سوره جاثیه با ترجمه فارسی

معنی نام جاثیه چیست؟

منظور از جاثیه در این سوره عموم مردم می باشد که در روز قیامت در صحرای محشر دور هم جمع می‌شوند و در دادگاه عدل الهی در پای محاسبه و حساب خداوند قرار می‌گیرند.

نام دیگر سوره جاثیه

نام دیگر سوره جاثیه شریعت می باشد.

ویژگی های سوره جاثیه

در قرآن کریم ۷ سوره پشت سر هم که با حروف رمز آغاز می شوند به نام حوامین و یا حامیات نامیده می‌شوند که همه آنها از وحی قرآن و کتاب خدا سخن می گویند و ارتباط معنوی حروف با مسئله و نزول قرآن و کتاب روشن می‌سازد.

موضوعات بیان شده در سوره جاثیه

اشاره به صحرای محشر در برابر عدل الهی ،گرفتن نامه اعمال و ثبت و ضبط آنها،  زمین و آسمان، نعمتهای خداوند، سود و زیان اعمال انسان ،بخشی از نعمت های خداوند، نزول قرآن از سرچشمه عزت و حکمت ،ترسیم صحنه آخرت و هوای نفس ،

فضیلت سوره جاثیه

پنجمین سوره قران می باشد که پیامبر اکرم در باره فضیلت سوره جاثیه می فرمایند هر کس سوره جاثیه را قرائت کند خداوند عیب های او را می پوشاند و حالت ترس و نگرانی را هنگام حسابرسی آرام می کند.

امام صادق علیه السلام در این باره بیان کرده‌اند هر کس سوره جاثیه را قرائت نماید پاداشش این است که هرگز آتش به او نمی‌رسد و صدای زوزه آتش جهنم را نمی شنود و با حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم به همراه خواهد بود .

ترجمه فارسی سوره جاثیه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم ﴿۱﴾

حاء میم (۱)

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿۲﴾

فرو فرستادن این کتاب از جانب خدای ارجمند سنجیده‏ کار است (۲)

إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِلْمُوْمِنِینَ ﴿۳﴾

به راستی در آسمانها و زمین برای مومنان نشانه‏ هایی است (۳)

وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِنْ دَابَّهٍ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿۴﴾

و در آفرینش خودتان و آنچه از [انواع] جنبنده[ها] پراکنده می‏ گرداند برای مردمی که یقین دارند نشانه‏ هایی است (۴)

وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿۵﴾

و [نیز در] پیاپی آمدن شب و روز و آنچه خدا از روزی از آسمان فرود آورده و به [وسیله] آن زمین را پس از مرگش زنده گردانیده است و [همچنین در] گردش بادها [به هر سو] برای مردمی که می‏ اندیشند نشانه‏ هایی است (۵)

تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیَاتِهِ یُوْمِنُونَ﴿۶﴾

این[ها]ست آیات خدا که به راستی آن را بر تو می‏ خوانیم پس بعد از خدا و نشانه‏ های او به کدام سخن خواهند گروید (۶)

وَیْلٌ لِکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿۷﴾

وای بر هر دروغزن گناه‏پیشه (۷)

یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَی عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِرًا کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۸﴾

[که] آیات خدا را که بر او خوانده می ‏شود می ‏شنود و باز به حال تکبر چنانکه گویی آن را نشنیده است‏ سماجت می ‏ورزد پس او را از عذابی پردرد خبر ده (۸)

وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿۹﴾

و چون از نشانه‏ های ما چیزی بداند آن را به ریشخند می‏ گیرد آنان عذابی خفت ‏آور خواهند داشت (۹)

مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا یُغْنِی عَنْهُمْ مَا کَسَبُوا شَیْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۱۰﴾

پیشاپیش آنها دوزخ است و نه آنچه را اندوخته و نه آن دوستانی را که غیر از خدا اختیار کرده‏ اند به کارشان می ‏آید و عذابی بزرگ خواهند داشت (۱۰)

هَذَا هُدًی وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ ﴿۱۱﴾

این رهنمودی است و کسانی که آیات پروردگارشان را انکار کردند بر ایشان عذابی دردناک از پلیدی است (۱۱)

اللَّهُ الَّذِی سَخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۱۲﴾

خدا همان کسی است که دریا را به سود شما رام گردانید تا کشتیها در آن به فرمانش روان شوند و تا از فزون بخشی او [روزی خویش را] طلب نمایید و باشد که سپاس دارید (۱۲)

وَسَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِنْهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿۱۳﴾

و آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است به سود شما رام کرد همه از اوست قطعا در این [امر] برای مردمی که می‏ اندیشند نشانه‏ هایی است (۱۳)

قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لَا یَرْجُونَ أَیَّامَ اللَّهِ لِیَجْزِیَ قَوْمًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿۱۴﴾

به کسانی که ایمان آورده‏ اند بگو تا از کسانی که به روزهای [پیروزی] خدا امید ندارند درگذرند تا [خدا هر] گروهی را به [سبب] آنچه مرتکب می ‏شده‏ اند به مجازات رساند (۱۴)

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ثُمَّ إِلَی رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ﴿۱۵﴾

هر که کاری شایسته کند به سود خود اوست و هر که بدی کند به زیانش باشد سپس به سوی پروردگارتان برگردانیده می ‏شوید (۱۵)

وَلَقَدْ آتَیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّهَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَی الْعَالَمِینَ ﴿۱۶﴾

و به یقین فرزندان اسرائیل را کتاب [تورات] و حکم و پیامبری دادیم و از چیزهای پاکیزه روزیشان کردیم و آنان را بر مردم روزگار برتری دادیم (۱۶)

وَآتَیْنَاهُمْ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ إِنَّ رَبَّکَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَهِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿۱۷﴾

و دلایل روشنی در امر [دین] به آنان عطا کردیم و جز بعد از آنکه علم برایشان [حاصل] آمد [آن هم] از روی رشک و رقابت میان خودشان دستخوش اختلاف نشدند قطعا پروردگارت روز قیامت میانشان در باره آنچه در آن اختلاف میکردند داوری خواهد کرد (۱۷)

ثُمَّ جَعَلْنَاکَ عَلَی شَرِیعَهٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۱۸﴾

سپس تو را در طریقه آیینی [که ناشی] از امر [خداست] نهادیم پس آن را پیروی کن و هوسهای کسانی را که نمی‏ دانند پیروی مکن (۱۸)

إِنَّهُمْ لَنْ یُغْنُوا عَنْکَ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَإِنَّ الظَّالِمِینَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِیُّ الْمُتَّقِینَ ﴿۱۹﴾

آنان هرگز در برابر خدا از تو حمایت نمی کنند [و به هیچ وجه به کار تو نمی ‏آیند ] و ستمگران بعضی‏شان دوستان بعضی [دیگر]ند و خدا یار پرهیزگاران است (۱۹)

هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًی وَرَحْمَهٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿۲۰﴾

این [کتاب] برای مردم بینش‏ بخش و برای قومی که یقین دارند رهنمود و رحمتی است (۲۰)

أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ اجْتَرَحُوا السَّیِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ کَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْیَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿۲۱﴾

آیا کسانی که مرتکب کارهای بد شده‏ اند پنداشته‏ اند که آنان را مانند کسانی قرار می‏ دهیم که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‏ اند [به طوری که] زندگی آنها و مرگشان یکسان باشد چه بد داوری می کنند (۲۱)

وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَی کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿۲۲﴾

و خدا آسمانها و زمین را به حق آفریده است و تا هر کسی به [موجب] آنچه به دست آورده پاداش یابد و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت (۲۲)

أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَی عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَی سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَی بَصَرِهِ غِشَاوَهً فَمَنْ یَهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۲۳﴾

پس آیا دیدی کسی را که هوس خویش را معبود خود قرار داده و خدا او را دانسته گمراه گردانیده و بر گوش او و دلش مهر زده و بر دیده‏ اش پرده نهاده است آیا پس از خدا چه کسی او را هدایت‏ خواهد کرد آیا پند نمی‏ گیرید (۲۳)

وَقَالُوا مَا هِیَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا یُهْلِکُنَا إِلَّا الدَّهْرُ وَمَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ ﴿۲۴﴾

و گفتند غیر از زندگانی دنیای ما [چیز دیگری] نیست می‏ میریم و زنده می ‏شویم و ما را جز طبیعت هلاک نمی ‏کند و[لی] به این [مطلب] هیچ دانشی ندارند [و] جز [طریق] گمان نمی‏ سپرند (۲۴)

وَإِذَا تُتْلَی عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ مَا کَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۲۵﴾

و چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود دلیلشان همواره جز این نیست که می گویند اگر راست می‏ گویید پدران ما را [حاضر] آورید (۲۵)

قُلِ اللَّهُ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یَجْمَعُکُمْ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهِ لَا رَیْبَ فِیهِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۲۶﴾

بگو خدا[ست که] شما را زندگی می ‏بخشد سپس می‏ میراند آنگاه شما را به سوی روز رستاخیز که تردیدی در آن نیست گرد می ‏آورد ولی بیشتر مردم [این را] نمی‏ دانند (۲۶)

وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَهُ یَوْمَئِذٍ یَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ﴿۲۷﴾

و فرمانروایی آسمانها و زمین از آن خداست و روزی که رستاخیز بر پا شود آن روز است که باطل‏ اندیشان زیان خواهند دید (۲۷)

وَتَرَی کُلَّ أُمَّهٍ جَاثِیَهً کُلُّ أُمَّهٍ تُدْعَی إِلَی کِتَابِهَا الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۲۸﴾

و هر امتی را به زانو در آمده می ‏بینی هر امتی به سوی کارنامه خود فراخوانده می ‏شود [و بدیشان می‏ گویند] آنچه را میکردید امروز پاداش می‏ یابید (۲۸)

هَذَا کِتَابُنَا یَنْطِقُ عَلَیْکُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴿۲۹﴾

این است کتاب ما که علیه شما به حق سخن می‏ گوید ما از آنچه میکردید نسخه بر می‏ داشتیم (۲۹)

فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِی رَحْمَتِهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِینُ ﴿۳۰﴾

و اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‏ اند پس پروردگارشان آنان را در جوار رحمت‏ خویش داخل می‏ گرداند این همان کامیابی آشکار است (۳۰)

وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَی عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَکُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِینَ ﴿۳۱﴾

و اما کسانی که کافر شدند [بدانها می‏ گویند] پس مگر آیات من بر شما خوانده نمی ‏شد و[لی] تکبر نمودید و مردمی بدکار بودید (۳۱)

وَإِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَهُ لَا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِی مَا السَّاعَهُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ ﴿۳۲﴾

و چون گفته شد وعده خدا راست است و شکی در رستاخیز نیست گفتید ما نمی‏ دانیم رستاخیز چیست جز گمان نمی ‏ورزیم و ما یقین نداریم (۳۲)

وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۳۳﴾

و [حقیقت] بدیهایی که کرده‏ اند بر آنان پدیدار می ‏شود و آنچه را که بدان ریشخند میکردند آنان را فرو می‏ گیرد (۳۳)

وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنْسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا وَمَأْوَاکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿۳۴﴾

و گفته شود همان‏گونه که دیدار امروزتان را فراموش کردید امروز شما را فراموش خواهیم کرد و جایگاهتان در آتش است و برای شما یاورانی نخواهد بود (۳۴)

ذَلِکُمْ بِأَنَّکُمُ اتَّخَذْتُمْ آیَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَغَرَّتْکُمُ الْحَیَاهُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ لَا یُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿۳۵﴾

این بدان سبب است که شما آیات خدا را به ریشخند گرفتید و زندگی دنیا فریبتان داد پس امروز نه از این [آتش] بیرون آورده می ‏شوند و نه عذرشان پذیرفته می‏ گردد (۳۵)

فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۳۶﴾

پس سپاس از آن خداست پروردگار آسمانها و پروردگار زمین پروردگار جهانیان (۳۶)

وَلَهُ الْکِبْرِیَاءُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿۳۷﴾

و در آسمانها و زمین بزرگی از آن اوست و اوست‏ شکست‏ ناپذیر سنجیده‏ کار (۳۷)