سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر: غلامرضا موسوی تهیهکننده سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار سلام نو که با فیلم «قصیده گاو سفید» در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد پس از اکران این فیلم در روز شنبه 12 بهمن در سینمای رسانهها (پردیس سینما گالری ملت)، در خصوص این فیلم اظهار کرد: زمانی که فیلمنامه به من ارائه شد به خاطر اهمیتی که قضاوت در این فیلم داشت و نتیجهای که از قضاوت گرفته میشد طبیعتاً به تولید این فیلم علاقهمند شدم.
وی در همین راستا افزود: ما انسانها بهصورت ذاتی سریع در مورد هر مسئلهای قضاوت میکنیم تا جایی که ممکن است جان انسانی را نیز به خطر بیندازد و از ظن بنده این فیلم یک قصه عام جهانی دارد که زمان و مکان ویژهای ندارد و ممکن است در هرجایی از دنیا اتفاق بیفتد و اهمیت این فیلم را مشخص میکند که حرف جهانی دارد.
وی ادامه داد: عوامل به دلیل دوست داشتن فیلمنامه به من کمک زیادی کردند اگرچه فیلم در 48 جلسه جمع شد اما برخی روزها بچهها 12 ساعت کار میکردند بدون آنکه من بهعنوان تهیهکننده بگویم این کار خیلی دلی انجام شد شاید در طول این چهل سالی که در عرصه تهیهکنندگی فعالیت دارم «قصیده گاو سفید» جزو یکی از نادرترین کارهایی بود که بدون هیچ مشکلی به سرانجام رسید و من هرگاه سر صحنه حاضر میشدم لذت میبردم و این رفتن به خاطر نگرانی نبود بلکه برای تشکر از حس خوب و انرژی خوب تکتک عوامل میرفتم.
غلامرضا موسوی در خصوص احتمال دریافت سیمرغ فیلم «قصیده گاو سفید» اظهار کرد: از ظن بنده تعداد فیلمهای خیلی خوب در جشنواره امسال زیاد است و تصور من بر این است که در چندین حوزه مانند بهترین کارگردانی، فیلمنامه، بازیگری، صدابرداری، گریم و در کل فیلم احتمالاً کاندید خواهیم داشت و در کل از ظن بنده تمام ویژگیهای خوب یک فیلم را دارد ولی با توجه به رقبا و سلیقه هیئتداوران مه است چراکه من معتقدم هر هیئت انتخابی، مجموعه برآیند فیلمهای انتخابیاش متفاوت با دیگر هیئت انتخابی است و این موضوع را نیز در رابطه با داوری نیز داریم که هر ترکیبی یک خروجی دارد و این خروجی درعینحال که احترام است با سلایق برخی یکی نباشد و من قطعاً فکر میکنم این فیلم سیمرغ خواهد داشت و اگر نداشت خودمان پرواز میکنیم.
وی در خصوص معیار خود برای انتخاب فیلمنامهای برای ساخت توضیح داد: یکی از محدود تهیهکنندههایی هستم که شاید که با تعداد زیادی از کارگردانهای جوان کار کردم و خیلی از فیلم اولیها که الآن اغلب فیلمسازهای موفقی شدند با من وارد سینما شدند و در کل خود آدمی که میخواهد کار کند و فیلمنامهاش برایم خیلی حائز اهمیت است و گاهی با خواندن فیلمنامه کاملاً متوجه میشوی که کار خوبی است و جواب میدهد و گاهی نیز به فیلمنامهای برخور میکنی که گمان میکنی باید آن را بسازی تا اقتصاد بچرخد هردوی اینها میتواند دلیل برای من برای تولید فیلم باشد و کار بهتاش صناعیها و «قصیده گاو سفید» جزو دسته اول است که دلی کار شده است که من فیلمنامه را خواندم و فکر کردم با توجه به آن به نگاهی که وجود دارد و میگوید قضاوت در هر مقام و در هر جایی کار مشکلی است و در کل امر قضاوت را تعریف میکرد به دلم نشست و کسانی که فیلم را میبینند زمانی که میخواهند قضاوت کنند با دقت بیشتری قضاوت خواهند کرد.
وی در خصوص برنامه خود برای حضور در جشنوارههای بینالمللی اذعان کرد: قطعاً با یاری خداوند در جشنوارههای بینالمللی شرکت خواهیم کرد و در حال حاضر با شرکت فرانسوی مذاکرات اولیه داشتیم و حتی در یک موقعیتی فاند خوبی به فیلم تعلق گرفت که متاسفانه به بهانه تحریم ایران آن پول را ندادند اما در کل فیلم انتخاب شد و قرار بود که پولی به عنوان کمک بلاعوض دهند و این در حالی است که تحریم شامل حوزه های فرهنگی حتی در آمریکا نیست اما با شرکت فرانسوی که صحبت کردیم ابراز علاقه کردند و باید جلوتر رویم و ببینیم شرایط به چه گونه است و اگر با این شرکت نباشد تصور من این است که به خاطر نگاه جهانشمولش قطعاً فیلمی خواهد بود که در عرصه بینالمللی نیز حرفی برای گفتن دارد.
وی در پایان به عنوان پیشکسوت این عرصه در خصوص حواشی موجود پیرامون جشنواره فجر امسال تأکید کرد: من فکر میکنم که اساساً سینما با مردم معنی پیدا میکند و مردم جشنواره فجر را قبول دارند و همانطور که مشاهده کردیم در ادوار گذشته فروش بلیتهای جشنواره فجر دو روز طول میکشید اما امسال باوجود اعلام تحریم جشنواره، در نیم ساعت اول بلیتها فروخته شد؛ درست است که ما همه درد داریم و همه با اتفاقاتی تلخی که رخ داد همدرد هستیم و تأثر داریم اما ما باید در کنار هم باشیم و پشتیبان هم باشیم و با زانوی غم بغل گرفتن، اتفاقی نمیافتد باید به این سمت برویم که مردم را از این خمودگی نجات دهیم و آنها هم به ما کمک کنند که خموده نباشیم و این کمک دو طرفه باید به نحوی باشد که دوباره همگی انرژی شارژ بگیریم و کارهای بهتری انجام دهیم و اتفاقات گذشته را باید بهعنوان چراغ راه آینده در نظر داشته باشیم و ژستهای نیستیم و نمیرویم اتفاقی را عوض نمیکند و حضور میتواند موثرتر باشد و حتی میتواند حضور منتقدانه باشد.