صنعت تابوت ریشه های خود را به مصر باستان و بین النهرین بازمی گرداند ، جایی که از چوب ، پارچه و کاغذ برای تهیه جعبه های دفن به سبک سارکوفاگوس استفاده می شد.
در ایالات متحده ، صنعت اولیه از مبلمان محلی و سازندگان کابینت که دو برابر شده بودند ، تکامل یافت. آنها بر اساس نیاز خود ، تابوت چوبی ساختند. در طول جنگ داخلی ، هزاران تابوت به حمل و نقل سربازان مرده احتیاج داشتند ، که نشانگر آغاز دوره تولید انبوه بود.
تدفین در عصر سنگ
نئاندرتال های ساکن در اوراسیا 600000 سال پیش مردگان خود را در قبرهای کم عمق با چند یادداشت شخصی مانند ابزار دفن کردند. این دفن ها بسیار ساده بودند. اکتشافات اخیر نشان می دهد که بعدها نئاندرتال ها مراسم دفن باستانی را انجام دادند. یک اسکلت 50 هزار ساله کشف شده در غاری در فرانسه ، دانشمندان را به این باور رسانده است که مردم حتی در دوران عصر سنگ ، مردگان خود را در گور دفن کنند. بعضی از نئاندرتال ها خود را با جواهرات خانگی متشکل از رنگدانه های مختلف ، پرها و پوسته ها تزئین می کردند.
مصریان باستان و مومیایی کردن اجساد
مصری ها متخصص ساختن همه چیز بودند ، از انسان گرفته تا تمساح. آنها اعتقاد جدی داشتند که مرگ صرفاً مانعی برای زندگی پس از مرگ است و آنها بدن را حفظ می کردند تا روح "Ka" بتواند آنها را به بهشت راهنمایی کند. جدا از قلب ، که برای تالار قضاوت لازم بود ، تمام اندام ها بیرون آورده شده و جسد را آغشته کرده و در ملافه ها پیچیدند. تقریباً مانند امروز ، انواع بسته های مومیایی سازی وجود داشته است تا همه از افراد ثروتمند تا افراد محروم بتوانند عزیزان خود را مومیایی کنند و اطمینان حاصل کنند که آنها سفری ایمن به زندگی پس از مرگ داشته اند.
ساخت تابوت قرون وسطایی
تابوت های ساخته شده از سرب و سنگ برای ثروتمندان یا افراد مهم بود. شکل اینها کاملاً متفاوت از تابوتهای امروزی است. آنها یک شکل مستطیلی شاخته شده از سنگ بودند و دایره ای گرد در بالای سر داشت. نمونه ای از این را می توان در گورستان گریفریس در لستر ، جایی که ریچارد سوم کشف شد ، یافت. تابوت سرب که توسط یک تابوت سنگی بزرگتر محصور شده بود ، حاوی بدن پیرزنی بود که گفته می شود یک خیرخواه مهم گرایفریاس بین سالهای 1200 تا 1400 است.
جنگ داخلی آمریکا و ساخت تابوت
اگرچه فرانسوی ها اولین کسی بودند که اصطلاح تابوت را از اصطلاح یونانی "سبد" گرفته اند ، اما تا زمان آغاز جنگ داخلی آمریکا در سال 1861 ، تابوت ها به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفتند. آمریکایی ها با استفاده از آنها برای انتقال ایمن سربازان کشته شده ، تابوت امروزی را که می شناسیم شروع به تولید انبوه کردند. تابوتهای جنگ داخلی آمریکا معمولاً در صورت نیاز از مبلمان قدیمی چوبی ساخته می شدند. تابوتهای اصلی "صندوقچه های" ساده ای هستند با این تفاوت که تابوتها دارای شش ضلع و چهار پاکت هستند.
تابوت های ویکتوریا
اولین موزه کارخانه تابوت اخیراً در بیرمنگام افتتاح شد. پیش از این یکی از مشهورترین سازندگان تابوت انگلیس ، کارخانه مبلمان تابوت برادران نیومن از «وسواس» ویکتوریا ها با مرگ حمایت می کرد. در دوره ویکتوریا ، مراسم تشییع جنازه یک رویداد عظیم بود و مردم هزینه های زیادی را برای این رویداد خرج می کردند - از جمله لوازم برقی مانند دستگیره برنجی ، کفن ، سینه بند و زیور آلات قبر. طاق های خاکسپاری بسیار محبوب بودند و تابوت های مقرر برای طاق ها از سه لایه تشکیل شده بود ، یکی از آنها سرب. وزن این تابوتها غیر معمول نبوده است.
تابوت امروزی
تشییع جنازه های مدرن به عنوان فرصتی برای تجلیل از زندگی و فرصتی برای هدیه دادن شخص به فرد متناسب با سبک و شخصیت آنها دیده می شود. امروزه بیش از 75٪ از تابوت افراد شبیه هم شده اند ، اما تابوت روشی مهم برای بازتاب و به یاد آوردن شخصیت آن مرحوم است. خواه یک تابوت براق سیاه و سفید یا تابوت با الهام از باشگاه فوتبال مورد علاقه فرد باشد ، گزینه های گوناگونی در دسترس خانواده ها است. همچنین تعداد فزاینده ای از مردم مشغول انتخاب تابوتهای سازگار با محیط زیست و حتی غلافهای دفن ارگانیک هستند که در آن از رشد درخت حمایت می کنند.
