سلام نو – سرویس سیاسی: مدتی است که فساد دغدغه جدی جامعه ایران است و ذهن مردم و مسئولان کشور را به خود مشغول کرده است. در همین راستا هر مسئول، فعال سیاسی یا فعال اقتصادی راه خاص خود را برای مبارزه با فساد پیشنهاد می‌دهد. یکی از ضرورت شفافیت می‌گوید، دیگری از اولویت برخورد و کس دیگر از ضرورت برخورد با لیبرال‌های اشرافی که کشور را به اینجا رسانده‌اند!
از یک سو شورای شهر و دولت در تلاش هستند تا ساختارها را شفاف‌تر کنند، از سوی دیگر قوه قضاییه دادگاه‌های ویژه فساد اقتصادی تشکیل می‌دهد و آن طرف ماجرا هم فعالین اجتماعی سیاسی به شکل‌های مختلف در پی ایجاد سازمان‌ها و جنبش‌های حامی شفافیت اقتصادی هستند که فارغ از گرایش سیاسی عمل کند.
در این میان احمد توکلی از جمله چهره‌های اصولگرایی است که از چهار سال پیش به فساد سیستماتیک اعتقاد داشت و می‌گفت که با فساد سیستماتیک باید سیستمی برخورد کرد. او در همین راستا سازمان عدالت و شفافیت را بنیان گذاشت و تلاش کرد نقشی پررنگ در مبارزه با فساد داشته باشد.
احمد توکلی در این سال‌ها مصاحبه و سخنرانی درباره فساد کم نداشته از جمله در یکی از مشهورترین گفت‌وگوهای خود با ایلنا خطر فساد را جدی ارزیابی کرد و گفت: معتقدم نه حمله نظامی این حکومت را ساقط می‌کند نه کودتا و نه انقلاب مخملی؛ اما وقتی فساد سیستماتیک و شبکه‌ای وجود دارد که همچون موریانه دارد پایه‌های نظام را می‌خورد چه حاجت به توطئه خارجی است؟
حالا توکلی بعد از گذشت چهار سال هرچند می‌گوید بنا به تعریف رهبری او هم به فساد سیستماتیک معتقد نیست اما هم‌چنان می‌گوید: علاوه بر سیستمی بودن، فساد شکل گرفته در کشور سیستماتیک و سازمان یافته هم هست. اشکال و گونه‌های فساد که اخیراً از آن مطلع می‌شویم نشان می‌دهد که فساد به‌صورت موردی رخ نمی‌دهد بلکه سازمان یافته و با برنامه‌ریزی قبلی است. گواه این مدعا را می‌توان در زمان مجازات خاطیان مشاهده کرد.
او معتقد است بنا بر توصیه رهبری در بیانیه گام دوم این سازمان باید "سازمانی مستقل" با اخیارات "ویژه، صریح و محکم" باشد تا "دستگاه‌های کنونی که مسئولیت مبارزه با فساد را دارند از آمیختگی با فساد پاک کند."
پیشنهاد احمد توکلی در حالی بیان می‌شود که ایران مملو از سازمان ریز و درشت نظارتی است و بر یک قرارداد ساده دولتی گاهی تا ده سازمان مختلف نظارت می‌کنند ولی باز هم فساد زیر چشم این ده سازمان اتفاق می‌افتد.
با این تفاسیر آیا می‌توان پیشنهاد احمد توکلی در تشکیل یک سازمان نظارتی مستقل زیر نظر رهبری را موثر دانست؟ تجربه نشان داده تاسیس نهاد جدید بالادستی در ایران در هر سطحی اصولا به تاسیس سازمانی ناکارآمد منجر شده که تنها برای عده‌ای صندلی و مسئولیت جدید می‌سازد.
مسئله دیگر این است که تاسیس این نهاد اعتراف صریح به فساد سیستماتیک و درگیر شدن تمام نهادهای نظارتی کشور در مسئله فساد است، امری که باید دید نظام میل به دادن هزینه آن است یا خیر؟
از سوی دیگر چه تضمینی وجود دارد فسادی که تا پشت در دفتر رییس قوه قضاییه و صحن مجلس و دولت رفته به این نهاد نظارتی جدید نرسد؟
به نظر می‌رسد احمد توکلی به عنوان شخصی که سابقه نمایندگی مجلس و صاحب امتیازی یک رسانه را دارد به جای تلاش برای ساخت یک نهاد موازی باید برای استقرار رسانه‌های آزاد، شفافیت بیشتر و بازنگری در قوانین کهنه تلاش کند و از تکرار اشتباهاتی که پیش از این بارها در ساختار اداری کشور رخ داده جلوگیری کند.
