سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر: چهارشنبه، شانزدهم بهمن، در پردیس ملت برای اهالی رسانه راضی‌کننده شروع شد. فیلم حمیدرضا قربانی با عنوان «مغز استخوان» ایده‌ی نه‌چندان تازه‌ای را با تغییراتی بسیار بدیع در هم تنیده بود و در نهایت داستانی را پیش روی مخاطب گذاشت که حیرت او را برانگیخت.
بحرانی که مادر داستان در آن قرار می‌گیرد (نجات جان فرزند) قدمتی به درازی تاریخ بشریت دارد، اما نحوه مواجهه‌ی زن با این ماجرا، تبدیل به فیلم جذاب و نفسگیری شده که البته به خاطر مضمون خاصش هراس ما را درباره اکران عمومی اثر هم باعث می‌شود. با این همه احتمال نامزد شدن علی زرنگار در بخش فیلمنامه چیزی بود که در میانه‌ی تماشا به ذهن می‌رسید.
در سانس دوم اما تماشای «روز بلوا» آن‌چنان که باید و شاید، کسی را به وجد نیاورد. هرچند که بهروز شعیبی روی سوژه داغی مثل مفاسد اقتصادی دست گذاشته بود اما سردی پرداخت و روایت، باعث شد حق مطلب ادا نشود و حتی عمامه‌به‌سر شدن بابک حمیدیان هم کمک زیادی به جذابیت فیلم نکرد.
در آخرین سانس سودای سیمرغ، صدای خنده از همه سالن‌های پردیس ملت بلند بود و این بار هم ترکیب سام درخشانی و پژمان جمشیدی کار خود را کرد، به ویژه که پیمان قاسمخانی برای سومین بار در نقش کارگردان ظاهر شد اما در نهایت این ابهام در ذهن اهالی رسانه باقی ماند: آیا فیلمی تا این حد تجاری و متعلق به گیشه، نیازی به حضور در رقابتی همچون جشنواره فیلم فجر دارد؟
