درمورد داستان ولادت حضرت فاطمه(س)،شیخ صدوق چنین روایت می کند:
مفضل بن عمر می گوید:از حضرت امام جعفر صادق(ع) پرسیدم:ولادت حضرت فاطمه(س) چگونه بود؟
حضرت فرمودند:هنگامی که حضرت خدیجه(س) با حضرت محمد(ص) ازدواج نمودند،زنان مکه به خاطر دشمنی با آن حضرت از حضرت خدیجه(س) دوری کردند به طوری که حتی به ایشان سلام هم نمی کردند و نمی گذاشتند زنی نزد ایشان برود به همین خاطر حضرت خدیجه(س) را وحشتی عظیم عارض شد اما بیشتر غم و غصه ی ایشان برای حضرت رسول(ص) بود که مبادا از شدت دشمنی ایشان آسیبی به آن حضرت برسد.
هنگامی که حضرت خدیجه(س) به حضرت فاطمه(س) باردار شدند حضرت فاطمه(س) در شکم با مادر سخن می گفتند و مونس ایشان بودند و مادر را دعوت به صبر می کردند.روزی پیامبر(ص) داخل منزل شدند؛شنیدند که حضرت خدیجه(س) با شخصی سخن می گوید؛فرمودند:ای خدیجه!با که سخن می گویی؟
حضرت خدیجه(س) فرمودند:فرزندی که در شکم من است،با من سخن می گوید و مونس من است.
حضرت محمد(ص) فرمودند:اینک جبرئیل مرا خبر می دهد که این فرزند،دختر است.اوست نسل طاهر بامیمنت و برکت.حق تعالی نسل مرا از او به وجود خواهد آورد،از نسل او امامان و پیشوایان دین به هم خواهند رسید.حق تعالی پس از انقضای وحی،ایشان را خلیفه های خود در زمین خواهد گردانید.
هنگامی که ولادت حضرت فاطمه(س) نزدیک شد حضرت خدیجه(س)کسی را به سوی زنان قریش و فرزندان هاشم فرستادند که نزد او حاضر شوند.آن ها در پاسخ گفتند:فرمان ما نبردی و سخن ما را قبول نکردی و همسر یتیم ابوطالب شدی که فقیر است و مالی ندارد به همین سبب ما به خانه تو نمی آییم و متوجه امور تو نمی شویم.
حضرت خدیجه(س)بسیار اندوهناک گردیدند.در این حالت ناگاه دیدند که چهار زن گندم گون بلند بالا نزد او حاضر شده،که به زنان بنی هاشم شبیه بودند.حضرت خدیجه(س) از دیدن ایشان ترسیدند.یکی از آن ها گفتند:
ای خدیجه!نترس،ما فرستادگان پروردگار به سوی تو هستیم،و پشتیبانان تو.
منم ساره،همسر ابراهیم(ع) و دوم آسیه،دختر مزاحم است که رفیق تو در بهشت خواهد بود،سوم مریم،دختر عمران است و چهارم کلثوم،خواهر موسی بن عمران است.
حق تعالی ما را فرستاده است که در وقت ولادت،نزد تو باشیم و کمک کار تو باشیم.
پس حضرت فاطمه(س) پاک و پاکیزه فرود آمد.چون به زمین رسید،نور او ساطع گردید به طوری که خانه های مکه را روشن گردانید.
ده نفر از حورالعین به آن خانه آمدند.هریک ابریق و طشتی از بهشت در دست داشتند.ابریق های ایشان مملوء از آب کوثر بود.پس آن زنی که در پیش روی حضرت خدیجه(س) بود؛حضرت فاطمه(س) را برداشت و با آب کوثر شست و شو داد.دو جامه ی سفید بیرون آورد که از شیر سفیدتر؛و از مشک و عنبر خوشبوتر بود.حضرت فاطمه(س) را در یک جامه از آن پیچید و جامه ی دیگر را مقنعه ی او گردانیدپس او را به سخن درآورد،حضرت فاطمه(س) فرمودند: " اشهد ان لا اله الا الله و ان ابی رسول الله سیدالانبیا و ان بعلی سیدالاوصیا و ولدی ساده الاسباط "
آنگاه بر هریک از زنان سلام کردند و هریک را به نام ایشان خواندند.پس از آن زنان شادی کردند و حوریان بهشت خندان شدند و یکدیگر را به ولادت آن سرور زنان عالمیان بشارت دادند.در آسمان نور روشنی هویدا شد؛که قبل از آن چنان نوری مشاهده نکرده بودند.پس آن زنان مقدسه خطاب به حضرت خدیجه گفتند:بگیر این دختر را که طاهره و مطهره است و پاکیزه و با برکت می باشد.حق تعالی او و نسل او را برکت داده است.
ولادت باسعادت حضرت فاطمه(س) در روز جمعه بیستم ماه جمادی الآخر سال دوم یا سال پنجم بعثت بوده است.
علامه مجلسی(ره) در حیات القلوب از صاحب عدد روایت کرده است که پنج سال پس از بعثت پیامبر(ص) حضرت فاطمه(س) از حضرت خدیجه(س) متولد شدند.
