سلام نو – سرویس اقتصادی: اخیرا شاخص شکنندگی اقتصادی کشورهای مختلف جهان منتشر شده است که بر اساس آن ایران از رتبه 37 در سال 2013 به رتبه 52 در سال جاری میلادی رسیده است.
به گزارش سلام نو، موسسه آمریکایی بنیاد صلح مطابق همه ساله با ارزیابی و تحلیل داده های مربوط به همه کشورهای جهان بر اساس سه شاخصه اصلی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشورهای با شکنندگی بالا و همچنین با ثبات را دسته بندی کرده است.
جایگاه ایران در رتبه بندی امسال از کشورهایی همچون فیلیپین و مصر بالاتر است اما پشت سر کشورهایی نظیر گواتمالا و کامبوج قرار دارد. ایران در این رده بندی 83 امتیاز گرفته و در رده کشورهای در وضعیت هشدار طبقه بندی شده است.
نمره کمتر در این نظرسینجی نشان دهنده وضعیت مناسب آن کشور و نمره بالاتر نشان از وضعیت نامناسب و بحرانی آن کشور دارد. بر این اساس شکننده ترین کشورها پس از یمن که بحرانی ترین حالت را به نام خود ثبت کرده است کشورهای آفریقایی هستند. نام سومالی، سودان جنوبی، سوریه، کنگو، جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، سودان در میان ده کشور ابتدایی این لیست به لحاظ شکنندگی دیده می شود.
کشور کوچک فنلاند همچون سالهای پیشین با کسب تنها 16.9 امتیاز به عنوان پایدارترین کشور این رده بندی معرفی شده و نروژ، سوئیس، دانمارک، استرالیا، ایسلند، کانادا، نیوزلند، سوئد و لوکزامبورگ در رده های بعدی قرار دارند.
به لحاظ رتبه بندی در سال های اخیر بهترین رتبه ایران رتبه 57 بوده است که در سال 2007 توانسته آن را کسب کند. هرچند همین رتبه 57 در بین کشورهای جهان هم رتبه خوبی نیست کمااینکه طبق این رده بندی در حال حاضر ایران به عنوان کشور پنجاه و دوم به لحاظ شکنندگی در وضعیت هشدار قرار دارد.
ارزیابی سطح پایداری و ثبات در کشورها و میزان فشارهای وارده به صلح معیار ارزیابی در گزارش اخیر بنیاد صلح بوده است. این ارزیابی با شاخص های مختلفی مورد بررسی قرار می گیرد که در ادامه درباره چند مورد مهم آن توضیحاتی داده می شود.
توسعه اقتصادی نامساعد: توسعه اقتصادی یکی از مهم ترین شاخص ها برای ارزیابی اقتصاد آن کشور است. در این زمینه توجه به متغیرهایی از قبیل ضریب جینی، سهم درآمدی ۱۰ درصد بالا، سهم درآمدی ۱۰ درصد پایین، توزیع خدمات در مناطق شهری و روستایی، دسترسی به امکانات پیشرفته، جمعیت مناطق حاشیهای و ... بسیار حائزاهمیت است..
فرار مغزها: یکی دیگر از مولفه های مهم فرار مغزها است. مقوله ای که ما با ضعف مفرط در آن مواجه هستیم. این روزها فرصت مناسب برای زندگی بهتر برای خیلی از مردم سلب شده است و همین نبود مجال برای بهره برداری از ظرفیت های موجود باعث شده خیلی ها قید زندگی در کشور را بزنند. در این بین سرمایه های انسانی قابل توجهی که هر کدام توان ارتقای سطح کیفی در کشور را دارند ناگزیر مهاجرت کرده و همین امر توسعه در کشور را به تاخیر می اندازد.
فقر و زوال اقتصادی: فقر و زوال اقتصادی توانایی دولتها برای ایجاد ثبات در کشور را کاهش می دهد . این امر با مولفه هایی نظیر کسری بودجه، بدهی دولت، بیکاری، بیکاری جوانان، قدرت خرید، GDP ، رشد اقتصادی، تورم و ... قابل سنجش است.
خدمات عمومی: ارائه خدمات رایگان به عموم مردم هم از آن دست مسائلی است که ما نتوانسته ایم در آن به خوبی عمل کنیم. ارائه خدمات عمومی از قبیل بهداشت، آموزش، حمل و نقل، آب و فاضلاب و ... از نقشهای مهمی است که دولت ها باید خود را ملزم به اجرای آن کنند. در این شاخص ویژگی هایی همچون تامین آموزش رایگان برای مردم جامعه، مقابله با بیسوادی، وضعیت آب و فاضلاب، کیفی سازی زیرساختها، ارتقای وضعیت بهداشت، بهبود ارتباطات، دسترسی به اینترنت، دسترسی به انرژی، خطوط حمل و نقل و ... بسیار حائز اهمیت است.
