سلام نو – سرویس ورزشی: دیشب ایران بعد از هشت سال به بحرین باخت تا تیمی که نزدیک به یک دهه حریف ساده ایران بود دوباره تبدیل به همان گربه سیاه همیشگی فوتبال ایران شود و ما باز هم این حرف‌ها را از گزارشگر بازی بشنویم که "شب شبِ فوتبال ما نبود"، "داور با ما مهربان نبود" و "بحرین جوانمردانه بازی نکرد."
در تمام هشت سال قبل از این هم البته روال همین بود. بحرین همان بحرین تنش‌زای غیراخلاقی و داور همان داور است ولی ایران دیگر ایران کی‌روش نیست، هرچند شاید ایران کی‌روش هم دیشب برابر بحرین می‌باخت.
هرچند رفتار غیرحرفه‌ای، بی‌ادبانه و ناشایست تماشاگران بحرین در آغاز بازی غیرقابل توجیه و ناراحت کننده بود ولی بازیکنان ایران مثل بازی با ژاپن کاملا غیر حرفهای بودند و ظاهرا مربی هم توان مدیریت آن‌ها را نداشت. در تمام طول بازی بازیکنان بیشترین انرژی را روی داور گذاشتند و این قدر که به او توجه کردند به رقیب خود توجه نکردند و عملا به خاطر داوری و تماشاگران تمرکز نداشتند.
داور ازبکستانی بازی تصمیمات تنش‌زا کم نگرفت، بحرینی‌ها تنش زا بازی کردند و در نهایت جو روانی علیه بازیکنان ایران بود، اما فوتبالیست‌های ایران ظاهرا هنوز یاد نگرفته‌اند که چاره‌ای جز احترام گذاشتن به تصمیمات اشتباه داور ندارند و "کل کل" با داور نتیجه‌ای جز افزایش تنش و از دست رفتن تمرکز ندارد.
حتی بازیکنانی که در لیگ‌های معتبر دنیا بازی می‌کنند هم در تیم ملی تحت تاثیر جو قرار می‌گیرند و اخلاق حرفهای را فراموش می‌کنند. این بی توجهی به اخلاق حرفهای نه تنها باعث بدنامی بازیکنان کشورمان خواهد شد بلکه در جایی مثل بازی با ژاپن یا بحرین عملا تبدیل به عامل شکست تیم ملی می‌شود.
چند لحظه چشمان خود را ببندید و آن تصویر مشهور بازی با ژاپن در جام ملت‌های آسیا را به خاطر بیاورید. در حالی که ژاپن به سمت دروازه ایران حمله می‌کرد بازیکنان تیم ملی در حال اعتراض به داور بودند و همین باعث شد ژاپنی‌ها به سادگی دروازه ایران را باز کنند. به حرفهای علیرضا فغانی هم که دقت می‌کنید می‌بینید داوران جام جهانی بازیکنان ایران را از بداخلاق‌ترین بازیکنان مسابقات می‌دانستند.
اما به جز بازیکنان، قطعا مربیان هم در اتفاقات این چنینی مقصرند. ویلموتس، مربی تازه وارد تیم ملی انگار آن طور که باید و شاید با تیم ملی و البته مسابقات آسیایی آشنا نیست و نمی‌داند بازی با تیمی مثل بحرین آن هم در سطح فعلی می‌تواند به چه بازی مهم و تنش‌زایی تبدیل شود، در نتیجه به علت عدم آشنایی احتمالا بازیکنان را برای این سطح از تنش نیز آماده نکرده بود.
به نظر می‌رسد هم ویلموتس هم بازیکنان تیم ملی باید بپذیرند که نه این بحرین دیگر آن بحرین سابق است و نه مسابقات آسیایی آن مسابقات ساده سابق که ایران به راحتی یکی از چهار قدرت اصلی آن باشد. این فوتبال ظهور قطر را در کنار رشد عمان دیده است. همه این روزها در تلاش هستند تا پیشرفت کنند و این خیال پوچی است که فکر کنیم همه مثل ما درگیر ساده‌ترین پیش‌نیازهای فوتبال حرفهای هستند.
اگر فوتبال ایران به فکر توسعه فنی و اخلاقی خود نباشد نه تنها به زودی باید کرسی قدرت خود در آسیا را تقدیم قطر و عمان کند بلکه باید بدنامی در حوزه اخلاقی را نیز به جان بخرد و به عنوان تیمی عصبی، معترض و غیرحرفه‌ای شناخته شود، رخدادی که حتما مورد پسند هیچ کس نخواهد بود.
