سلام نو – سرویس سیاسی: از نیمه شب دو شب پیش خبرهایی از ائتلاف بین دو لیست اصلی اصولگرایان می‌آمد و چهره‌های شاخص هر دو طرف دعوا از "خبر" در راه و "وحدت دشمن شکن" خبر می‌دادند.
مهرداد بذرپاش که به لیست بند پشت پرده اصولگرایان مشهور بود نامه نوشت و بسیاری پشت صحنه تلاش کردند تا حداد عادل و آقا تهرانی بار دیگر دور یک میز بنشینند و وحدت را رقم بزنند.
اندک اندک زمزمه‌های وحدت بیشتر شد. سید محمود رضوی از نزدیکان قالیباف در توییتی نوشت: تلاش های چند روزه ی دکتر قالیباف برای وحدت سرانجام نتیجه داد. نیروهای انقلاب برای وحدت بر روی یک لیست واحد در تهران به توافق رسیدند.
مهدی محمدی، تحلیلگر اصولگرا نیز در توییتی خبر از وحدت داد و نوشت: به لطف خداوند و به برکت خون سردار سلیمانی، جریان انقلاب روی وحدت کامل و ارائه یک لیست مشترک توافق کرد.
اما ماجرا چه بود؟ ظاهرا تلاش چندین و چند روزه برخی چهره‌ها نتیجه داد و آقا تهرانی و حداد عادل بالاخره راضی شدند دور یک میز بنشینند و وحدت کنند. برای همین جلسه‌ای در منزل حداد عادل شکل گرفت.
آن طور که فرید مدرسی، روزنامه‌نگار شناخته شده می‌نویسد: " هشت نفر؛ یعنی آقایان محمدباقر قالیباف، غلامعلی حدادعادل، الیاس نادران و پرویز سروری از طرف ائتلاف اصولگرایان و مرتضی آقاتهرانی، صادق محصولی، میثم نیلی و غلامرضا رضوانی از سوی جبهه پایداری از شش صبح تا دو بعدازظهر امروز سر رسیدن به لیست مشترک ۳۰نفره تهران به بحث و رایزنی پرداختند."
رایزنی که البته ظاهرا با زیاده‌خواهی عجیب و غریب جبهه پایداری به نتیجه‌ای نرسید و زمزمه وحدت به طور کامل به فراموشی سپرده شد و لیست ائتلاف دست نخورده باقی ماند.
به نوشته فرید مدرسی فرمول پیشنهادی جبهه پایداری برای مذاکره این بود که باید یک‌سوم لیست اختصاصی به این حزب داده شود؛ به عبارتی دقیق‌تر نمایندگان جبهه پایداری در ابتدا پیشنهاد دادند ۱۳ کاندیدای اختصاصی جبهه پایداری، ۱۳نفر کاندیدای مشترک جبهه پایداری و اصولگرایان، ۳نفر اختصاصی ائتلاف اصولگرایان و یک نفر هم محمدباقر قالیباف در لیست وحدت باقی بمانند.
این پیشنهاد ظاهرا با واکنش تند حداد عادل رو به رو شد تا عملا جلسه وحدت به هدفی که تعیین شده بود نرسد و لیست شورای ائتلاف دست نخورده باقی بماند.
منصور امینی، رئیس سازمان سراج و از چهره‌های رسانه‌ای مهم جریان اصولگرا با اشاره به این مسئله در توییتی نوشت: با اطلاع موثقی که از سهم خواهی های جلسات حول محور وحدت دیشب و امروز کسب کردم حجت بر خودم تمام شد و در صورت عدم اعلام لیست وحدت به صدها دلیل،۳۰ نفر لیست ایران سربلند به صورت کامل برایم ملاک خواهد بود.
سید یاسر جبرائیلی نیز با تاکید بر این مسئله نوشت: در تهیه لیست نهایی ایران سربلند متعلق به شورای ائتلاف نیروهای انقلاب مشارکتی نداشته‌ام و شنبه پس از انتخابات، درباره آنچه گذشته توضیح خواهم داد. با این‌حال، پس از بررسی همه فرآیندهای طی شده و مذاکرات انجام شده، تکلیف شرعی خود می‌دانم که به تمام لیست ایران سربلند رای دهم.
ظاهرا فشار پشت پرده برای پایداری و حتی قالیباف چند برابر فشاری بود که در ظاهر به نظر می‌رسید تا در نهایت شب گذشته و بیست و چهار ساعت بعد از جلسه وحدت خانه حداد عادل، دو طرف بالاخره به تفاهم برسند، تفاهمی که بیش از همه به ضرر آبروی سیاسی قالیباف و جوانانی بود که با او دل به مجلس نو خوش کرده بودند.
وحدتی که بین اصولگرایان یا همان جبهه انقلاب رخ داد چند پیام روشن برای شخص قالیباف و هوادران جدی او داشت. پیام اول این بود که محمد باقر قالیباف در بهترین حالت یک مهره متوسط به بالا در سیاست ایران است که حتی اگر شعار شورش بر علیه پدرخواندگان سردهد و از نواصولگرایی بگوید در نهایت دوباره باید در برابر همان پدرخواندگان سر خم کند. او حتی این قدر اعتبار ندارد که زیر نامه‌ی وحدت را امضا کند و این حداد عادل است که حرف آخر را می‌زند.
پیام دوم اما به بدنه هواداری بود که امید داشت با قالیباف مجلسی نو بسازد. محمد باقر قالیباف نه تنها ثابت کرد از چهره‌های تصمیم‌ساز اصولگرا نیست بلکه اثبات کرد برای حضور در لیست و به ویژه صدر آن حاضر است جوانانی که به او دلبستند را ذبح کند.
حالا اما یک سوال از آنانی باقی می‌ماند که این وحدت را شاکرند و سجده شکر به جای می‌آورند و آن را نشانه بلوغ جبهه انقلاب می‌دانند. وحدت و ائتلاف برای اصولگرایان و دوستانشان نشانه بلوغ است و در قرآن سفارش شده، ولی برای اصلاح‌طلبان نشانه قبیله‌گرایی است؟ لیست اصلاح‌طلبان که به هر شکل حاصل هم اندیشی چند حزب و چهره‌های شاخص است، قبیله‌گرایانه و غیر دمکراتیک است یا لیست وحدتی که پایش امضای حداد عادل و آقا تهرانی است؟
