سلام نو – سرویس سیاسی: اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور چند روز پیش در سخنانی در جمع فعالین اقتصادی بخش خصوصی با اشاره به مشکلات فروش نفت ایران در ماه‌های گذشته گفت: کشورهای چین، روسیه، ترکیه و هند به خاطر محدودیت‌های آمریکا قادر به خرید نفت ایران نیستند.
جهانگیری در ادامه گفت: من هیچ وقت فکر نمی‌کردم که کشور مستقلی مثل هند نیز حاضر به تبعیت از آمریکا شود و از ایران نفت خریداری نکند.
جهانگیری طوری صحبت می‌کند که انگار امروز از ناکجا آباد به این دنیا آمده و نمی‌داند کشور مستقل، آن طور که مسئولین ما می‌خواهند اساسا وجود ندارد و هر کشوری بر اساس منافعش تصمیم می‌گیرد.
چطور معاون اول رئیس جمهور فکر می‌کرد که هند حاضر به تبعیت از آمریکا نمی‌شود، آن هم در حالی که هند در یک مورد بیش از 140 میلیارد دلار تبادل مالی با آمریکا دارد؟ آیا ما انتظار داشتیم هند به آمریکا پشت پا بزند و تبادل چند صد میلیاردی خود را به تبادل چند ده میلیاردی با ایران بفروشد؟
جوزف فلتر، مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا، پیش از این درباره روابط هند و آمریکا می‌گوید که هند برمبنای این قرارداد نظامی با آمریکا، برنامه حمل‌و‌نقل هواپیماهای خود از نوع C-130 و C-17 را افزایش داده است.
پیش از این نشریه فارن افرز در مقاله‌ای با اشاره به مشکلات پیش روی هند و آمریکا نوشته بود: با وجود وعده دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا درباره برقراری روابط دوستانه با هند، رویکرد سختگیرانه تر ترامپ و برخی اختلافات دو کشور بر سر مسائل آب و هوایی، روابط با کشورهای مسلمان و غیره آینده روابط صمیمانه دو کشور را با تردیدهایی مواجه کرده است.
از سوی دیگر بر اساس آخرین آمار موجود، شرکت بوئینگ با فروش ۳۰ هواپیمای مسافربری جت ۷۳۷ به شرکت هندی «اسپایس‌جت» قراردادی به میزان ۷ / ۲ میلیارد دلار به امضا رسانده‌اند سهم جنرال الکتریک نیز حدود ۸۰۰ میلیون دلار برای فروش موتور برای هواپیماهای جنگنده خواهد بود.
در چنین وضعیت کدام عقل سلیمی به حکمرانان هند حکم می‌کند که به همین هند به خاطر ایران روابطش با آمریکا را به هم بریزد و روند توسعه خود را متوقف کند؟
اگر نگاهی به سیاست‌های هند در چند دهه گذشته هم بیاندازیم نیز متوجه می‌شویم که سیاست کلان رهبران هند در سال‌های گذشته هوشمندا‌ترین سیاست موجود در مواجه با آمریکا و روسیه بوده. هند به خاطر منافع ملی خود سیاستی پیچیده و چند لایه در روابط خارجی‌اش را چنان با چین آمریکا تنظیم کرده که از هر کدام بیشترین بهره ببرد.
باید به آقای جهانگیری گفت هند شریک مهم آمریکا و نخست وزیر فعلی آن دوست بنیامین نتانیاهو است آن وقت شما چطور ازرویکرد آن در همراهی با آمریکا توجه کردید؟
آن چنان که احمد زیدآبادی می‌گوید: "ظاهراً در دستگاه دولت یا چرخش دقیق و صحیح اطلاعات مخدوش و معیوب است و یا دستگاه تحلیلی مجریان و مشاوران از رده خارج است! و یا هر دو!" چون همین کلمات ظاهرا ساده و فراموشی اطلاعات نشان می‌دهد که استراتژی دولت در برابر وضعیت فعلی تا چه حد مبهم است.
در نهایت این جا باید به آقای معاون اول یادآوری کرد که کار هند اصلا کار عجیب و غریبی نیست و این سیاست ایران است که در برخی موارد نه مبتنی بر ایده‌لوژی است و نه مبتی بر منافع ملی و صرفا ماحصل دعوای گروه‌های قدرت داخل سیستم است که عواقبش نصیب مردم می‌شود.
