محسن امین‌زاده، مصطفی تاجزاده، محمدرضا خاتمی و عبدالله رمضان‌زاده در سرمقاله ای در نشریه معتبر نیویورک‌ریویوآو‌بوکس نوشتند: گذشته را نمی‌توان برگرداند، ولی آینده را می‌توان از نو نوشت. چشم‌انداز مخوفِ به خطرانداختن جان سربازان آمریکایی در جنگ با ایران، که آنچه در عراق و سوریه گذشت پیش آن کوچک به نظر خواهد رسید، باید برای همه آمریکایی‌ها هشداردهنده باشد. ما ایرانیان هم از تجدید آنچه در جنگ ایران و عراق تجربه کردیم بیزاریم. قربانیان آن جنگ هنوز در میان ما زندگی می‌کنند. هیچ ایرانی‌ای نمی‌خواهد وطنش را هدف بمب‌ها و موشک‌های ویرانگر ببیند.
سرمقاله محسن امین‌زاده، مصطفی تاجزاده، محمدرضا خاتمی و عبدالله رمضان‌زاده در نشریه معتبر نیویورک‌ریویوآو‌بوکس
به گزارش سلام نو، پیامدهای یک جنگ دیگر در خاورمیانه فاجعه‌بار است، نه فقط برای کشور ما ایران، که همچنین برای آمریکا و متحدانش در این منطقه. چنین جنگی هزینه‌های انسانی نامعلومی دارد، به فاجعه زیست‌محیطی می‌انجامد و منازعه طولانی مدتی ایجاد می‌کند که دهه‌ها مانع امکان همزیستی صلح‌آمیز و رونق در منطقه خلیج فارس می‌شود. به عنوان اعضای جریان اصلاح‌طلب در ایران همچنین نگران ضربه مهلکی هستیم که حتی مقابله نظامی محدود با آمریکا به جنبش دموکراسی‌خواهی در ایران وارد می‌کند. حتی امروز هم آثار محدودیت‌های برآمده از بحران دو سال گذشته بر جامعه مدنی نحیف ایران و فعالیت سیاسی مسالمت‌آمیز را احساس می‌کنیم.
برجام چارچوبی جامع برای پرداختن به دغدغه‌های امنیتی کشورهایی بود که در منطقه و جهان توسط پنج عضو شورای امنیت و آلمان نمایندگی می‌شدند. حامیان اصلاح‌طلبان از کاهش تنش‌ها میان ایران و مرئی‌ترین معارضش، آمریکا، خشنود شدند. همین ایرانیان متاسف شدند از این‌که ترامپ از برجام خارج شد؛ برجامی که حاوی ضمانت‌های قابل تایید برای جلوگیری از تکثیر سلاح هسته‌ای و صلح‌آمیز ماندن بهره‌گیری از انرژی هسته‌ای توسط ایران بود. ضروری است که از راهِ ستیزه‌جویی به مسیر گفت وگوی مسالمت‌آمیز دیپلماتیک بازگردیم.
ما اصلاح‌طلبان ایرانی مصریم که در هر گفت وگوی بعدی برجام باید جایگاه محوری داشته باشد، تحریم‌ها باید برداشته شوند و نگرش‌های تهاجمی باید با تعاملِ توأم با احترام و تکریم جایگزین شوند. از همه طرف‌های موافقت‌نامه برجام دعوت می‌کنیم به عنوان مقدمه مذاکرات ضروری بعدی برای پیشگیری از درگیری، به روح و نتایج برجام احترام بگذارند. همچنین از سیاستمداران هر دو طرف، جامعه جهانی و نهادهای جهانی می‌خواهیم نقش فعالانه‌تری ایفا کنند در جهت این‌که تعاملِ دیپلماتیکِ توأم با احترام به جای جنگ‌طلبی و تهدید نظامی بنشیند.
گذشته را نمی‌توان برگرداند، ولی آینده را می‌توان از نو نوشت. چشم‌انداز مخوفِ به خطر انداختن جان سربازان آمریکایی در جنگ با ایران، که آنچه در عراق و سوریه گذشت پیش آن کوچک به نظر خواهد رسید، باید برای همه آمریکایی‌ها هشداردهنده باشد. ما ایرانیان هم از تجدید آنچه در جنگ ایران و عراق تجربه کردیم بیزاریم. قربانیان آن جنگ هنوز در میان ما زندگی می‌کنند. هیچ ایرانی‌ای نمی‌خواهد وطنش را هدف بمب‌ها و موشک‌های ویرانگر ببیند.
هستند کسانی در هر دو سوی شکاف سیاسی و ایدئولوژیک میان ایران و آمریکا که تصور می‌کنند می‌توانند از کسب‌وکار جنگ با ایران سود کنند. اشتباه می‌کنند. چنین جنگی فقط بازنده خواهد داشت. زمزمه‌های شوم جنگ‌طلبان باید جای خود را به نوای آرام صلح و مصالحه بدهد. ستیزه‌جویی و انتقام هیچ وقت برای بشر کارساز نبوده است. به این ضرب‌المثل انگلیسی باور داریم که «چشم در برابر چشم به کوری همه می‌انجامد». ما پیرو پند حکیمانه‌‌ای هستیم که در حماسه ملی‌مان شاهنامه آمده و گرچه بیش از هزار سال پیش سروده شده، پیامش هنوز شنیدنی است:
بکوشید و نیکی ببار آورید/ چو دیدید سرما بهار آورید
