لرزش یک یا هر دو دست در بیماران پارکینسون شاید علامت اولیه این بیماری باشد و حتی وقتی فرد استراحت می کند هم لرزش دارد.
سفتی عضلات هم از دیگر نشانه های بیماری پارکینسون است که سفتی عضلات به حدی است که برای حرکت دادن دست یا پا که ممکن است سنگین و ضعیف احساس شوند به تلاش زیادی نیاز است.
علت اصلی بیماری پارکینسون به درستی شناخته شده نیست و یک بیماری فیزیکی مغز است و بیماری عفونی نیست.
در بیماری پارکینسون سلول های عصبی دارای رنگدانه تحلیل می روند و معمولا در دهه ۵۰-۶۰زندگی فرد ایجاد می شود و می‌تواند بدون هیچ تغییری به مدت چند ماه یا چند سال باقی بماند اما نکته ای که در خصوص بیماری پارکینسون وجود دارد این است که این بیماری پیشرفت می کند و وضعیت بدتر می شود.
نکته دیگر درمورد بیماری پارکینسون این است که طول عمر فرد به طور قابل توجهی کمتر از حد معمول می شود. هنگامی که بیماری پارکینسون پیشرفت کند فرد لرزش پیدا می کند و حرکات کُند و سفت می شوند و امکان این است که هر دو دست و هر دو پا با این مشکل روبرو شود و صحبت های فرد نامشخص و به صورت بریده بریده باشد و حالت بدن هم خم شده و قدم های فرد خیلی کوتاه و دشوار شود و فرد مستعد زمین خوردن شود.
در سراسر دنیا هر فردی از هر طبقه اجتماعی و از هر نژادی ممکن است که به بیماری پارکینسون مبتلا شود و این احتمال با افزایش سن بالا می رود اما فقط سن باعث بروز این بیماری نمی شود. به طور کلی از هر ۱۰۰۰نفر یک نفر به بیماری پارکینسون دچار می شود و افرادی که در سنین بالای ۷۰هستند از هر صد نفر یک نفر به بیماری پارکینسون مبتلا می شود.
بسیاری از افراد سالخورده به انواع خفیف بیماری پارکینسون مبتلا می شوند اما شاید آن را به طوری نادیده بگیرند. مردان و زنان به طور مساوی به این بیماری مبتلا می شوند و به ندرت این بیماری از طریق ارثی و ژنتیکی منتقل می شود.
افرادی که بیماری پارکینسون دارند به مدت چندین سال این بیماری در آن ها خفیف است و در این مدت می توانند به فعالیت های طبیعی و روزمره خود ادامه دهند و معمولا شغل خود را حفظ کنند.
برای تشخیص بیماری پارکینسون می توان بر اساس علایم و نشانه هایی که پزشک معاینه می کند متوجه آن شد.
برای درمان بیماری پارکینسون می توان از مواد شیمیایی برای مغز استفاده کرد به این خاطر که وقتی ماده شیمیایی اصلی دوپامین در فرد کاهش پیدا کند فرد به پارکینسون مبتلا می شود.
دوپامین در گروه هایی از سلول های عصبی در قاعده مغز به نام بازال گانگلیا یافت می شود و به بیمارانی که مبتلا به پارکینسون هستند دارویی به نام لِوودوپا داده می شود تا دوپامین ازدست رفته را تأمین کند و داروهای دیگری نیز توسط متخصص تجویز می شود.
فرد در مراحلی از درمان بیماری پارکینسون باید فیزیوتراپی، گفتار درمانی و کاردرمانی انجام دهد اما هیچ یک از این موارد مانند درمان دارویی نیستند و استفاده از فیزیوتراپی، گفتار درمانی و کاردرمانی به خاطر این است که بدن فرد فعال نگه داشته شود و به بیمار اجازه انجام کارهای روزمره اش داده شود.
