سلام نو – سرویس بین الملل: امروز پنجمین روز پس از حمله حوثی‌های یمن به تاسیسات نفتی آرامکو در شرق عربستان سعودی در حالی سپری شد که بمباران رسانه‌ای رسانه‌های غربی علیه ایران ادامه دارد، آن هم در حالی که ایران هرگونه دخالت در این مسئله را تکذیب کرده و حوثی‌ها برای اثبات این که خودشان به آرامکو حمله کردند کنفرانس خبری برگزار کردند.
در تمام پنج روز با وجود فعالیت قوی دیپلماتیک ایران برای اتهام زدایی از خود اما این بمباران رسانه‌ای غرب به رهبری بی.بی.سی فارسی بود که با قدرت ادامه داشت و با شدت علیه مقامات ایران خبر تولید می‌کرد. در تمام این پنج روز به جز چند خبرنگار که به صورت مستقل در توییتر ماجرا را تحلیل می‌کردند و به شبهات پاسخ می‌دادند هیچ کنش خبری موثری از سوی رسانه‌های ایرانی برای مخاطب بین الملل رخ نداد.
کانال‌های داخلی صدا و سیما که عملا در خارج از ایران حتی در جایی مثل افغانستان و تاجیکستان برد خبری خاصی ندارند و کانال‌های اسپانیولی و عربی هم آن چنان در برابر غول‌های رقیب خود توان عرض اندام ندارند. در این میان تنها پرز تی وی وضعیتی نسبتا متفاوت داشت که آن هم مدت‌ها است آن درخشش سابق را ندارد و از رمق افتاده.
رسانه‌های برخط مثل فارس و تسنیم هم در عرصه داخلی هرچند خبر رسانی دارند اما چنان احساسی و به دور از هوشمندی کنش خبری دارند که عموما در این موارد تاثیر مثبتی ندارند. در بعد خارجی هم رویکرد تهاجمی و هیجانی فارس و تسنیم عموما کارآمد نیست و اگر بهانه دست رقبا ندهد چنان تاثیر مثبتی روی مخاطب ندارد.
وضعیت رقبا و دشمنان ایران چطور است؟ ایران اینترنشنال و بی بی سی فارسی برنامه ویژه تلویزیونی برای بررسی ماجرا آرامکو تشکیل می‌دهند و با هوشمندی تمام سعی در اقناع مخاطب عام و خاص دارند که یا ایران در زدن آرامکو به صورت مستقیم دست داشته یا با حمایت از حوثی‌ها از تنش‌زایی در منطقه حمایت کرده.
رسانه‌های آمریکایی چه می‌کنند؟ آن‌ها از پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا، که از بدنام‌ترین وزرای خارجه این کشور است تصویر یک فرشته در جست‌‍وجوی دیپلماسی می‌سازند و رهبر انقلاب و جواد ظریف را خواهان جنگ و جنگ طلب تصویر می‌کنند.
به عنوان نمونه شبکه تلویزیونی سی‌بی‌اس در گزارش چهارشنبه شب، ۲۷ شهریورماه، بدون اشاره به نام منبعش ادعا کرد که "رهبر انقلاب اسلامی به طرح حمله به تاسیسات نفتی عربستان چراغ سبز داده، اما با این شرط که دخالت ایران «انکارپذیر باشد»".
هم‌چنین بی.بی.سی نیز در حالی سخنان پمپئو را با "ائتلافی برای راه حل صلح‌آمیز می‌سازیم" تیتر یک خود کرده که سخنان ظریف درباره این که هرگونه حمله به ایران به یک"جنگ تمام‌عیار" ختم می‌شود را از باب جنگ طلبی ارائه کرد، انگار نه انگار در تمام این مدت وزیر خارجه آمریکا از لفظ‌های جنگ طلبانه سخن می‌گفت.
این که بی.بی.سی یا ایران اینترنشنال و سی.بی.اس چنین کنند چندان تعجب برانگیز نیست چون در راستای اهداف دولت‌های خود قدم بر می‌دارند اما چرا سازمان صدا و سیما با آن بودجه سرسام آور و یدک کشیدن عنوان بزرگ‌ترین سازمان رسانه‌ای دولتی جهان و با لیست بلند بالایی از شبکه‌های تلویزیون به اصطلاح بین المللی در این موارد این قدر ناکارآمد و به درد نخور است؟ چرا فارس و تسنیم که از منابع خاص بودجه می‌گیرند و چندین چند زبان را پشتیبانی می‌کنند چنین بی‌اثر و غیرخلاق هستند؟
آیا عملیات روانی و توان رسانه‌ای این رسانه‌ها فقط به درد پروپاگاندا علیه رقبای سیاسی در داخل کشور و منتقدان سیاسی خارج از کشور می‌خورد و توان دفاع از نظام در عرصه بین الملل را ندارد؟ در برابر موج گسترده تخریب چهره ایران و جمهوری اسلامی زبانشان بند آمده و توان سرشاخ شدن با بی.بی.سی و سی.ان.ان و ایران اینترنشنال را ندارد؟
این‌ها سوال‌های مهمی است که این رسانه‌های پول‌خوار و همیشه طلبکار یک روز باید جواب دهند و بگویند چرا حتی به درد دفاع از نظام در جایی که نیاز است نمی‌خورند؟
