بنابراین ، چگونه یک شخص باید به یک نیش پاسخ دهد؟ و چه اتفاقی می افتد در بدن انسان هنگامی که توسط مار سمی نیش زده شود؟
دکتر نیکلاس کمان ، استاد طب اورژانس در ایالت اوهایو می گوید: "اولین کاری که باید انجام دهیم دور شدن از مار است - سعی نکنید آن را اسیر کنید ، این فقط باعث می شود که افراد بیشتری آسیب ببینند."
"و سپس ، آنها باید فوراً به دنبال معالجه پزشکی باشند ، زیرا این علائم می توانند به سرعت پیشرفت کنند. ما مراقب قرمزی ، تورم ، تاول ، گرما و سپس علائم تهوع ، استفراغ ، درد عضلات و فشار خون پایین هستیم. و آنتی بادی را اجرا می کنیم."
آیا نیش همه مارها سمی است؟
در حالی که مارها معمولاً انسانها را رها می کنند و فقط در صورت احساس تهدید نیش می زنند ، تقریباً 3 میلیون نفر در سراسر جهان سالانه پس از تجربه نیش سمی مسموم می شوند. فقط بخشی از این گزش ها کشنده هستند ، اما سموم موجود در سم مار می توانند فوریت های پزشکی جدی را که طی چند ساعت رخ می دهد ، ایجاد کنند. طبق گفته سازمان بهداشت جهانی ، آنها می توانند باعث نارسایی بدن ، خونریزی غیرقابل کنترل ، تخریب شدید بافت و فلج فرد شوند که ممکن است تنفس را محدود کند .
در برخی موارد، قرمزی و درد در محل گزش ظرف چند دقیقه توسعه می یابد ، در حالی که در بعضی از مارهای سمی دیگر ، علائم ممکن است مدت زمان بیشتری به طول انجامد.
پس از گازگرفتگی ، آرامش هنوز هم می تواند به کاهش سرعت انتشار سموم کمک کند.
در هنگام مواجه با نیش مار چه کار نکنیم؟
کمان گفت ، علیرغم فیلم ها، قربانیان نیش مار نباید سعی کنند که زهر را از محل گزش بیرون بیاورند یا با بریدن خود آن را آزاد کنند. پس از نیش ، سم بافتهای بدن را آب می کند و از طریق مکش غیرممکن است. وی افزود: برش به همان اندازه برای استخراج سم بی فایده است و می تواند منجر به آسیب جدی شود.
مواردی از نیش دستی را مشاهده کرده ایم که شخصی دست خود را بریده و تاندون را هم برید.
بیشتر مارهای آمریکای شمالی نوعی سم را ایجاد می کنند که باعث خونریزی بیش از حد می شود و می تواند منجر بهاز بین رفتن بافت و ماهیچه ها شود ، بنابراین هر اقدامی که گردش خون را محدود می کند می تواند این آسیب را تشدید کند.
بروکس گفت: "استفاده از یک تورنیکت یا رگ بند در واقع می تواند آسیب های موضعی را افزایش دهد ، و افراد می توانند انگشتان یا انگشتان پا را از دست دهند یا به پیوند پوست احتیاج پیدا کنند."
برای مقایسه ، بسیاری از گونه های مارهای مرگبار دنیای قدیم - آنهایی که در آسیا ، آفریقا و استرالیا یافت می شوند - نوروتوکسین هایی تولید می کنند که به سرعت می تواند منجر به فلج تنفسی شود. نیش های این مارها معمولاً با یک باند تنگ کننده درمان می شوند و سپس با آنتی بادی هایی که خاص گونه ها هستند ، درمان می شوند ، در حالی که نیش های بیشتر گونه های آمریکای شمالی را می توان با آنتی بادی های CroFab یا Anavip درمان کرد.
تایپان های معمولی (Oxyuranus scutellatus canni) بومی استرالیا و گینه نو هستند و جزء کشنده ترین مارهای سمی جهان به حساب می آیند.
تایپان های معمولی ( Oxyuranus scutellatus canni ) بومی استرالیا و گینه نو هستند و جزء کشنده ترین مارهای سمی جهان به حساب می آیند.
استثناء آن قانون مارهای مرجانی است . آنها مانند مارهای جهان قدیمی ، نوروتوکسین را تحریک می کنند که می تواند تنفس را مهار کند. کمان گفت ، این نیش ها به ضد ویروس خاصی احتیاج دارند. وی افزود ، با این حال ، گزش مار مرجان در ایالات متحده بسیار نادر است و تنها حدود 1٪ از گزش های سمی سالانه را شامل می شود.
از آنجا که بسیاری از پادزهرها برای مارهای جهان قدیمی مختص گونه ها هستند ، توصیف دقیق مارهایی که نیش می زنند برای قربانیان بسیار مهم است. بروکس گفت ، حتی در آمریکای شمالی ، شناسایی مار می تواند به مقامات مراقبت های بهداشتی برای مراقبت بهتر از قربانی کمک کند ، اما مهمترین چیز این است که آنتی بادی را در اسرع وقت دریافت کنید.
نیش خشک مار
نیش های مارهای سمی همیشه بارهای سمی را تحویل نمی دهد. حداقل 25٪ از نیشهای مار سمی به اصطلاح نیش خشک هستند. اگر 8 تا 12 ساعت بدون علائم بگذرد ، احتمالاً نیش بدون سم است .
با این حال ، CDC هشدار می دهد که بلافاصله بعد از نیش می توان فهمید که ممکن است سم تزریق شده باشد ، و قربانیان نباید منتظر بشوند تا علائم ظاهر شود .
حتی اگر تا به حال با مار سمی در طبیعت روبرو نشده باشید ، احتمالاً در حال حاضر نزدیک تر از آن چیزی است که فکر می کنید. محققان در سال 2018 در مطالعه ای که در ژورنال The Lancet منتشر شده است ، گزارش دادند که تقریبا هر فرد روی کره زمین در محدوده منطقه ساکن مارها زندگی می کند.
مارها خانه های خود را در بیابان ها ، کوه ها ، کنار رودخانه ها ، چمنزارها ، باتلاق ها و جنگل ها و همچنین آب های شور و آب شیرین قرار می دهند. ، پس از بلایای طبیعی ، مانند سیل یا آتش سوزی ، مارها اغلب به مناطق پرجمعیتی که قبلاً از آن اجتناب می کردند ، حرکت می کنند ، حتی ممکن است به دنبال پناهگاه در خانه ها باشند .
