سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر: بهرنگ دزفولی زاده کارگردان، عکاس سینما و تلویزیون که با فیلم «بی صدا حلزون» در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، در گفتگو با خبرنگار سلام نو، در خصوص چگونگی ورودش به عرصه فیلمسازی گفت: بنده از زمانی که وارد هنرستان شدم و سیما خواندم در هنرستان دغدغه فیلمسازی داشتم و در پایان نامه چند کار دستیاری کردم و در پایان دوره هنرستان اولین فیلم کوتاه خودم را ساختم و پس از آن چند فیلم کوتاه دیگر نیز تولید کردم.
وی در همین راستا ادامه داد : بنده در زمان عکاسی سینما نیز سعی می کردم، در پروژه هایی حضور داشته باشم که بتوانم تجربه هایی از کارگردانان به دست بیاورم و پروژه ها را با توجه به حضور کارگردان انتخاب کنم.
بیشتر بخوانید :
مصاحبه پیشین سلام نو با بهرنگ دزفولی زاده
اگر یک فیلم یک برابر سختی داشته باشد، این فیلم سه برابر سختی داشت
کارگردان فیلم سینمایی «بی صدا حلزون» در خصوص چگونگی نگارش فیلمنامه تصریح کرد : بنده پس از نگارش اولیه فیلمنامه فیلم سینمایی «بی صدا حلزون»، تحقیقات علمی در زمینه زندگی ناشنوایان را آغاز کردم، با آنها زندگی و گفتگو کردم، فیلم هایی که در ایران و خارج در این خصوص ساخته شده بود را دیدم، مخصوصاً فیلم های خانم درخشنده را و سعی کردم قدرت و استعداد واقعی ناشنوایان را برای شنوایان نشان دهم و فرهنگ زندگی ناشنوایان را به شنوایان نزدیک کنم.
وی در خصوص استفاده از بازیگران مطرح در فیلم سینمایی «بی صدا حلزون» اظهار کرد : از ابتدای نگارش فیلمنامه این فیلم، برایم استفاده از بازیگران چهره و مطرح برای داشتن اکران عمومی خوب اهمیت داشت، پس از بازیگران چهره همیشه دغدغه اصلی ام این بود، که بازیگرانی را برای فیلم انتخاب کنم که بتوانند به خوبی از زبان بدن خود بهره ببرند و با تمام جمع بندی هایی که داشتم به این ترکیب بازیگران رسیدم.
دزفولی زاده با اشاره به دغدغه‌های اجتماعی‌اش، از اهمیت پیام رسانی در فیلم‌های اجتماعی، اظهار کرد : فیلم سینمایی «بی صدا حلزون» مضمونی اجتماعی دارد و به ناگفته‌هایی از زندگی ناشنوایان می‌پردازد، بنده همیشه دغدغه سینمای اجتماعی داشته‌ام و با مصائب اجتماعی دست و پنجه نرم کرده‌ام، زمانی هم که کار عکاسی می‌کردم، سعی داشتم این دغدغه را از طریق عکس‌هایم نشان دهم، اکنون که سراغ کارگردانی رفته ام نیز همان رویه را دنبال کرده ام و سعی کردم در اولین فیلم بلند سینمایی ام نیز به مسائل اجتماعی بپردازم.
وی در خصوص چرایی تولید فیلم سینمایی «بی صدا حلزون» اظهار کرد : «بی صدا حلزون» لایه پنهانی از زندگی ناشنوایان است که افراد شنوا تاکنون به آن توجه نکرده‌اند، این فیلم به دنبال فضاسازی و فرهنگ سازی درباره مشکلات این قشر از جامعه است که معمولا لابه لای روزمرگی‌هایمان گم می‌شود، فضای رئال این فیلم ما را به هدف‌مان رسانده است.
کارگردان فیلم «بی صدا حلزون» در خصوص نقش اسپانسرها در تولیدات سینمایی اظهار کرد: چند سالی است که نقش اسپانسرها در سینما پر رنگ شده و این تاثیر را می‌توانیم در خروجی فیلم‌ها ببینیم، گاهی فیلم‌هایی با کمترین هدف ساخته شده‌اند و فروششان به خاطر رنگ و لعاب، بالا رفته است، این نوع سینما را نهی نمی‌کنم چون باید باشد تا چرخه اقتصادی سینما بچرخد.
وی در همین راستا ادامه : این نوع فیلم‌ها زمانی بر هدف اصلی سینما ضربه می‌زند که تهیه‌کنندگان همه به سمت سینمای تجاری بروند و سینمای اجتماعی به عنوان فرزند خلف این صنعت، تنها بماند، به نظر من همان طور که دغدغه مالی داریم، باید دغدغه پیام‌های اجتماعی را نیز داشته باشیم.
بهرنگ دزفولی زاده در پایان پیرامون تولید فیلم ها و نمایش زندگی های لوکس در فیلم های سینمای ایران خاطر نشان کرد : اگر در فیلم‌ها تمام لوکیشن‌ها خانه‌های لوکس چند هزارمتری باشد، تکلیف قشر پایین یا متوسط جامعه چه می‌شود؟ چرا در فیلم‌هایمان یا فقر مطلق و یا سرمایه داری بی دلیل را نشان می‌دهیم؟ هر فیلمسازی باید یک بار این موضوع را در ذهن خودش مرور کند که ما مسئول تفکر نسل آینده هستیم.
