سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر | مرتضی کوه مسکن : فیلم «پوست» به نویسندگی و کارگردانی بهمن و بهرام ارک و تهیه کنندگی محمدرضا مصباح، سومین فیلمی بود که در روز نهم سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر برای اهالی رسانه و هنرمندان در پردیس سینما گالری ملت بر روی پرده رفت.
برادران ارک نخستین بار با فیلم کوتاه حیوان پای به جشنواره فیلم فجر گذاشتند و اتفاقا با آن فیلم موفق به کسب سیمرغ نیز شدند، حالا و با گذشت حدود چهار سال، بهمن و بهرام ارک با فیلم متفاوت پوست در سی و هشتمین دوره جشنواره فیلم فجر حضور یافته اند.
پوست روایتگر یک داستان افسانه ای از آذربایجان است که رنگ و بوی وحشت دارد و عشق در آن جاری است، فیلمی که راوی یک افسانه ی محلی است و برادران ارک با زبان ترکی به قدری این عاشقانه را زیبا و حرفه ای روایت کرده اند که انصافا فیلم ارزش چند بار دیدن را دارد.
داستان فیلم در یک روستای دورافتاده در آذربایجان رخ می دهد و روایتگر زندگی مردی به نام آراز است که شیفته ی دختری مسیحی به نام مارال می شود و مانند خیلی از افسانه های عاشقی دیگر به معشوقش نمی رسد و مارال با شخص دیگری ازدواج می کند.
مادر آراز شخصیتی است که اعتقاد فراوانی به دعا و طلسم و جادو دارد و به نوعی با جنیان در ارتباط است، آراز در ادامه ی داستان متوجه می شود دلیل نرسیدن او به معشوقه اش یعنی مارال دعایی است که مادرش برای او گرفته است و لذا تلاش می کند این دعا و طلسم های موجود در زندگی اش را باطل کند و نکته ی جالب فیلم آن است که آراز هرچقدر به مارال نزدیک می شود، از مادرش فاصله می گیرد و باید در یک دوراهی سخت بین مادر و مارال یکی را انتخاب کند.
به موضوع جن خیلی در سینمای ایران پرداخت نشده است و به تعداد انگشتان دست می توان فیلمی را یافت که به درستی به این موضوع پرداخته باشند، برادران ارک اما بسیار حرفه ای و هوشمندانه و درقالب یک افسانه ی عاشقانه به این موضوع در فیلمشان اشاره کرده اند و انصافا در این امر نیز موفق عمل کرده اند.
زبان ترکی فیلم و موسیقی اصیل آذربایجانی با روایت عاشیق به خوبی توانسته است کمترین نقص و فقدان موجود در فیلم را جبران کند و روایت فیلم با نوای دلنشین عاشقانه ی آذری به قدری زیباست که مخاطب حتی اگر متوجه اشتباه و کوتاهی ای در فیلم شود، آن را فراموش می کند و مشتاقانه به تماشای فیلم ادامه می دهد.
قاب های بی نظیر و تدوین مناسب فیلم کمک شایانی به جلو رفتن داستان فیلم می کند و برادران ارک به خوبی توانسته اند با تکیه بر مبانی اصلی یک فیلم یعنی موسیقی و صدا و تدوین پوست را به بهترین نحو ممکن بسازند، گرچه داستان فیلم کمی کشدار می شود و اما عناصر فوق به قدری در پوست حرفه ای مدیریت شده اند که این طولانی شدن داستان اصلا به چشم مخاطب نیاید.
گریم بازیگران و صحنه های ترسناک فیلم هم آنقدر حرفه ای ساخته و پرداخته شده اند که نتوان ایراد خاصی به آن گرفت و کاملا مشخص است که برادران ارک با وسواس خاصی پوست را ساخته اند و در تک تک صحنه ها نیز ریز شده اند و به راحتی از هر صحنه نگذشته اند.
آنچه حائز اهمیت است و در پایان باید به آن اشاره کرد، وجه تمایز پوست از سایر فیلم های ساخته شده در این ژانر است و آن نگاه نو و حرفه ای برادران ارک به فیلمسازی است،این دو برادر با جسارت و شجاعت کامل دست به ساخت چنین فیلمی زده اند و تمام تلاششان را به کار گرفته اند تا ضمن بومی سازی افسانه های محلی کشور، به سراغ کپی کاری از داستان های هالیوودی نروند و این مساله واقعا تحسین برانگیز است.
در جشنواره ای که اکتر فیلم های آن نمایشگر یاس و ناامیدی و اتفاقات ناگوار در جامعه هستند، بدون شک پوست می تواند نوید معرفی یک زوج فیلمساز جوان را بدهد که دست به خلق یک افسانه ی محلی عاشقانه با کمترین تجهیزات به بهترین نحو ممکن زده اند و باید منتظر ماند و دید پوست در جشنواره فیلم فجر و سپس اکران چگونه دیده خواهد شد.
