سلام نو – سرویس سیاسی: جواد ظریف در سفری ناگهانی و از پیش اعلام نشده به فرانسه رفت تا در حاشیه نشست گروه 7 با رییس جمهور و وزرای فرانسه و مقامات بریتانیا و آلمان دیدار کند. این سفر در حالی انجام شد که از آن اخباری مبنی بر این که اعضای گروه 7 در مورد ایران به اجماع رسیده اند و رئیس جمهوری فرانسه مسئول انتقال پیام به ایران است منتشر شد، خبری که البته ساعاتی بعد از سوی ترامپ تکذیب شد.
محمد جواد ظریف در حالی خود را به نشست گروه 7 رساند که همین امروز راهی تور آسیایی خود شد، توری که به گفته او یک سند مهم، راهبردی و بلند مدت با چین در آن به امضا می‌رسد.
فرانسه مدت‌ها است که در حال تدوین بسته دیپلماتیکی است که بر مبنای آن ایران را قانع کند تا از اجرای گام سوم تعلیق تعهدات هسته‌ای خود خودداری کند. بر همین مبنا این کشور پیشنهاد داده بود که جهت جلوگیری از ورود ایران به گام سوم از کاهش تعهدات برجامی اش، در زمان محدود با هدف اقناع ورود ایران و آمریکا به مذاکره، ایالات متحده معافیت های نفتی ایران را برای تعداد محدودی از کشورها تمدید کند و ایران هم تعلیق تعهدات هسته‌ای خود را کنار بگذارد.
فرانسه همچنین پیشنهادی مبنی بر اختصاص دادن یک خط اعتباری 15 میلیارد دلاری برای ایران را نیز مطرح کرده بود تا در چارچوب سازوکار اینستکس ایران بتواند نیازهای خود را در زمینه های کالاهای غیرتحریمی از جمله مواد اولیه، غذا و دارو تامین کند.
اما این سفر ظریف هم بی‌حاشیه نبود و اصولگرایان رادیکال مثل همیشه تیغ تیز انتقادات خود را متوجه ظریف کردند، از جمله کیهان سفر نابهنگام ظریف به پاریس در حاشیه نشست گروه 7 را بازی در زمین آمریکا دانست و نوشت:
فرانسوی‌ها و اروپایی‌ها در حالی وعده اعتبار 15 میلیارد دلاری می‌دهند که حاضر نشدند وعده 4 میلیون یورویی برای اینستکس را عملی کنند. و اکنون با بزرگ‌کردن رقمی غیرواقعی که ما به ازای خارجی ندارد، می‌کوشند خط قرمز ایران مبنی بر عدم مذاکره و چانه‌زنی درباره توافق منعقد شده (برجام) را بشکنند.
اصولگرایان در حالی سفر ظریف را پنهانی و خلاف شان دیپلماتیک می‌دانند که هر ناظر عاقل مسائل سیاسی در ایران می‌داند وزیر خارجه مجری سیاستهای نظام است و این بدان معناست که وزیر خارجه نه سیاستگذار است و نه مجری عوامل محض دولت و رییس جمهور بلکه او مامور اجرای سیاستهای نظام به بهترین شکلی است که دولت صلاح بداند.
این بدان معناست که حتی اگر دولتی مثل دولت احمدی‌نژاد با تمام جسارتش تصمیم به مذاکره با آمریکا بگیرد ولی نظام اجازه ندهد عملا کاری از پیش نمی‌رود و وزارت خارجه از مدار خارج شده و نظام از دیگر کانال‌ها، مثل علی اکبر صالحی، بهره می‌برد. این یعنی جواد ظریف به عنوان وزیر خارجه ایران بدون اجازه نظام آب نمی‌خورد البته او اختیار دارد که آب را به بهترین شکل بنوشد.
مسئله دیگر اما شان دیپلماتیک ظریف است. ظریف بعد از سفر فرستاده ویژه و وزیر امورخارجه فرانسه به این کشور سفر کرد و برخلاف تصور کاری خلاف شان نکرد. نکته دیگر این است که ظریف این قدر اعتبار دارد که طرف مذاکره جدی‌اش رییس جمهور فرانسه و دو وزیر همراهش هستند نه صرفا وزیر خارجه.
این که ظریف چه گفت و چه شنید مسئله‌ای است که خبری از آن در دست ما نیست، اما احتمالا حرف‌های مهمی زد و حرف‌های مهم‌تری شنید که به گفته حسن روحانی او درباره این حرف‌ها با مقامات ارشد نظام حرف خواهد زد. آیا حرف‌های ظریف ربطی به مذاکره روحانی با طرف خاصی دارد که او امروز گفت که " اگر بداند ملاقاتی با یک‌شخصی، منافع ملی کشور ما را تامین می‌کند و به آبادی ایران کمک می‌کند، دریغ نمی‌کند"
پاسخ به این سوال مشخص نیست و تنها می‌توان چند حدس و گمان درباره آن زد ولی هرچه که هست این روزها باز هم ظریف به تنهایی و بدون پشتیبان در حال یک مذاکره سرنوشت ساز است برای نظام است.
