سید مجید حسینی با یک سوال می نویسد که #من_یک_خیابانی_ ام؛ و در خیابان درک می شود که مفهوم بازار و انحصاری کردنش چیست؟
وی در خصوص تفاوت بازار انحصاری پزشکی و دندانپزشکی که با دیگر بازارها دارد و ماجرا را دردناک می کند گفت: اول این که در بازار پزشکی، مشتری(مریض) نمی تواند کیفیت یا درست و غلط بودن کار فروشنده را بفهمد و تسلیم فروشنده است اما در بقیه بازارها می فهمد که جنس خوب خریده است یا بد!
وی در خصوص اضطرار مشتری(مریض) در بازار انحصاری پزشکی و دندانپزشکی بیان کرد که مشتری(مریض) در این بازار اضطرار دارد، فرزندش نصف شب مریض است و مجبور است هرچه فروشنده بگوید، گوش کند، انگار مطیع فروشنده است.
مشتری(مریض) دچار فروش اضافی فروشنده است، مثل آزمایش اضافه، ام آر آی یا عمل زیادی ولی راهی برای فرار ندارد!
سید مجید حسینی همچنین در خصوص ویزیت و مشاوره و...افزود که انحصار فروشنده هم در ویزیت، هم در دارو، هم در مشاوره و...تحت نظارت خود فروشنده(پزشک دیگر) است؛ پزشک بر پزشک نظارت می کند! مثل یک دور باطل؛ حالا بگویید پزشکی بازار آزاد است؟ خیر، اصلا این مفهوم بازار آزاد افسانه است!
این استاد دانشگاه با تأکید بر توزیع نابرابر درآمد عظیم پزشکی در سیستم درمان اظهار کرد: من یک خیابانی ام اما آمارها نشان می دهد که درآمد عظیم پزشکی در خود سیستم درمان هم به شدت نابرابر توزیع می شود، درست است که کف حقوق یک پزشک عمومی در یک منطقه محروم مرزی پانزده میلیون تومان است، اما او خودش را با پرکیس چند صد میلیونی پزشک متخصص مقایسه می کند، و حس ظلم و نابرابری دارد.
وی در پایان اضافه کرد که در بیمارستان به پرستار، به پزشک عمومی، به بهیار، به داروساز، به تکنسین اتاق عمل، به تکنسین آزمایشگاه که بیشترین زحمت درمان را می کشند، چیزی نمی رسد، یا اگر می رسد بسیار نابرابر است؛ اما استاد متخصص، با دو ساعت حضور در مورنینگ و ساعاتی در خدمات بیمارستانی، بدون زحمت، درآمد نجومی دارد!
