طبق تئوری انگ زدن، وقتی شما دانش آموزی را ناتوان از یادگیری خطاب میکنید، این مسئله مشکل ساز می شود و باعث میشود دانش آموزان انتظارات پایین تری از خود داشته باشند و دیگران نیز انتظارات کمتری از آنها داشته باشند. این امر به نوبه خود موجب میشود دانش آموز در درسهایش افت کند.
در اینجا چندین راهنمایی برای معلمان و والدین ذکر شده است تا اثرات منفی برچسب زدن به دانش آموزان را کاهش دهد.
1. به لقب هایی که می دهند اهمیت ندهید
زبان قدرتمند است. حتی یک تغییر نامحسوس در نوع سخن گفتن میتواند در نحوه نگرش دانش آموزان در مورد خودشان و ایجاد احساس حقارت تأثیرگذار باشد.
اکنون به بررسی چند راهکار برای کاهش دلخوری از لقب دادن توسط اطرافیان می پردازیم:
● از لقب ها برای پی بردن به نقاط ضعف خود استفاده کنید
برای مثال این لقب ها به ما کمک می کنند تا متوجه شویم چرا مهارت خواندن برای ما دشوار است و سعی در بهبود آن داشته باشیم. لقب ها همچنین می توانند به شما کمک ویژه تری کنند که ممکن است بدون آنها قادر به دریافت آن نباشید.
● برای خودتان نوع خاصی از صحبت کردن داشته باشید
به جای تقلید از دیگران در صحبت کردن، کاری کنید که دیگران از شما تقلید کنند.
● با هر کسی با توجه به سن و سالش صحبت کنید
2. تمرکز خود را از نقاط ضعف به روی نقاط قوت تغییر دهید
تمرکز روی نقاط قوت یک کار ضروری است. همه دانش آموزان و دانشجویان دارای ناتوانی در یادگیری، باید نسبت به خود به عنوان یادگیرنده احساس خوبی داشته باشند.
اختلال در توانایی خواندن، جزیره ای از ضعف است که با دریایی از نقاط قوت احاطه شده است. وقتی دانش آموزان نقاط ضعف خود را مانند جزایر می بینند یعنی میتوانند بین مشکلات یادگیری خود تمایز قائل شوند، چالش های یادگیری آنها شناخته شده تر و قابل مدیریت تر می شوند.
3. مهارت های خودآگاهی و حمایت از خود را تقویت کنید
نه تنها میتوانیم روی نقاط قوت خارق العاده این دانش آموزان متمرکز شویم بلکه می توانیم به آنها کمک کنیم تا نقاط قوت دیگری را که برای موفقیت لازم دارند، در خود پرورش دهند.
این 6 راهکار را به دقت بخوانید:
1. خودآگاهی: شناخت استعدادهای منحصر به فرد دانش آموزان و پذیرش چالش های آنها
2. آینده نگری: اعتقاد به قدرت ایجاد تغییرات، مسئولیت انجام اقدامات، تصمیم گیری و عمل به آنها
3. پشتکار: درس گرفتن از سختی ها و تسلیم نشدن در هنگام سخت شدن کارها
4. تعیین هدف: تعیبن اهداف واقعی و قابل دسترس با در نظر گرفتن نقاط قوت و زمینه های مورد نیاز آن
5. سیستم های پشتیبانی: شناسایی افرادی که میتوانند پشتیبانی کنند و به طور فعال به دنبال پشتیبانی هستند.
6. راهبردهای مقابله هیجانی: شناسایی عوامل استرس زا در یادگیری باعث ایجاد روشهای موثر مقابله با آنها می شود.
ما به عنوان والدین و مربیان، باید این مهارتها را یاد بگیریم تا بتوانیم مهارتهای اجتماعی، عاطفی و رفتاری دانش آموزان را بهبود بخشیم تا در زندگی و تحصیل خود موفق باشند.
