به گزارش سلام نو، «استیون منوشین»، وزیر خزانه‌داری آمریکا دوشنبه هفته گذشته گفته بود روز جمعه نام وزیر خارجه ایران را به فهرست تحریم‌ها اضافه خواهد کرد. رئیس‌جمهور آمریکا در این روز با امضای یک فرمان اجرایی، تحریم‌های تازه‌ای علیه ایران اعمال کرد و گفت واشنگتن به فشار اقتصادی به ایران ادامه می‌دهد.
ظریف در مصاحبه با روزنامه نیویورک‌تایمز در پاسخ به این سوال که مقام‌های دولت «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا از احتمال قرار دادن او در فهرست تحریم‌ها سخن گفته‌اند، گفت: «هر کس که من را می‌شناسد می‌داند که من یا خانواده‌ام ملکی در خارج از ایران نداریم. من شخصاً حتی حساب بانکی هم در خارج از ایران ندارم. ایران کل زندگی و تنها تعهد من است. بنابراین، من هیچ مشکل شخصی با تحریم‌های احتمالی ندارم.»
چند روز پیش روزنامه وال‌استریت‌ژورنال گزارش داد دولت‌های اروپایی در تلاشند از دولت آمریکا اطلاعات بیشتری دربار تحریم‌ها علیه ظریف که می‌تواند بر فعالیت‌های دیپلماتیک او اثرگذار باشد، کسب کنند. مقام‌های دولت‌های خارجی به وال‌استریت‌ژورنال گفته‌اند امیدوارند تحریم‌ها علیه ظریف «جزئی» باشد و توانایی او برای تعامل با غرب را محدود نکند.
وزیر خارجه ایران در مصاحبه با نیویورک‌تایمز گفت: «تنها تأثیر-و احتمالاً تنها هدفِ- قرار دادن من در فهرست تحریم محدود کردن توانایی من برای برقراری ارتباط است و شک دارم که این کمکی به کسی بکند. مطمئناً این کار، احتمال تصمیم‌گیری از روی آگاهی در واشنگتن را محدود خواهد کرد.»
ظریف در پاسخ به این سوال که آیا با توجه به اینکه برجام در خطر قرار گرفته بابت اعتماد به آمریکا و غرب احساس پشیمانی می‌کند گفت: «معتقدم برجام بهترین توافق ممکن در خصوص توافق هسته‌ای بود و هست. هیچ‌کدام از طرف‌ها از همه مولفه‌های این توافق خرسند نبودند، اما در آن به همه نگرانی‌های عمده همه طرف‌ها پرداخته شده بود.»
وی اضافه کرد: «همه طرف‌ها با چشمان باز نسبت به آنچه ممکن بود و آنچه ممکن نبود بر سر این توافق مذاکره کردند. از هیچ چیز غفلت نکردیم. این واقعیت را پذیرفتیم که نمی‌توانیم همه اختلافات را در این توافق حل کنیم و موافقت کردیم که آنها را کنار بگذاریم.»
ظریف تأکید کرد: «این هم مهم است که خاطرنشان کنیم برجام بر خلاف اظهارات علنی معترضان به آن در همه طرف‌ها، بر اعتماد بنا نشد، بلکه اساس آن درک علنی از بی‌اعتمادی‌های دوجانبه بود. به همین دلیل است که این توافق تا این حد مفصل و با جزئیات است.»
رئیس دستگاه دیپلماسی ایران در ادامه به بند ۳۶ برجام که ساز و کاری را برای حل مناقشات میان طرف‌ها در خصوص برجام تعبیه می‌کند، اشاره کرد و آن را شاهدی برای بنا شدن برجام بر اساس بی‌اعتمادی توصیف کرد.
وی گفت: « بند ۳۶ برجام مثال روشنی است که نشان می‌دهد ما هنگام مذاکره این توافق کاملاً می‌دانستیم که نمی‌توانیم به تعهد غرب اعتماد کنیم.»
وزیر امور خارجه ایران یادآوری کرد که ایران در حال حاضر با استناد به همین بند قصد دارد تعهداتش ذیل توافق هسته‌ای را به دلیل خروج آمریکا از آن کاهش دهد.
وزیر خارجه ایران در پاسخ به این سوال که آیا به اعتقاد او می‌توان توافق هسته‌ای را نجات داد گفت: «ما تا وقتی که سایر طرف‌ها (اتحادیه اروپا، فرانسه، آلمان، انگلیس، روسیه و چین) به این توافق متعهد باشند آن را رعایت خواهیم کرد. بقا یا زوال برجام به توانایی و اراده همه طرف‌ها برای سرمایه‌گذاری روی این تعهد بستگی دارد. به طور خلاصه، یک توافق چند جانبه را نمی‌توان به صورت یکجانبه اجرا کرد.»
