احمد زیدآبادی، نویسنده و تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی تلگرامی نوشت:
افرادی که تا همین چندسال پیش برای ورود به مجلس سر و دست می‌شکستند، در فرصت ثبت‌نام برای این دور از انتخابات یا در خانه‌های خود نشستند و یا پس از ثبت‌نام اظهار شرمندگی کردند! چرا چنین شد؟
کسانی که دوره‌های پیش، در ترغیب دیگران برای شرکت در انتخابات سر از پا نمی‌شناختند؛ این‌بار یکی پس از دیگری برای فاصله گرفتن از این ماجرا با هم مسابقه گذاشته‌اند! چرا چنین شده است؟
۱۸سال پیش در یادداشت کوچکی در روزنامه "یاس نو" نوشتم: "میوه تا زمانی که آبدار و سالم و تازه و هوس‌انگیز است، مشتری فراوان دارد، اما اگر صاحب‌اش در بازۀ زمانی مشخصی آن را نفروشد و با مشتریان به خشونت و تندی رفتار کند، زمان می‌گذرد و میوه خشک و پلاسیده و بی‌مزه و فاسد می‌شود. آنگاه چنین میوه‌ای نه فقط مشتری ندارد، بلکه اگر آن را به رایگان هم ببخشند، افراد صاحب عزت و کرامت به آن نگاهی هم نخواهند انداخت!".
مهمترین عنصر سیاست "زمان" است. شاید اصلا به قول شیمون پرز، سیاست چیزی جز شناخت "جدول زمانی" نباشد! بسیاری از گروه‌هایی که بر سر یک موضوع به نزاع برمی‌خیزند، همه نهایتا به یک نتیجه می‌رسند؛ فرق آنها فقط در زمانی است که به آن نتیجه می‌رسند!
امان از این زمان که به تعبیری همان "فرصت معقول برای انجام کار" است و آنگونه که امام علی چهارده قرن قبل هشدار داده است: "الفرصت تمُّر مرَّ السحاب!"...
