده و همه در اینکه پیش قراول آن هالیوود است متفق‌القول هستند.
سینمای آمریکا یا همان هالیوود در صنعت سینما پیشرفت چشمگیری داشته و همین باعث تولد ژانر‌ی مثل علمی تخیلی شده و حتی این امکانات به ژانر‌های دیگر همچون جنگی و وحشت نیز رنگ و بوی تازه‌ای بخشیده است.
هالیوود انقدری درست از صنعت سینما در ژانر‌هایش استفاده می‌کند که در اکثر مواقع بیننده محو تماشای تصاویر و صحنه‌ها می‌شود نه داستان، این تکنولوژی باعث شده که سینمای آمریکا چند پله‌ای از دیگر ملل در هنر هفتم بالاتر باشد.
هالیوود همیشه بر سر کشورهای جهان سومی که از تکنولوژی سینما آنچنان بهره‌مند نیستند، سایه‌ای بزرگ دارد، یعنی مردم مدام فیلم‌های هالیوود را با فیلم‌های کشور خود مقایسه می‌کنند که این باعث کم فروغ جلوه کردن فیلم‌های این کشورها می‌شود، اما باید این را بدانیم که دلیل موفقیت بیشتر سینمای آمریکا تعامل درست داستان با تکنولوژی در فیلم‌هاست.
در نقطه‌ی مقابل سینمای ایران و دیگر کشورهای این چنینی به خاطر اتکایشان به داستان کمی کار سخت‌تری نسبت به هالیوود در همراه سازی و جذب مخاطب دارند زیرا؛ برای مثال در سینمای کشورهای پیشرفته وقتی نقاطی از داستان هیجان‌انگیز و جذاب نباشد کارگردان با استفاده از جلوه‌های ویژه مخاطب را مات پرده‌ی سینما می‌کند که این نشان‌دهنده‌ی این است که تکنولوژی چه دستاویز خوبی برای نگه‌داشتن نبض فیلم و مخاطب است.
حال اگر بخواهیم در مقایسه‌ی سینمای هالیوود با سینمای کشورهای جهان سومی کمی جزئی‌تر شویم، می‌توانیم سینمای ایران را با هالیوود از منظر مخاطب عام مقایسه کنیم؛ مقایسه‌ای که شاید در ظاهر خنده دار و مع‌الفارق به نظر بیاید؛ اما اینگونه نیست.
سینمای ایران برخلاف تصور مخاطبین عام سینما که به خود لقب فیلمباز را می‌دهند شاید خیلی عقب مانده باشد اما این به خاطر همان مسئله جلوه‌های ویژه است که ذهن مخاطب را درگیر کرده و حواس‌ها را جوری از داستان پرت می‌کند که احساس می‌شود داستان فیلم متفاوت بوده اما در واقعیت این چنین نبوده و نیست.
سینمای ایران در جهان مدت‌ها می‌شود که اعتبار فراوانی دارد و هنرمندان ما همواره جایزههای زیاد را در جشنوار‌ه‌هایی معتبر و درجه الف مانند اسکار، کن، ونیز، برلین و ... کسب کرده‌اند و برخلاف آنچه که در میان عوام جا افتاده سینمای ایران داستان‌هایش فقط تقلید صرف نیست بلکه گاهی سینمای ما نیز منبع تاثیرگذاری و الهام برای فیلمسازان خارجی بوده است، از فیلمسازان برجسته‌ای‌که در جشنواره‌های خارجی جایزههای معتبر و زیادی کسب کرده‌اند می‌شود از: اصغر فرهادی، عباس کیارستمی، بهمن قبادی، جعفر پناهی، بهزاد بهزادی و... نام برد.
علاوه بر این بزرگان، سینمای ایران در سال ۹۸ نیز افتخارات جهانی زیادی کسب کرده از جمله: جایزه گرفتن محمد رسول‌اف برای فیلم شیطان وجود ندارد در برلین، موفقیت در جشنوار‌های آسیایی قصر شیرین آخرین اثر میرکریمی، راه پیدا کردن متری شیش و نیم روستایی به ونیز و ... از مهم‌ترین آن‌هاست.
سینمای ما فارغ از فیلمسازان کار بلد بازیگران درجه یکی زیادی نیز دارد که در جشنواره‌های جهانی حرف زیای برای گفتن دارند مانند: پیمان معادی، حامد بهداد و شهاب حسینی که همواره مورد تحسین منتقدهای آمریکایی و اروپایی قرار گرفته و جوایز معتبری را کسب کرده‌اند و در پایان چیزی که باید بدانیم این است ما با تمام محدودیت‌هایمان، در ژانر رئال چیزی از هالیوود و اروپا کم نداریم.
