سلام نو – سرویس ورزشی: اَسوچیاتزیونه کالچو میلان یا همان آ.ث.میلان که بین هوادارانش به نام میلان شناخته می‌شود از مشهورترین باشگاه‌های ایتالیا است که در شهر میلان ایتالیا فعالیت می‌کند. این باشگاه، در ابتدا به عنوان باشگاه کریکت، توسط دو انگلیسی به نام‌های آلفرد ادواردز و هربرت کیلپین، در سال ۱۸۹۹ تاسیس شد و حالا در آستانه 120 سالگی خود قرار دارد.
به دلیل موسسان انگلیسی، این باشگاه از تلفظ انگلیسی نام شهر میلان، به جای تلفظ ایتالیایی این شهر (میلانو)، در نام این باشگاه استفاده شده‌است. آث میلان اولین عنوان قهرمانی خود در جام قهرمانی ایتالیا را در سال ۱۹۰۱ بدست آورد.
9 سال بعد از تاسیس میلان اختلاف نظری اساسی بین مدیران این تیم ایجاد شد، اختلافی که به دلیل نظر متفاوت آنان درباره استفاده از بازیکن خارجی در تیم بود.
در ۹ مارس سال ۱۹۰۸ میلادی گروهی متشکل از پانزده نفر (جورجیو موجیانی، بوسارد، لانا، برتولونی، دِٱلما، انریکو هینترمن، آرتورو هینترمن، کارلو هینترمن، پیترو دِلورو، هوگو ریتمن، هانس ریتمن، وُئلکل، مانر، وایپف و کارلو آردوسی) که اعتقاد به استفاده از بازیکنان خارجی داشتند از میلان جدا شدند و دست به تاسیس اینتر میلان زدند.
میلان با اینکه چند سالی است از اوج فاصله گرفته و تحت سیطره تمام عیار یوونتوس در لیگ ایتالیا است و این تیم با با ۱۸ عنوانِ قهرمانی در یوفا و فیفا، چهارمین باشگاهِ موفق در جهان است.
ورزشگاه خانگی آن‌ها سن سیرو است که با گنجایش ۸۰ هزار نفری خود بزرگترین ورزشگاه ایتالیا است، ورزشگاهی که از سوی هوداران تیم رقیب جوزپه مئاتزا خطاب می‌شود.
آشناترین دوران طلایی میلان برای عموم طرفدارانش دوران حضور سیلیو برلسکونی در این باشگاه است. این سیاستمدار مشهور و مرفه ایتالیایی در سال ۱۹۸۶ باشگاه را خریداری کرد و یک سال بعد با به خدمت‌گیری آریگو ساکی به عنوان سرمربی، و بازیکنانی همچون مارکو فان باستن، رود گولیت و فرانک ریکارد طلوع جدیدی را در میلان خلق کرد که منجر به قدرت‌نمایی این تیم ایتالیایی در اروپا و شهرت بیش از پیش آن شد.
پس از ساکی این فابیو کاپلو بود که هدایت میلان را برعهده گرفت و در همان فصل اول میلان را بدون هیچ شکستی قهرمان ایتالیا کرد و دو فصل بعد را هم با قهرمانی ایتالیا پشت سر گذاشت. کاپلو در اروپا هم اقتدار ساکی را ادامه داد و همراه میلان، در ۳ فینال پیاپی لیگ قهرمانان اروپا حاضر شد.
در ادامه مروری داریم به لیستی از ده گلزن برتر میلان که هر کدام در دوره‌ای ستاره این تیم محبوب ایتالیایی بودند و یکی از موثرترین چهره‌ها در کسب عناوین متعدد این تیم.
1- گونار نوردال
روزی که تیم ملی سوئد در المپیک ۱۹۴۸ لندن، مدال طلا رشته فوتبال را با شکست یوگسلاوی در ورزشگاه ومبلی به دست آورد، بسیاری این قهرمانی را مدیون سه ستاره این تیم یعنی گونار نوردال، گونار گرن و نیلس لیدهولم دانستند و مدتی بعد، نوردال برای ادامه دوران فوتبالش به میلان پیوست.
گونار نوردال ملی پوش اسبق سوئدی و از نامدارترین بازیکنان تاریخ باشگاه میلان ایتالیاست. او با به ثمر رساندن ۲۲۱ گل بهترین گلزن تاریخ میلان است.
نوردال پنج بار به عنوان آقای گلی رقابت های سری آ دست یافت و تاکنون کسی نتوانسته به رکورد او دست یابد. او همچنین سومین گلزن برتر تاریخ سری آ است. فرانچسکو توتی بازیکن و اسطوره تیم آ. اس. رم و سیلویو پیولا بازیکن اسبق تیم های لاتزیو و یوونتوس با به ثمر رساندن ۲۷۴ گل بالاتر از او قرار دارند.
2- آندری شوچنکو
ابر ستاره اوکراینی میلان و مهاجمی تیز هوش که عصای دست میلان در اواخر قرن بیستم بود. او در دوران فوتبال خود برای باشگاه‌های دینامو کیف و آ.ث. میلان، چلسی و تیم ملی اوکراین در پست مهاجم بازی می‌کرد و به شوا مشهور بود.
شوچنکو در سال ۱۹۹۹ با مبلغ ۲۶ میلیون پوند به آث میلان پیوست و سریعاً در ترکیب این تیم جا گرفت. او در ۲۸ اوت ۱۹۹۹ در بازی مقابل لچه، بازی در لیگ ایتالیا را تجربه کرد و با یک نمایش عالی در همان فصل اول در ۳۲ بازی لیگ به میدان آمد و ۲۴ گل به ثمر رساند تا آقای گل ایتالیا در فصل ۱۹۹۹–۲۰۰۰ شود. او اولین بازیکن خارجی تاریخ ایتالیا بود که به این عنوان دست می‌یافت.
فصل ۲۰۰۳–۲۰۰۴ هم برای میلان و هم برای شوچنکو پر از موفقیت بود. شوچنکو در ۳۲ بازی ۲۴ گل به ثمر رساند تا دوباره آقای گل شود و میلان مجدداً پس از چهار سال، قهرمان ایتالیا باشد.
شوا در دسامبر ۲۰۰۴ به عنوان بازیکن سال اروپا انتخاب شد. ضمناً در لیستی که پله با عنوان «۱۲۵ بازیکن فوتبال برتر زنده جهان» در مارس ۲۰۰۴ منتشر کرد نیز گرفت.
در فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۶ شوچنکو در ۲۲ بازی لیگ به میدان آمد و ۱۹ گل زد. در لیگ اروپای آن سال نیز شوچنکو مجدداً عالی بازی کرد. او در ۱۲ بازی به میدان آمد و ۹ گل زد.
شوا در نهایت به چلسی پیوست اما در دوران حضورش در میلان به دومین گلزن برتر تاریخ میلان تبدیل شد و با 127 گل به یکی از اسطوره‌های بی‌بدیل میلان بدل گشت.
3- جیانی ریورا
جیانی ریورا با 164 گل نه تنها سومین گلزن برتر میلان بلکه اسطوره این تیم است. در میلان، کسی نمی توانست جیانی را بیرون نگه دارد. سرخ و سیاه‌های میلان در فصل 1963-1962، به دنبال پس گرفتن اسکودتو و سلطه دوباره بر اروپا بودند. ریورا در آن فصل در فرمی باور نکردنی بود، 40 بازی برای میلان و آتزوری انجام داد و برای این تیم در راه کسب اسکودتو، گل های فراوانی به ثمر رساند، گرچه میلان نتوانست در آن فصل این عنوان را فتح کند اما به فینال جام باشگاه های اروپا راه یافت و حریف بنفیکا شد.
جیانی ریورا در سال 1979 با پیراهن میلان از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. پایانی رمانتیک برای اسطوره ای که به عنوان اولین پسر طلایی ایتالیا و میلان در یاد ها همیشه باقی خواهد ماند، پسر طلایی که بسیاری او را بهترین بازیکن تاریخ ایتالیا می‌دانند.
4- خوزه آلتافینی
خوزه ژوآئو آلتافینی مهاجم سابق برزیل و میلان که این روزها با کارشناسی فوتبال و گزارش بازی‌های ویدئویی سر خود را گرم کرده با 161 گل چهارمین گل زن برتر تاریخ میلان است.
5- آلدو بوفی
ستاره سابق تیم میلان هرچه در میلان خوش درخشید سابقه چندانی در تیم ملی کشورش ندارد. بوفی در میلان 131 گل به ثمر رساند تا یکی از اسطوره‌های میلان و سری آ باشد. آلدو بوفی در فصل های 1938/39 (بطور مشترک با 19 گل)، 1939/40 (24 گل) و 1941/42 (22 گل) به همراه میلان آقای گل سری آ شد.
