سلام نو – سرویس سیاسی: قدرت نظامی کشورها همیشه از جذاب‌ترین حوزه‌های خبری برای کنجکاوی مخاطب عام و جدی سیاست بوده. اینکه کدام کشور قدرت نظامی بیشتری دارد، کدام کشور نیروی زمینی، دریایی یا هوایی قوی‌تری دارد، کدام کشور قدرت آتش بیشتر یا ارتش بزرگ‌تری دارد همیشه مورد توجه بوده است.
این علاقه به قدرت نظامی کشورها در چند سال اخیر که تنش‌های خاورمیانه اوج گرفته اهمیت بیشتری هم یافته است. بسیاری قدرت نظامی ایران و عربستان، ایران و اسرائیل و ایران و آمریکا را مقایسه می‌کنند و از خود می‌پرسند نتیجه تقابل نظامی ایران با هر کدام از این رقبای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای چیست؟
رمز و رازهای قدرت نظامی ایران
همین جذابیت‌ها در کنار امنیتی بودن حوزه نظامی باعث شده تا قدرت نظامی کشورها به یکی از راز آلودترین حوزه‌های ممکن تبدیل شود که کارشناسان برای ارزیابی آن به داده‌های پیدا و پنهان متوسل شوند و گمانه‌زنی‌های متفاوتی درباره قدرت نظامی کشورهای مختلف بکنند، گمانه‌زنی‌هایی که گاه از زمین تا آسمان با هم تفاوت دارند.
یک کارشناس نظامی از تجهیزات ابر پیشرفته اسرائیل سخن می‌گوید و دیگری معتقد است با توجه به نفوذ ایران در منطقه و قدرت موشکی آن هواپیماهای اسرائیلی پس از بلند شدن از فرودگاه به سوی ایران دیگر جایی برای فرود آمدن نخواهند داشت چون اسرائیل بعد از موشک باران ایران با خاک یک‌سان می‌شود.
اخیر جدیدترین رده‌بندی شاخص قدرت نظامی گلوبال فایرپاور منتشر شد و بر اساس آن قدرت نظامی اسرائیل جایگاه هفدهم را به خود اختصاص داده که نسبت با رده‌بندی سال گذشته یک رده پیشرفت داشته است اما همچنان جایگاه پایین‌تری نسبت به ایران دارد که صاحب رتبه چهارده است.
گلوبال فایرپاور بودجه دفاعی اسرائیل را ۱۹ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار برآورد می کند که در میان ۲۰ کشور اول، مبلغی چشمگیر است. این در حالی است که بودجه دفاعی ایران، ۶ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار برآورد شده است. بنا بر داده‌های گلوبال فایرپاور، ۷/۳ درصد کل جمعیت اسرائیل یا در شاخه‌های مختلف نیروهای مسلح این کشور در حال خدمت‌اند و یا نیروی ذخیره‌اند در حالی که این عدد برای ایران 1/1 در برابر جمعیت 83 میلیون نفری است.
ایران دارای 1650 تانک از نوع کرار یا تهاجمی است. تانکهای ایرانی تولید داخلی و از سیستم کنترل آتش الکتریکی، لیزر فاصله سنج، رایانه بالستیک و توانایی هدف قرار دادن اهداف ثابت و متحرک برخوردارهستند.
نیروی هوایی ایران به طور کلی دارای 505 هواپیما است. بیشتر هواپیماهای ایران ساخت آمریکا هستند که قبل از انقلاب اسلامی تحویل گرفته است. بعضی هواپیماهای ایران هواپیماهای عراقی هستند که صدام حسین در جریان جنگ خلیج در سال 1991 به ایران منتقل کرد.
ادوات نظامی ایران نسبت به ادوات نظامی عربستان یا اسرائیل قدیمی‌تر است، مسئله‌ای که در اثر تحریم‌های آمریکا رخ داده است به خصوص در زمینه قدیمی بودن هواپیمای‌های جنگی که اثر مستقیم تحریم‌های آمریکا است.
اما به باور کارشناسان نظامی عامل برتری ایران در میدان نبرد احتمالی ادوات نظامی آن نیست بلکه شیوه نبرد، استراتژی‌ها و البته عمق نفوذ منطقه‌ای ایران است که می‌تواند گستره نبرد را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
حالا اما سوال اساسی این جا است که آیا ایران از نظر نظامی آن قدر که رسانه‌های راست‌گرا در آمریکا و اسرائیل مایل به تبلیغ آن هستند زیاد، مخرب و وحشت برانگیز است؟
هیولایی که ایران نیست!
حتی اگر تمام رتبه بندی‌های نظامی را درست و واقعی فرض کنیم و این مسئله را فراموش کنیم که پشت تمام این رتبه بندی‌ها مجتمع‌های صنعتی نظامی و بنگاه‌های اقتصادی جنگ طلب قرار دارند این واقعیت غیرقابل کتمان است که قدرت نظامی هیچ‌گاه به اندازه عربستان یا اسرائیل مخرب و وحشت‌زا نبوده است.
ایران با تمام قدرتی که دارد، هیچ گاه توان مخرب کشوری که بمب اتمی دارد را نخواهد داشت و نیروی هوایی به نسبت فرسوده‌اش قابل قیاس با نیروهای هوایی به روز و پر زرق و برق عربستان و امارات نیست، هرچند خلبانانی کارکشته‌تر و از جان گذشته دارد.
پس با این تفاسیر هدف از بزرگنمایی و قدرت ایران آن هم در رسانه‌های آمریکا و اسرائیل چیست؟ به نظر می‌رسد جریان رسانه‌های اصلی در آمریکا و اسرائیل با بزرگنمایی قدرت نظامی ایران در پی مشروعیت بخشی به حمله احتمالی به ایران هستند چون حمله به کشوری که قدرت نظامی آن تهدیدکننده و مخرب نباشد مشروعیت نداشته و ضعیف کشی به حساب می‌آید.
نکته مهم اما این است که رسانه‌های داخلی در دام طراحی شده توسط رسانه‌های جنگ طلب آمریکا نیافتد و هم‌زمان با حفظ عزت و اقتدار ملی ایران از جلوه دادن توان نظامی ایران به عنوان عامل جنگ آفرین خودداری کنند.
