وَإِذَا الْجَنَّهُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (۱۵)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿۱۶﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (۱۶)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿۱۹﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگواری است (۱۹)
ذِی قُوَّهٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿۲۰﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (۲۰)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿۲۱﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (۲۱)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾
و رفیق شما مجنون نیست (۲۲)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿۲۳﴾
و قطعا آن [فرشته وحی] را در افق رخشان دیده (۲۳)
وَمَا هُوَ عَلَی الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿۲۴﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (۲۴)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿۲۵﴾
و [قرآن] نیست سخن دیو رجیم (۲۵)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾
پس به کجا می روید (۲۶)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿۲۷﴾
این [سخن] بجز پندی برای عالمیان نیست (۲۷)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿۲۸﴾
برای هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (۲۸)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿۲۹﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (۲۹)
علت نامگذاری سوره تکویر
در اولین آیه این سوره در هم پیچیده شدن خورشید و پایان یافتن نور و فروغ آن را بیان می کند که به منزله پایان نظام این جهان و از نشانه های قیامت محسوب می شود و به همین دلیل سوره مبارکه بدین اسم نامگذاری شده است .
فضایل سوره تکویر
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:
هر کس سوره "اذا شمس کورت" را قرائت کند هنگامی که فردا نامه عملش گشوده می شود خداوند او را رسوا نمی سازد و هرکس دوست دارد که در روز قیامت به من نظر کند سوره "اذا شمس کورت" را تلاوت نماید .
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
هر کس سوره "عبس" و"اذا شمس کورت" را بخواند در بهشت در ظل لطف و کرامت الهی خواهد بود .
متن سوره تکویر به همراه ترجمه فارسی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿۱﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (۱)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿۲﴾
و آنگه که ستارگان همی تیره شوند (۲)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿۳﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (۳)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾
وقتی شتران ماده وانهاده شوند (۴)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾
و آنگه که وحوش را همی گرد آرند (۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (۷)
وَإِذَا الْمَوْءُودَهُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾
پرسند چو زان دخترک زنده به گور (۸)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾
به کدامین گناه کشته شده است (۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾
و آنگاه که نامه ها زهم بگشایند (۱۰)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿۱۱﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (۱۱)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (۱۲)
