سلام نو – سرویس اقتصادی: منطقه 22 شهر تهران یکی از مناطق بزرگ تهران به حساب می آید. ده درصد وسعت پایتخت یعنی دوازده هزار هکتار از وسعت پایتخت در این منطقه تجمیع شده تا اهداف گردشگری شهر تهران را تا حد زیادی محقق کند. اهدافی که البته بیش از آنکه به توسعه گردشگری کمک کند نتیجه اش آلوده کردن شهر تهران بوده است.
به گزارش سلام نو، طبق طرح های جامع و تفصیلی شهر تهران ساخت و ساز بیش از 12 طبقه ممنوع است. ممنوعیتی که البته در برابر تخلف هایی که در یک دهه اخیر صورت گرفته بیشتر به نظر شوخی می آید. ترافیک و مشکلات عبور و مرور ساکنان این مناطق از دیگر مشکلاتی است که بلندمرتبه سازی های بی ضابطه غرب تهران برای مردم ایجاد کرده است.
عباس آخوندی زمانی که سکان دار وزارت راه و شهرسازی بود با اشاره به آثار زیان بار این بلندمرتبه سازی ها اظهار کرده بود: وقتی منطقه ۲۲ تهران طراحی می‌شد، اصرار مرحوم کازرونی وزیر مسکن دهه ۶۰ بر این بود که این منطقه به عنوان دالان باد تهران «کوتاه مرتبه» و با حداکثر فضای سبز باقی بماند؛ اما این همه ساختمان‌های بلند که در این منطقه احداث شده است جریان باد تهران را متوقف کرده و هیچ سازگاری با کیفیت شهر برای زندگی ندارد.
بدون شک سیاست تراکم فروشی بدون ضابطه اقدام نابخردانه ای بوده است که محکوم است. اتفاقی که در دوره قالیباف به کرات اتفاق افتاد. هرچند خود او معتقد است کسانی از او انتقاد می کنند که کارنامه خود آنها در این زمینه تاریک است. قالیباف در این باره اظهار کرده بود: کسانی در دهه 70 طرح تفصیلی را در کشوی میزشان گذاشته و در کشو را بستند و با افتخار سخنرانی می‌کردند و بعد در محله کامرانیه به زمین‌های 2000 متری، مجوز ساخت 25 طبقه را دادند و تراکم‌فروشی کردند، امروز به نقد عملکرد شهرداری نشسته‌اند و جای سوال است که چرا آنها نقد می‌کنند؟
البته این پاسخ قالیباف به هیچ وجه قانع کننده نیست. در روزهایی که آلودگی هوا امان شهر تهران را بریده است قالیباف باید به این سوال پاسخ بدهد که در ابتدای دوره زعامت او بر شهرداری وضعیت منطقه 22 به لحاظ تراکم جمعیتی و بلندمرتبه سازی با پایان دوره شهرداری او چه تفاوتی داشت. به همین نسبت باید از او درباره وضعیت آلودگی هوا هم پرسید. هرچند این سوال ها پرسیده شده و از سوی قالیباف پاسخ قانع کننده ای برایش داده نشده است.
تعیین ضوابط شهرسازی و معماری برای کنترل آلودگی هوای پایتخت یکی از اولویت هایی بوده که در یکی دو دهه اخیر آنچنان که باید و شاید به آن توجه نشده است. تهران به خاطر شرایط خاص جغرافیایی و قرار داشتن کوه ها در سه طرف آن امکان جابه جایی کامل توده های هوا را به طور کامل نداشته است. در این بین بلندمرتبه سازی های غرب تهران در افزایش این معضل نقش به سزایی داشته اند.
بر اساس آنچه مرکز آمار در سال 92 گزارش داده است بیش از20 درصد پروانه‌های ساختمانی پایتخت متعلق به منطقه22 تهران بوده است. گزارش مرکز آمار در این خصوص نشان می‌دهد: منطقه 22 شهر تهران پس از مناطق چهار و پنج، با پنج هزار و 360 واحد مسکونی، سهم 4/6 درصدی از مجموع 83 هزار واحد آپارتمان مسکونی ساخته شده در شهر تهران را طی یکسال گذشته به خود اختصاص داده است.
نکته جالبی که بد نیست به آن اشاره شود این است که از سال ٨٩ تا سال ٩٣، حداقل ٣٥ پروژه جدید برج‌های مسکونی اجرا شد که تعداد طبقات آنها بین ١٥ تا ٤٠ طبقه بود. عمده این برج‌ها که در حاشیه دریاچه خلیج فارس هم بالا رفته‌اند، متعلق به ارگان‌های دولتی و خاص و نیز تعاونی‌های مسکن شهرداری‌های مناطق هستند.
غرب تهران به عنوان ریه تنفسی پایتخت امروز مسدود شده است و بلندمرتبه سازی های این منطقه بلایی بر سر تهران آورده که حالا حالاها امکان جبرانش وجود ندارد.
