سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : سیروس میمنت بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار سلام نو، پیرامون آخرین فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: در حال حاضر پیش‌تولید سریال «نون، خ ۲» به کارگردانی سعید آقاخانی و تهیه‌کنندگی مهدی فرجی تمام شده است و تصویربرداری آن به‌زودی آغاز خواهد شد و همچنین فیلم‌برداری فیلم سینمایی «آن دیگری» به کارگردانی امیر توکلی و تهیه‌کنندگی فرشید فاتحی به پایان رسیده است و در حال آماده سازی برای حضور در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر است.
وی در ادامه در خصوص دیگر فعالیت‌هایش افزود: سریال «حکایت‌های کمال» به تهیه‌کنندگی محسن شایان فر و کارگردانی قدرت‌الله صلح میرزایی است که اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته محمد میرکیانی و روایتی از دهه چهل است و ساختاری اپیزودیک دارد که من در قسمت ۸ یا ۹ سریال «حکایت‌های کمال» حضور خواهم داشت.
وی در همین راستا ادامه داد: در سریال «حکایت های کمال» در کنار بازیگرانی همچون حمید ابراهیمی ، سولماز غنی، علی مسلمی، شهرام عبدلی، بیژن بنفشه خواه، یوسف صیادی، امیر نوری، فلورنظری، مهرداد ضیایی، مختار سائقی، آرش نوذری، داریوش سلیمی، سعید پیردوست، عباس محبوب، بهشاد مختاری، فریده دریامج، شهربانو موسوی و ... به ایفای نقش پرداخته ام.
بازیگر فیلم سینمایی «آن دیگری» در خصوص نقش خود در این فیلم تصریح کرد: این فیلم مضمونی کاملاً اجتماعی و خاص دارد و به معضلات و مشکلات یک قشر خاص از جامعه می‌پردازد، در واقع فیلم بر پایه یک استاد دانشگاه جوان از خانواده‌ای در قشر ضعیف است که درگیر مشکلات خانوادگی مختلفی است، از جمله برادرش که درگیر یک بیماری خاص است و برای گذراندن امورات زندگی مجبور به مسافرکشی هم هست و...
وی در همین راستا ادامه داد: من در این فیلم نقش پدری با عقاید متعصب و سنتی را بازی می‌کنم که فرزندش دچار مشکل جنسیتی شده است و من در کنار هنرمندانی چون امین زندگانی، نسیم ادبی، مینا وحید، کسری ذوالفقاری، مهری آل‌آقا، مهتاب امین، صبا عبدالملکی، محمد یزدانی، مهدی روشن، نارسیس کهرام به ایفای نقش پرداخته ام.
وی در خصوص رکود صنعت نمایش خانگی اظهار کرد: زمانی سرمایه‌گذاران برای این صنعت سرمایه‌گذاری کردند و فیلم‌های خوبی نیز ساخته شد و مردم نیز از آن بسیار استقبال کردند و وجود آن لازم بود چراکه تلویزیون عمومی است و سینما خصوصی‌تر و نمایش خانگی خصوصی‌تر از آن بود که خانواده‌ها تصمیم می‌گرفتند چه فیلمی را به خانه خود بیاورند و یا حتی انتخاب کنند چه صحنه هایی از این فیلم را ببیند و از طرف دیگر دست کارگردان‌ها نیز برای انتخاب موضوع، انتخاب بازیگر و گریم‌ها بازتر بود، اما بی‌برنامه وارد شدن به این صنعت و عدم وجود مدیریت باعث رکود آن شد.
بازیگر سریال «دلنوازان» در خصوص مهم‌ترین اولویت خود برای پذیرش یک نقش تصریح کرد: در زمان‌های مختلف اولویت‌ها فرق داشتند شاید در ده سال پیش مهم‌ترین اولویت من پول بود و شاید در زمانی قبل از آن، بازی کردن و دیده شدن بود اما باگذشت زمان و کار کردن با بزرگانی چون اصغر فرهادی، مسعود جعفری جوزانی، رضا عطاران و سعید آقاخانی در حال حاضر گزیده کار شده‌ام و به احترام کارهای خوب و مجموعه‌های خوبی که در کنارشان بوده‌ام سعی می‌کنم سمت هرکاری نروم و نقش برایم اهمیت بیشتری دارد البته همان زمان هم که پول اولویت من بود نقش هم برایم حائز اهمیت بود اما اگر پول خوب بود و نقش آن‌چنان بر دلم نمی‌نشست باز هم انجام می‌دادم.
وی در رابطه با ترجیح خود برای بازی در تئاتر، سینما و تلویزیون تصریح کرد: من همیشه به بچه‌های خودم نیز می‌گویم اگر می‌شد در سال در حداقل دو کار خوب تئاتر حضور داشته باشم هیچ‌گاه سراغ تلویزیون و سینما نمی‌رفتم.
وی در خصوص ساخته نشدن فیلم‌هایی چون خانه‌به‌دوش و متهم گریخت در حال حاضر گفت: ما گروه بسیار بسیار خوبی بودیم اما سازمان باید این گروه‌ها را حفظ کند؛ اما همان زمان هم که من طرح خانه‌به‌دوش را نوشته بودم دو سال تمام بین مدیران شبکه‌های مختلف می‌چرخاندم اما هیچ‌یک حاضر به قبول آن نبودند تا اینکه خوشبختانه پورمحمدی آن را می‌خواند و اظهار رضایت می‌کند و مجموعه‌ای که آمدند بسیار خوب بودند مخصوصاً رضا عطاران چراکه رضا عطاران دارای طنزی متفاوت از دیگران است اما دیگر حتی رضا عطاران را نیز حفظ نکردند.
سیروس میمنت در پایان در خصوص وضعیت صدا و سیما خاطر نشان کرد: من کوچک‌تر از آن هستم که بتوانم وضعیت صدا و سیما را ارزیابی کنم اما شرایط خاصی ایجاد شده است که کسانی که سال‌های سال است که زحمت‌کشیده‌اند به‌یک‌باره از خاطره‌ها می‌روند مانند مرحومه شهلا ریاحی که غریبانه در سرای سالمندان فوت شد و در این سال‌ها کسی به دیدنش نرفت و سراغش نرفت و کسی به او توجه نکرد. برای قشر هنرمندان که احساس زیادی دارند دیدن این روزها سخت است و من به‌عنوان هنرمند با فکر کردن به این موضوعات رنج می‌کشم. همچنین مرحوم کامبوزیا پرتوی فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان که در زمانی ستون اکثر پروژه‌ها بود و در هر فیلم شاخصی جاپایی داشت. نمی‌دانم چرا به‌یک‌باره آن آدم‌ها حذف می‌شوند و حتی اسمی از آن‌ها نیست و بعدازآن طرف آدم‌هایی وارد کار می‌شوند که این‌کاره نیستند.
