سلام نو - سرویس سیاسی: با این که حال جامعه ایرانی خوب نیست ولی انتخابات در حال نزدیک شدن است و گروه‌های سیاسی در حال تلاش هستند تا بتوانند بهترین حضور خود در انتخابات را داشته باشند. اصولگرایان درگیر رقابت داخلی ولیست بستن هستند و اصلاح‌طلبان مثل همیشه درگیر تایید صلاحیت چند کاندیدای بیشتر تا شاید بتوانند لیست‌های دست و پا شکسته‌ای مهیا کنند، به ویژه اینکه 90 درصد شاخصین خود را در رد صلاحیت‌ها از دست دادند.
در این شرایط اصلاح‌طلبان چه خواهند کرد؟ به ویژه اینکه به نظر می‌رسد آنها این بار یکی از برگ‌های برنده خود یعنی رهبری واحد را هم حداقل به شکل و اثر سابق در اختیار ندارند.
اصلاح‌طلبان هرچند از کرده‌ی شورای نگهبان دلگیر هستند ولی به نظر نمی‌رسد با تمام شدت و حدت شورای نگهبان، قصد عقب نشینی تمام عیار از انتخابات را داشته باشد.
محمد عطریانفر، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی با تاکید بر اینکه با وجود تایید نصف نمایندگان اصلاح‌طلبان تهران امکان ارائه لیست کامل در این شهر از سوی اصلاح‌طلبان وجود دارد گفت: در شهرهایی که نامزدی از جریان اصلاحات تأیید صلاحیت نشده باشد، به هواداران جریان اصلاحات توصیه می شود که در انتخابات شرکت کنند و بنا به تشخیص خودشان به نامزد ارجح رأی دهند اما جریان اصلاحات از نامزد مشخصی حمایت نخواهد کرد.
شهیندخت مولاوردی، عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان که خود از جمله نامزدهای رد صلاحیت شده اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس است می‌گوید که "اعضای شورای عالی شدیداً به رویکرد یک‌جانبه‌گرای شورای نگهبان اعتراض داشتند" اما "اصلاح‌طلبان هیچ‌وقت قطع امید نمی‌کنند."
مجید انصاری دیگر چهره شناخته شده اصلاح‌طلب با اشاره به توقع اصلاح‌طلبان گفت: آنها می‌گویند جمع زیادی از کاندیداهایشان رد صلاحیت شده‌اند و می‌بایست مثل سایر افرادی که رد صلاحیت شده‌اند طبق قانون و شفاف به درخواست‌شان پاسخ داده شود و مستندات رد صلاحیت به افراد ارائه شود تا بتوانند از خودشان دفاع کنند.
در طرف مقابل اما عبدالله ناصری از مشاورین نزدیک محمد خاتمی می‌گوید: اصلاح‌طلبان اگر در جایی نتوانند لیست بدهند و نیروهای مهمی نداشته باشند، لیست نخواهند داد و شورای سیاستگذاری باید به این قول خود عمل کند و به هر قیمتی لیست ندهد.
اما به نظر می‌رسد به جز بحران کمبود نامزد وفادار، اصلاح‌طلبان با یک بحران اساسی‌تر مواجه هستند. آن هم بحران رای گیری است که هم از بدنه حرفه‌ای خود و هم طیف خاکستری هودارانش باید انجام شود.
از آخر آبان تا همین امروز چندین و چند ضربه اساسی بر پیکره جامعه ایرانی وارد شده است که هر کدام برای از پا انداختن ملتی کافی و تا همین جا هم سطح ناامیدی و بی‌اعتماد را به طور قابل توجهی افزایش داده.
این رخ دادها به خودی خود برای جامعه ایران و انتخابات پیش رو ضرر است و برای اصلاح‌طلبان ضرر و سمی مضاعف، اصلاح‌طلبانی که رای اصلی و برگ برنده خود را در میانه طبقه متوسط و اقشار مردد پیدا می‌کنند.
با تمام این‌ها و نبود زمینه مناسب مشارکت فعال بعید است اصلاح‌طلبان از انتخابات کنار بکشند. آنها یا مشارکت مستقل حداقلی خواهند کرد یا با ائتلاف با اعتدالیون لیست‌های مختلف را در نقاط مختلف کشور ارائه می‌کنند.
با این همه سوال مهم این است که آنها راهی دارند تا حامیان خود را پای صندوق بکشند و مزد این حضور حداقلی را بگیرند؟ آیا بدنه اصلاح‌طلب می‌تواند خود را راضی کند که رای بدهد؟ به چه امیدی و برای کدام تغییر؟
